Η χώρα χρειάζεται να χαράξει μια γραμμή. Που θα την χωρίσει από το χτες και θα οριοθετεί την πορεία στο αύριο. Μια γραμμή που θα αποτελέσει την πρώτη πράξη της ΝΕΑΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ. Ένα τέλος και μια αρχή. Ένα δημοψήφισμα για το ΣΥΝΤΑΓΜΑ της ΕΛΛΑΔΑΣ.
Ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του στην κυβέρνηση, το ίδιο και η εκλογική διαδικασία του Μαΐου. Οι εκλογές αποτέλεσαν μια ήττα για την ΝΔ, μια ήττα όμως διαχειρίσιμη. Όχι γιατί η διαφορά ήταν κάτω από πέντε μονάδες ή για οποιοδήποτε άλλο συνάθροισμα κυβερνητικών δυνάμεων, αλλά γιατί στις εκλογές που έγιναν όλα τα κόμματα ηττήθηκαν (ανεξαιρέτως).
Η ΝΔ ήρθε δεύτερη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αύξησε τη δύναμή του και κυρίως δεν έγινε ρεύμα εξουσίας. Η Χ.Α. γιατί δεν δημιούργησε το κλίμα για να βγάλει τον αρχηγό της από τη φυλακή. Το ΠΑΣΟΚ γιατί από 12% πήρε 8% έχοντας κάνει τη δικιά του «πανστρατιά». Το ΠΟΤΑΜΙ γιατί δεν κατέπληξε τα πλήθη. Το ΚΚΕ γιατί έχασε την πρωτοκαθεδρία στην αριστερά και δεν κατάφερε σε μια χαλαρή κάλπη να επαναφορτίσει τους ψηφοφόρους του που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ή έστω το μεγαλύτερο μέρος τους. Ο Καμμένος γιατί είδε τα ποσοστά του να κατακρημνίζονται και το ενδεχόμενο της εισόδου του στη νέα Βουλή να απομακρύνεται. Για τη ΔΗΜΑΡ με το εκλογικό της ποσοστό κάθε επιχείρημα είναι περιττό.
Και μετά έγινε και πολλή κουβέντα για το μήνυμα των εκλογών. Το οποίο ήταν «κύριοι ούτε σας γουστάρουμε, ούτε σας εμπιστευόμαστε». Είναι το ίδιο ακριβώς μήνυμα που έστειλε ο ελληνικός λαός τον Μάιο του 2012, στις πρώτες εκλογές. Γιατί; «Γιατί μας χρεοκοπήσατε» είναι η απάντηση.
Την ίδια στιγμή στο μέτωπο της οικονομίας ετοιμαζόμαστε ως χώρα για τη μάχη της διευθέτησης του χρέους. Οι δείκτες μας γενικώς έχουν βελτιωθεί ή έχουν σταματήσει να επιδεινώνονται και μια επιτυχία στο θέμα του χρέους που θα μειώσει τα τοκοχρεολύσια μπορεί να δημιουργήσει το κλίμα για να επέλθει η βελτίωση και στην πραγματική οικονομία σηματοδοτώντας έτσι την έξοδό μας από την οξεία φάση της κρίσης για να μπούμε στην χρόνια φάση αυτής και να μπορούμε να λέμε ως λαός το «προσεχώς καλύτερα».
Αλλά, ακόμη και να αυτό συμβεί, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν υπάρξει ουσιαστική βελτίωση στο πολιτικό κλίμα. Γιατί η απαξίωση η οποία προέρχεται από την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους πολιτικούς και τους βουλευτές θα συνεχίζει να υφίσταται. Και δυστυχώς για την αλλαγή δεν επαρκεί ούτε η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης, ούτε δυστυχώς είναι πλέον ικανή συνθήκη και η αλλαγή των προσώπων.
Ακόμα και αν όλα τα κόμματα αλλάξουν το σύνολο των υποψηφίων βουλευτών τους με νέα πρόσωπα η εμπιστοσύνη προς τους πολιτικούς δεν θα αποκατασταθεί γιατί ο κόσμος θα τους εκλάβει ως συνεχιστές των παλαιών. Και για τους περισσότερους πιθανότατα θα έχει δίκαιο γιατί θα έχουν ανδρωθεί στο ίδιο πολιτικό σκηνικό με τους παλιούς. «Τα παιδιά του κομματικού σωλήνα» θα είναι η προσφιλής όσο και προφανής κατηγορία την οποία θα τους προσάψουν και θα έχουν δίκαιο γιατί οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού θα παραμένουν ίδιοι.
Το προφανές συμπέρασμα είναι πως θα χρειαστεί να αλλάξουν οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού για να μπορέσει το πολιτικό σύστημα να βγει από το τέλμα. Πως θα γίνει αυτό;
Απάντηση: Με συνταγματικές αλλαγές
Ερώτηση: Ναι, αλλά από ποιους; Συνταγματικές αλλαγές είχαμε πολλές κατά τη Μεταπολίτευση και οι περισσότερες αποδείχθηκε πως ήταν προς το χειρότερο. Οι πολιτικοί αλλάζουν τους όρους του παιχνιδιού πάντα προς όφελός τους. Και η έλλειψη εμπιστοσύνης ξεκινάει από την έλλειψη περιορισμών στη δύναμή τους και τις δραστηριότητές τους. Άρα, αφού πάλι οι πολιτικοί θα κάνουν τις αλλαγές, θα τις κάνουν για ακόμα μια φορά προς όφελός τους.
Δεν είναι όμως απαραίτητο να κάνουν τις συνταγματικές αλλαγές οι πολιτικοί. Μπορεί ο λαός να έχει τον αποφασιστικό ρόλο με δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση.
Η ΝΔ έχει σαν δυνατότητα να ζητήσει από τη Βουλή συζήτηση για δημοψήφισμα όπου θα ζητάει από τον ελληνικό λαό να πει «ναι» ή «όχι» στις προτάσεις της για τις συνταγματικές αλλαγές στην προσεχή Βουλή η οποία θα είναι αναθεωρητική. Με τις προτεινόμενες αλλαγές, όπως π.χ. με την αναθεώρηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, δεν θα είναι πολιτικά σώφρον για τα κόμματα της αντιπολίτευσης να πούνε «όχι». Και οι 180 ψήφοι στην ψηφοφορία της Βουλής για αυτό το δημοψήφισμα είναι εφικτός στόχος.
Και αυτό δεν θα είναι πυροτέχνημα του τύπου της μικρής ΔΕΗ, διότι θα έχει ουσία. Θα προτείνει μια μείζονα αλλαγή των όρων του πολιτικού παιχνιδιού προς το καλύτερο. Θα είναι το τέλος της αυθαιρεσίας των βουλευτών και των υπουργών και μάλιστα διά της ψήφου του ελληνικού λαού. Θα έχει δηλαδή ο Έλληνας πολίτης την ευκαιρία να βάλει φρένο στην απεριόριστη ισχύ των πολιτικών. Και θα είναι μήνυμα το οποίο επ’ ουδένι δεν θα μπορέσει να αγνοήσει καμία κυβέρνηση και κανένα κοινοβούλιο.
Η χώρα χρειάζεται να χαράξει μια γραμμή. Μια γραμμή που να την χωρίσει από το χτες, μια γραμμή που θα οριοθετήσει την πορεία στο αύριο. Μια γραμμή που θα αποτελέσει την πρώτη πράξη της ΝΕΑΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ, μια γραμμή η οποία θα σημαδέψει την αναμόρφωση της χώρας. Ένα τέλος και μια αρχή. Ένα δημοψήφισμα για το ΣΥΝΤΑΓΜΑ της ΕΛΛΑΔΑΣ.
Η ώρα της ΝΕΑΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ πλησιάζει. Ή θα έρθει σύντομα ή δεν θα έρθει ποτέ. Και η δύναμη βρίσκεται στα χέρια του ελληνικού λαού. Γιατί στις δημοκρατίες οι αλλαγές των εποχών αναγκαστικά περνούν από την ψήφο του.
Θωμάς Γ. Πραντζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου