Σήμερα στις 20:00 κρουστά και χάλκινα στο δρόμο - Ομάδες κρουστών συναντιούνται στο δρόμο με ορχήστρες χάλκινων πνευστών και σηματοδοτούν την έναρξη ενός τριημέρου γιορτής, έντασης και ξεφαντώματος - Τα Ανακατωσάρια είναι εδώ για 10η συνεχόμενη χρονιά - Αντέχετε;

Ο πολιτιστικός θεσμός «Ανακατωσάρια» γεννήθηκε το 2001, ως απότοκο των ενεργειών μιας ομάδας ανθρώπων που ζουν μόνιμα στα Γρεβενά ή κατάγονται από τη μικρή αυτή πόλη. Ο προβληματισμός της εν λόγω ομάδας, πυρήνα της οποίας αποτελεί ο Μοτοσυκλετιστικός Όμιλος Γρεβενών (Μ.Ο.Γ.),...

 για το λειψό πολιτιστικό τοπίο που είχε παγιωθεί τριγύρω της και η διάθεσή της για δυναμική παρέμβαση αποτέλεσαν, ουσιαστικά, τα γενεσιουργά αίτια του θεσμού.

Οι στόχοι του θεσμού συνοψίζονται στα εξής:


- ανατροπή του στυλιζαρισμένου, παθητικού τρόπου διασκέδασης που επικρατεί στην τοπική κοινωνία, αλλά και σε όλη σχεδόν τη χώρα και την πρόταση ενός νέου που βασίζεται στην καθολική συμμετοχή
- πρόκληση προωθημένων συναισθημάτων, παράλληλα με τη χαρά που είναι συνυφασμένη με κάθε εκδήλωση γλεντιού, σε μια προσπάθεια να μειωθεί το έλλειμμα ευαισθησίας και κοινωνικής αλληλεγγύης της σύγχρονης εποχής
- ανάδειξη του καινοτόμου κομματιού της τέχνης, αυτού που τυγχάνει μικρής προβολής από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μηδενικής από τις τηλεοπτικές οθόνες


και αντανακλώνται στο όνομά του: η λέξη «Ανακατωσάρια», εκτός από την έννοια του καινούριου, που ως νεολογισμός προφανώς περικλείει, υπονοεί την έννοια του αυθορμητισμού που γοητεύει με τη μη προβλεψιμότητά του, της εξέλιξης που δεν επαναπαύεται σε μανιέρες και κυρίως του γόνιμου συνδυασμού ετερόκλητων στοιχείων, που προσφέρουν στο σύνολο την ειδική τους αξία.




Τα «Ανακατωσάρια» είναι χρονικά ενταγμένα στο τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς και η συγκεκριμένη επιλογή κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Τα αρχεία κάποιων πολιτών-συλλεκτών βρίθουν από φωτογραφικά ντοκουμέντα που μαρτυρούν την ύπαρξη εκδηλώσεων γλεντιού στα Γρεβενά, κατά το συγκεκριμένο τριήμερο, ήδη από το 1900. Οι μεγαλύτεροι ηλικιακά γρεβενιώτες ζωντανεύουν νοσταλγικά τις φωτογραφίες διηγούμενοι ιστορίες για αποκριάτικους χορούς που στιγμάτισαν τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, για «φανούς» (τεράστιες φωτιές) που άναβαν αδιαλείπτως για χρόνια, για κάτι το ωραίο που μαράθηκε από το 1975 και μετά.




Έτσι, τα «Ανακατωσάρια», εκτός των άλλων, αποτελούν και αναβίωση μιας χαμένης τοπικής παράδοσης. Αναβίωση, όμως, δυναμική και όχι στατική. Αναβίωση, που προσδίδει στην παράδοση νέα στοιχεία ούτως ώστε αυτή, μεταφερόμενη στο σήμερα, να διατηρήσει το ενδιαφέρον της. Τα ενδυματολογικά σύμβολά του θεσμού εκφράζουν αυτή ακριβώς τη συνέχεια μες στο χρόνο, το συμβίωση του παρελθόντος με το παρόν: Μαύρο φούμο στο πρόσωπο και παραπομπή στο βάψιμο των παλιών γρεβενιωτών αυτοκινητιστών, από τα υπολείμματα των εξατμίσεων. Μαύρο καπέλο στο κεφάλι και παραπομπή στα στοιχεία της ανακαινισμένης παράδοσης, στα στοιχεία ενός ολοκαίνουριου θεσμού.




Όταν το 2001 μπάντες με χάλκινα πνευστά και κρουστά πλημμυρίζουν τον πεζόδρομο των Γρεβενών και σηματοδοτούν με παραδοσιακούς και βαλκανικούς ήχους την έναρξη του θεσμού «Ανακατωσάρια» οι πολίτες στέκουν εμβρόντητοι. Την έκπληξη ακολουθεί η συγκίνηση και τη συγκίνηση η καθολική συμμετοχή. Ένας από τους βασικούς στόχους επιτυγχάνεται αμέσως και το ραντεβού που ανανεώνεται περικλείει την πρόκληση για εμπλουτισμό των εκδηλώσεων.




Τα χρόνια που ακολουθούν, τα «Ανακατωσάρια», έχοντας καταφέρει πια να αναπνεύσουν με σιγουριά, επιχειρούν την υπέρβαση, επιχειρούν να επενδύσουν κάθε κρυφό ή φανερό όνειρο με την κατάλληλη μουσική. Το ηχητικό δυναμικό της πόλης εμπλουτίζεται με νέες ορχήστρες δρόμου (ελληνικές – βαλκανικές – ευρωπαϊκές) οδηγώντας ανθρώπους όλων των ηλικιών σε ανέμελες χορευτικές πορείες. Χάλκινες μελωδίες διαπερνούν όλες τις γειτονιές των Γρεβενών, προσκαλώντας στις εκδηλώσεις πολίτες και επισκέπτες. Σημαντικοί μουσικοί και δημιουργοί (Boban Markovic, Fanfare Ciocarlia, David Lynch, Νίκος Τουλιάτος, Πέτρος Κούρτης, Γιάννης Αγγελάκας, Raining Pleasure, Κ. Βήτα, Μάρθα Φριντζήλα, Τζένη Αργυρίου, Imam Baildi, Π. Παυλίδης, Monika) δέχονται την πρόσκληση και προσφέρουν το έργο τους, χαμογελώντας συνωμοτικά για την κοινή εμπειρία, το κοινό μυστικό. Το ξημέρωμα βρίσκει τους συμμετέχοντες να αφήνονται στις συνθέσεις του Μάνου Χατζιδάκι και μέσω αυτών να συγκινούνται ειλικρινά.




Το 2010 τα «Ανακατωσάρια» συμπυκνώνουν τη φιλοσοφία τους σε δύο φράσεις: 10 χρόνια κομμάτια, τα κομμάτια-μνήμες ενός θεσμού που κλείνει μια δεκαετία ζωής και ετοιμάζεται για την επόμενη, τα κομμάτια που αφήνουν οι επισκέπτες φεύγοντας, τα κομμάτια της πόλης, τα κομμάτια των ανθρώπων μέσα και γύρω από τα Ανακατωσάρια. Αντέχετε; τις κραυγές και τους ψίθυρους, τα χάδια και τα χαστούκια, τα μεσάνυχτα και το ξημέρωμα, το δρόμο και τη σκηνή, τις στιγμές και τη διάρκεια, το βλέμμα και τη μνήμη, την αναφορά και τη μεταφορά, το συναίσθημα και το μεταίσθημα, το πριν και πάνω απ’ όλα το μετά;




Τα «Ανακατωσάρια» 2010 αναζητάνε τις μνήμες ενός θεσμού, αδειάζουν αποθήκες, αρχειοθετούν, αμφισβητούν κι αντέχουν. Γλεντάνε με δεκάδες μπάντες χάλκινων πνευστών και δεξιοτέχνες μουσικούς δρόμου, παρασύρονται από ομάδες κρουστών (Paranaue, Quilombo, Compagnie Cameleon), παρουσιάζουν αρχειακό και σύγχρονο φωτογραφικό υλικό. Στη μουσική σκηνή των παράλληλων εκδηλώσεων ανεβαίνουν ο Θάνος Μικρούτσικος σε μια οπτικοακουστική σύμπραξη με τα Υπόγεια Ρεύματα, οι πολυεθνικοί Maraveyas Ilegal και η αβαν-γκαρντ κολεκτίβα των Drog_A_Tek. Αντέχετε;