Χιλιάδες εργαζόμενοι βρεθήκαμε και σήμερα στους δρόμους όλης της χώρας.Το μήνυμά μας είναι βροντερό και έχει αποδέχτες:Την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, που τολμούν να ισχυρίζονται ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων συμφωνεί με τα μέτρα.Την Μέρκελ, τον Μπαρόζο, τον Σαρκοζί,...τον Ομπάμα και όλη την παρέα των καπιταλιστών, που συγχαίρουν την ελληνική κυβέρνηση για τα μέτρα και την αποφασιστικότητά της να τα προωθήσει.
Το μήνυμά μας είναι βροντερό και το επαναλαμβάνουμε με τη δύναμη των χιλιάδων απεργών. ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ –ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΗ Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ.
Την προηγούμενη εβδομάδα η πλειοψηφία της βουλής με την διαδικασία του κατεπείγοντος προχώρησε στην καρατόμηση κατακτήσεων και δικαιωμάτων 10ετιών. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα νομοθετήσει νέα αντιλαϊκά και πρωτοφανή αντεργατικά μέτρα, θα καρατομήσει ασφαλιστικά, εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και κατακτήσεις.
Κατακτήσεις και δικαιώματα που κερδήθηκαν με πολύ πόνο και αίμα, όπως το επίδομα της άδειας, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ετοιμάζεται να μας αρμέξει στην κυριολεξία με νέους φόρους και ανατιμήσεις σε ότι καταναλώνουμε.
Αυτές τις κατακτήσεις ο πρωθυπουργός τις ονομάζει συντηρητισμό και μας καλεί να απαλλαγούμε από αυτά τα συντηρητικά βαρίδια.
Όμως απαντάμε ότι συντηρητισμός είναι η άποψή του και η άποψη της τάξης του.
Γιατί τι άλλο είναι να καταδικάζεις στην ανεργία εκατομμύρια ανθρώπους ιδιαίτερα νέα παιδία; Να καταδικάζεις σε δουλειά έως τα βαθειά γεράματα εκατομμύρια και να τους παρέχεις αντί για αξιοπρεπείς συντάξεις επιδόματα πρόνοιας; Να πεθαίνουν στα ράντσα των νοσοκομείων, να πληρώνουν χρυσάφι την αμάθεια;
Τι άλλο είναι ο σκοταδισμός αν όχι να κλέβεις τον πλούτο από αυτούς που τον παράγουν και να τον προσφέρεις σε μια χούφτα παράσιτα, άχρηστα για την παραγωγική διαδικασία που δεν γνωρίζουν τίποτα για αυτή και που δεν ξέρουν οι περισσότεροι από αυτούς που βρίσκονται τα εργοστάσιά τους.
Τι άλλο είναι σκοταδισμός από το να χειροτερεύεις την ζωή των εργαζόμενων όταν τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής παρέχουν τη δυνατότητα οι εργαζόμενοι να καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες τους ;
Η κυβέρνηση παίρνει αυτά τα μέτρα με τη στήριξη του ΛΑΟΣ, αλλά και την ουσιαστική στήριξη της ΝΔ που προτείνει τα ίδια ακριβώς μέτρα με άλλο μίγμα, με άλλο περιτύλιγμα και ασκεί κριτική στην κυβέρνηση γιατί δεν τα πήρε νωρίτερα.
Μπορεί αυτή η βουλή να έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία να ψηφίσει τα μέτρα. Μπορεί οι περισσότεροι βουλευτές να στηρίζουν αυτή την πολιτική και στρατηγική .
Όμως εμείς από τους δρόμους και τις πλατείες τους λέμε καθαρά ότι:
Αυτή η βουλή, αυτή η πλειοψηφία δε μας εκφράζει έστω και αν πρόσφατα εκβιάσανε, ξεγελάσανε και κλέψανε την ψήφο των εργαζόμενων.
Η λαϊκή βούληση, η λαϊκή θέληση ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ στους ΔΡΟΜΟΥΣ.
Στους δρόμους και στις πλατείες θα κριθεί το δίκιο και όχι στις όποιες πλειοψηφίες βουλευτών, που ελέω μηχανισμών και υποστήριξης της πλουτοκρατίας συγκυριακά σχηματίζονται.
Τους δηλώνουμε ότι αυταπατώνται αν πιστεύουν ότι επειδή θα ψηφίσουν αυτά τα μέτρα ξεμπέρδεψαν μαζί μας.
Δε θα συμβιβαστούμε με αυτά καμία στιγμή. Και κάθε ημέρα θα συγκεντρώνουμε δυνάμεις για να τα υπονομεύουμε έως ότου τα ανατρέψουμε συνολικά.
Κοροϊδεύουν και επιχειρούν να μας τρομοκρατήσουν λέγοντάς μας ότι κινδυνεύει η πατρίδα. Ότι χρεοκοπεί η Ελλάδα. Ότι φταίνε τα ελλείμματα.
Τους απαντάμε. Ακόμα και αν έφταιγαν τα ελλείμματα δεν τα δημιουργήσαμε εμείς για να τα πληρώσουμε εμείς. Τα ελλείμματα δε δημιουργηθήκαν γιατί παίρναμε εμείς μεγάλους μισθούς. Δε δημιουργηθήκαν γιατί απολαμβάνουμε οι εργαζόμενοι υψηλό επίπεδο υπηρεσιών στην υγεία, την παιδεία, την πρόνοια.
Δημιουργηθήκαν γιατί αυτά που παράγουμε εμείς 10ετίες τώρα γίνονται πλούτος στα θησαυροφυλάκια των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Όμως λένε ψέματα ότι παίρνουν αυτά τα μέτρα γιατί υπάρχουν ελλείμματα.
Τα μέτρα αυτά είναι σχεδιασμένα εδώ και 10ετιες και υλοποιούνται σταδιακά σε όλες τις χώρες. Τα θεμέλιά τους μπήκαν στην περίφημη συνθήκη του ΜΑΑΣΤΡΙΧ.
Ανάλογα μέτρα παίρνονται παντού, σε όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης. Στη Γερμανία, την Αγγλία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία, που οι εργαζόμενοι του δημοσίου υπερασπίζουν με απεργίες τα δικαιώματά τους και συμπαραστεκόμαστε και χαιρετίζουμε τον αγώνα τους.
Τα μέτρα αυτά παίρνονταν πριν, για να αυξήσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και παίρνονται και τώρα, στο όνομα της κρίσης, και αξιοποιώντας την κρίση, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η κερδοφορία του κεφαλαίου και να δημιουργηθούν όροι ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας μετά την κρίση.
Για αυτό το λόγο τα μέτρα, το ομολογούν και οι ίδιοι, δεν είναι προσωρινά
Για αυτό τον λόγο επιμένουν λυσσασμένα να τα επιβάλλουν και συγκεντρώνουν τεράστιες δυνάμεις για να το καταφέρουν. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο και δεν θα είναι τα τελευταία.
Έρχονται και άλλα εξίσου σκληρά όπως το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις. Γιατί η ανάγκη των καπιταλιστών για όλο και μεγαλύτερο κέρδος δεν ικανοποιείται ποτέ.
Το ΠΑΜΕ χρόνια τώρα προειδοποιούσε για τον χαραχτήρα της επίθεσης, αποκάλυπτε, πάλευε, αντιστέκονταν, καθυστερούσε, παρεμπόδιζε.
Σε αντίθεση με τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ γενικότερα τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που από το ξεκίνημά τους από την συνθήκη του Μάαστριχ και μέχρι σήμερα έβαλαν γερές πλάτες για να περάσουν από όλες τις κυβερνήσεις τα αντιλαϊκά αυτά μέτρα.
Τα εξωράιζαν, έκρυβαν το χαραχτήρα τους, αποπροσανατόλιζαν με τους δήθεν κοινωνικούς διαλόγους και με τις αγωνιστικές ντουφεκιές στον αέρα.
Με λύσσα πολέμησαν και πολεμάνε το ΠΑΜΕ, γιατί με συνεπεία αποκαλύπτει το ρόλο τους, αντιπαλεύει τα μέτρα τις πολιτικές και τις κοινωνικές δυνάμεις που τα προωθούν.
Οι ευθύνες τους είναι ιστορικές. Αν οι εργαζόμενοι της χώρας μας είχαν προετοιμαστεί καλύτερα, αν τα παρεμπόδιζαν πιο οργανωμένα, τότε δε θα αντιμετωπίζαμε ίσως αυτή τη βαρβαρότητα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Δεν τους ξεπλένει το γεγονός ότι κάτω από το βάρος των εξελίξεων προχωρούν σε κάποιες αποσπασματικές κριτικές των μέτρων και σε αποσπασματικές κινητοποιήσεις.
Ήταν και παραμένουν ενεργητικά τμήματα των κομμάτων που προωθούν αυτά τα μέτρα. Ήταν και παραμένουν από τους πιο φανατικούς και αμετανόητους υποστηριχτές του ευρωμονόδρομου .
Ήταν και παραμένουν κήρυκες και υποστηριχτές της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας. Ήταν και παραμένουν ο καλύτερος σύμμαχος των εργοδοτών στους τόπους δουλειάς και της κυβέρνησης στην επίθεσή τους ενάντια στους εργαζόμενους.
Καταλαβαίνουν τώρα πια όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι ότι για να αντιμετωπίσουμε τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους, την ευρωπαϊκή ένωση και τους μηχανισμούς της, πρέπει ταυτόχρονα να έχουμε αδιάκοπο, ανειρήνευτο μέτωπο, με την πέμπτη φάλαγγα στις γραμμές της τάξης μας. Τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Τώρα ακόμα περισσότεροι καταλαβαίνουν πόσο χειρότερη θα ήταν η κατάσταση αν δεν υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια το ΠΑΜΕ.
Διανύσαμε μεγάλο δρόμο.
Οι αγώνες μας αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη. Χωρίς αυτούς τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων, χωρίς την απεργία στις 17 Δεκέμβρη με τα στοιχεία της απειθαρχίας και της ανυπακοής, χωρίς τις απεργίες στις 10 και στις 24 Φλεβάρη, στις 5 και 11 Μάρτη, δε θα είχαμε σήμερα την επιτυχία που έχουμε σε όλη τη χώρα. Τα μηνύματα που φτάνουν είναι αισιόδοξα.
Χωρίς την αποφασιστικότητα του ΠΑΜΕ δε θα απεργούσαν σήμερα με 24ωρη απεργία εκτός από τις οργανώσεις του ΠΑΜΕ και δεκάδες άλλες οργανώσεις της εργατικής τάξης που το ΠΑΜΕ δεν έχει όχι πλειοψηφία, αλλά σε ορισμένες ούτε καν παρουσία.
Όμως ο μεγάλος δρόμος είναι μπροστά μας. Οι μεγάλοι αγώνες είναι αυτοί που δεν έγιναν ακόμα και πρέπει να τους προετοιμάσουμε καλά.
Βλέπουμε πια και από την πείρα μας ότι ο καπιταλιστικός Μινώταυρος δεν χορταίνει με όσα δικαιώματα και αν τον ταΐζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η ευρωπαϊκή ένωση. Όσο περισσότερο τρώει τόσο περισσότερο πεινά για περισσότερα κέρδη.
Πρέπει να προετοιμαστούμε για πολύ σκληρή αναμέτρηση. Τον αγώνα αυτόν πρέπει να τον πάμε έως το τέλος και θα τον πάμε έως το τέλος .
Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η ευρωπαϊκή ένωση δε μπορούν να συμβιβαστούν και δε θα συμβιβαστούν ποτέ με τα δικαιώματά μας. Και εμείς δε μπορούμε και δε θα συμβιβαστούμε ποτέ με τον καπιταλιστή, την εκμετάλλευση και την κλοπή του πλούτου που παράγουμε.
Έχουμε όλοι και όλες μεγάλες ευθύνες να ανασυγκροτήσουμε το κίνημά μας. Να το κάνουμε ικανό να αντιστέκεται στις θύελλες που έρχονται.
Να οργανωθούμε σε κάθε εργοστάσιο, υπηρεσία, γιαπί, σχολειό, σε κάθε τόπο δουλειάς και κατοικίας. Να οργανωθούν πριν από όλους τα νέα παιδιά που είναι μακριά από την οργανωμένη δράση και που μπορούν να δώσουν παλμό, δυναμισμό και προοπτική στον αγώνα των εργαζομένων και του λαού.
Να οργανωθούν οι γυναίκες και οι μετανάστες που είναι από τα πιο ευάλωτα και τα πιο καταπιεσμένα τμήματα της τάξης μας.
Και ταυτόχρονα να συζητήσουμε την πείρα που αποκομίσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Να βγάλουμε συμπεράσματα.
Η καπιταλιστική κρίση κορύφωσε την επίθεση του καπιταλισμού. Η κρίση του, γέννημα των αξεπέραστων αντιθέσεών του, γίνεται το άλλοθι για να εξαπολύσουν καπιταλιστές και κυβερνήσεις την πιο μεγάλη, την πιο γενικευμένη επίθεση σε όποιο εργατικό δικαίωμα και κατάκτηση δεν είχαν καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια να τσακίσουν.
Τον καπιταλισμό τον ζήσαμε και στην ανάπτυξή του και στην κρίση του. Τη διαχείρισή του τη ζήσαμε και πριν την ευρωπαϊκή ένωση και μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση. Τον ζήσαμε και με διαχειριστή τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και με διαχειριστή τις κυβερνήσεις της ΝΔ.
Ο καπιταλισμός όμως πάντα καπιταλισμός μένει. Και μόνο η κάστα των γραφειοκρατών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ χρόνια τώρα αμετανόητα, επίμονα και σταθερά, προσπαθούν να τον εξωραΐσουν στα ματιά και στη συνείδηση των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων της χώρας μας.
Τάζουν μια πιο φιλολαϊκή διαχείρισή του άλλοτε με την ΝΔ, άλλοτε με το ΠΑΣΟΚ και υπόσχονται για το μέλλον έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό. Κάποιοι όπως ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ μας υπόσχονται να τον εξανθρωπίσουν μέσα από μια αριστερή διαχείρισή του.
Η κρίση έδειξε για μια ακόμα φορά τα όρια ενός συστήματος που σαπίζει. Διέξοδο έχουν και πάλι την ίδια συνταγή. Τσάκισμα κάθε εργατικού δικαιώματος ώστε να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη με στόχο να αυξηθούν τα κέρδη των καπιταλιστών.
Όσο όμως και αν ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός το απεύχεται, κάθε ήμερα όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι θα συνειδητοποιούν ότι άλλος καλύτερος καπιταλισμός δε μπορεί να υπάρξει. Ότι δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει μέλλον σε αυτόν το δρόμο που στο κέντρο του είναι ο καπιταλιστής και το κέρδος του.
Για αυτό θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε στους εργαζόμενους ως ΠΑΜΕ, γιατί αυτό είναι το πιο βασικό στοιχείο ανασυγκρότησης του κινήματος μας, το ότι:
Σήμερα αν η πάλη του κάθε συνδικάτου και ιδιαίτερα του τριτοβάθμιου δεν αμφισβητεί την ανάπτυξη που έχει στο κέντρο της το καπιταλιστικό κέρδος, την ίδια την καπιταλιστική ιδιοκτησία, τότε το συνδικάτο αυτό δε διεξάγει σωστό εργατικό αγώνα. Η πάλη του δεν είναι προοδευτική, γιατί αντικειμενικά και ανεξάρτητα από προθέσεις, ένα τέτοιο συνδικάτο είναι στήριγμα μιας αντιδραστικής πολίτικης.
Για αυτό ο ρόλος και η αποστολή του ΠΑΜΕ δεν είναι, και δεν εξαντλείται στην καθημερινή πάλη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και μόνο. Ο βασικός στόχος και η αποστολή του ΠΑΜΕ είναι να ενώσει και να συσπειρώσει την εργατική τάξη σε βάση ταξική.
Να αποτελέσει το ίδιο το ΠΑΜΕ ένα από τα πιο βασικά ρυάκια του εργατικού, του λαϊκού μετώπου. Ενός μετώπου που μαζί με τους αυτοαπασχολού-μενους, μικρούς εμπόρους και βιοτέχνες, τη φτωχή και μεσαία αγροτιά και τη νεολαία θα αντιταχτεί στο ενιαίο μέτωπο των καπιταλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών, των εφοπλιστών, των αστικών κόμματων και της ευρωπαϊκής ένωσης και θα διεκδικήσει για λογαριασμό της εργατικής τάξης και των συμμάχων της την πολιτική εξουσία.
Όρος απαραίτητος για να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα λαϊκής οικονομίας, ώστε οι δυνατότητες της χώρας μας να αξιοποιούνται προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού μας.
Αυτός είναι ο δικός μας μονόδρομος και η αναγκαιότητα. Αυτό είναι το δικό μας πατριωτικό χρέος και σε αυτό το χρέος θα ανταποκριθούμε. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας, στις επόμενες γενιές.
Να μην τολμήσουν να φέρουν το νομοσχέδιο για την καρατόμηση των ασφαλιστικών μας και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων.
Το ποτάμι όσα εμπόδια και να βρει μπροστά του, προσωρινά ανακόπτει την ροή του. Φουσκώνει, όλο και φουσκώνει και ξεσπά. Αυτό το ξέσπασμά μας να είναι σίγουροι ότι τους περιμένει. Θα τους πάρει σβάρνα και θα τους πνίξει.
Όλοι μαζί λοιπόν, ενωτικά, μαζικά, δυναμικά μέχρι το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού για να τους χαλάσουμε τα σχέδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου