Στάθης Ψάλτης: "Οσοι με πλησίασαν κάτι ήθελαν να πάρουν"

 

«Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο…» Σίγουρα ο Νίκος Καββαδίας σε αυτήν τη διαδρομή δεν θα είχε κατά νου ένα λυγερόκορμο, μικρό αγόρι... Ο ήρωάς μας ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι στη ζωή μόλις στα δεκατέσσερά του χρόνια. Πλαστογράφησε την υπογραφή τού πατέρα του, έβγαλε ναυτικό φυλλάδιο και σάλπαρε. Ενα ταξίδι που κράτησε τρία ολόκληρα χρόνια. Γνώρισε όλον τον...
κόσμο, αλλά μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε ποτέ να τον καταλάβει!

«Οι περισσότεροι με πλησίαζαν για κάποιο λόγο. Κάτι είχαν να πάρουν. Οταν έμεινα χωρίς δουλειά, σπίτι, ψωμί, γάλα, τσιγάρα, όλοι εξαφανίστηκαν. Μόνο η Τζέσυ Παπουτσή μου στάθηκε κι ας μην κάναμε παρέα»! Βιώματα που ο Στάθης Ψάλτης κρατούσε κλειδωμένα μέσα του χρόνια και τώρα αποφάσισε να εμπιστευτεί. Ο δημοφιλής ηθοποιός ανοίγει το άλμπουμ της ζωής του και μας αποκαλύπτει ανέκδοτες ιστορίες, χωρίς όμως... εικονογράφηση. Δεν έχει ούτε μία φωτογραφία του. Ολα υπάρχουν στο μυαλό του. Τόσο παραστατικά που οι αφηγήσεις του έχουν χρώμα, μελάνι και μουντζούρες, χυμένους καφέδες, διορθώσεις με κόκκινο, κυρίως όμως καλογυαλισμένα παπούτσια... 

Η εικόνα του είναι αυτό που τον χαρακτηρίζει. «Αυτά που βγάζω μου αρκούν να είμαι ευπρεπής, να ζω αξιοπρεπώς, πάντα με διακριτικότητα και χωρίς να προκαλώ». Αυτός είναι ο Στάθης Ψάλτης! Και πολλά άλλα… Ειλικρινής, ευαίσθητος, τρελός με τις γυναίκες αλλά μονογαμικός, με «τρύπιες» τσέπες, τζέντλεμαν, κατά της ιδιοκτησίας, έτοιμος να αποκαταστήσει ένα κορίτσι που ερωτεύτηκε παράφορα. Αλλά και να το εξασφαλίσει… Αυτό το καλοκαίρι επίσης στο θέατρο «Αθήναιον» θα είναι και Τζούλια, Μέρκελ και «Συμπεθέρα» από τα Τίρανα!

Με το που ξεκινάει η συνέντευξη ξεκαθαρίζει: «Δεν θα ακούσεις τίποτα το ψεύτικο. Από μικρός αισθανόμουν ελεύθερος σαν αετός, βλέποντας από ψηλά τον κόσμο όπως εγώ ήθελα ναα τον βλέπω»!

- Αλλωστε, οι πολιτικοί μάς έχουν εκπαιδεύσει έτσι στο ψέμα ώστε να το αντιλαμβανόμαστε πολύ πιο εύκολα… Οι πολιτικοί ξεκινάνε με άλλες φιλοδοξίες, όχι με αυτές ενός καθαρού ανθρώπου που αγαπά αυτόν τον τόπο. Αν υπήρχε διαφορετική αντίληψη, δεν θα είχαμε πιάσει σήμερα πάτο!

- Αισθάνεσαι ασφαλής στη χώρα σου;Εγώ προσωπικά σαν Στάθης δεν φοβάμαι. Ανησυχώ για τους υπόλοιπους. Δεν φοβάμαι τη φτώχεια, δεν φοβάμαι την πείνα, δεν φοβάμαι τον θάνατο!

- Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Αισθάνεσαι ότι αυτός ο εσωτερικός μονόλογος κάθε βράδυ πιάνει τόπο;Ο κόσμος θέλει την επιβεβαίωση μέσα από θέσεις και απόψεις. Οταν υποδυόμουν τον θερμαστή στον «Σημιτιτανικό» στο Δελφινάριο, μοιραζόμουν τις ανησυχίες μου με το κοινό. Ελεγα! «Χρήματα πιάνω, κάρβουνο γίνεται. Παιδεία βλέπω, κάρβουνο γίνεται. Ολα κάρβουνο». Θυμάμαι κατέληγε ο μονόλογος: «Το ότι αυτό το πλοίο πρέπει κάποιος να το σώσει δεν είναι μόνο οι μούτσοι. Και ξέρεις κάτι, κύριε Σημίτη; Δεν είναι κακό να είναι κανείς μούτσος. Κακό είναι να είσαι μούτσος και να παριστάνεις τον καπετάνιο!» Αυτό είναι κακό και δυστυχώς αυτή είναι η Ελλάδα!

- Πόσο κάρβουνο κρύβει η ψυχή τού Στάθη;Η ψυχή μου κρύβει μόνο γαλάζιο, με την έννοια του ουρανού. Είναι ελεύθερη και κινείται παντού! Οπως ενός αποθανόντος ανθρώπου, τόσο ελεύθερη!

- Πόσο προετοιμασμένος είσαι στην ιδέα του θανάτου;Σχεδόν πανέτοιμος. Οι υποχρεώσεις μου είναι το παιδί μου, η γυναίκα μου, ο αδελφός μου. Θέλω φεύγοντας από τη ζωή να μην έχει κανείς ανάγκη τίποτα. Με πολύ κόπο και ιδρώτα έχω κατορθώσει κάποια πράγματα.

- Θέλω να ξαναπάρουμε τον «Σημιτιτανικό» και να μου περιγράψεις το ταξίδι της ζωής σου.Στα δεκατέσσερά μου χρόνια πλαστογράφησα την υπογραφή του πατέρα μου. Είπα στο Αστυνομικό Τμήμα στο Αιγάλεω ότι ο πατέρας μου έχει πάθει εγκεφαλικό κι έτσι υπέγραψα εγώ. Εβγαλα ναυτικό φυλλάδιο και ταξίδευα τρία χρόνια. Γνώρισα τη φτώχεια στην Καζαμπλάνκα και στις Ινδίες, τον πολύ μεγάλο πλούτο στην Αμερική, την ανάπτυξη της Ιαπωνίας. Γύρισα όλον τον κόσμο. Είχα όμως διαμορφώσει τον Στάθη τόσο δυνατό που δεν τον άγγιζε τίποτα. Πήγα καμαροτάκι και μετά κατέβηκα στις μηχανές. Εμπαινα σε ένα τούνελ 200 μέτρα, 50 πόντων και έπρεπε να λαδώνω τον άξονα της προπέλας. Βρισκόμουν εκατό μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας!

- Φαντάζομαι ο μπαμπάς θα είχε πάθει πραγματικό εγκεφαλικό όταν το έμαθε! Μίλησέ μου για την οικογένειά σου.Είχα έναν υπέροχο πατέρα από το Φανάρι. Μιλούσε δέκα γλώσσες, ήταν πολύ μορφωμένος άνθρωπος. Ο πατέρας μου, ο παππούς και ο προπάππους μου έψελναν στην Αγία Σοφία. Εξ ου και το όνομα Ψάλτης! Η μητέρα μου καταγόταν από τη Σέριφο, από καλή οικογένεια. Βέβαια, το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης του πολιτισμού του Βυζαντίου με τις Κυκλάδες δεν ήταν τόσο στέρεο. Κάποια στιγμή χώρισαν… Τότε σκέφτηκα: «Αφού η μάνα μου με εγκατέλειψε, πώς θα μπορούσε ένας άλλος άνθρωπος να με αγαπήσει;». Τότε ήταν που έβγαλα το ναυτικό φυλλάδιο.

- Είχες επαφή αργότερα με τη μητέρα σου;Εννοείται. Και ήμουν η αιτία έπειτα από είκοσι χρόνια που τους ξανάσμιξα και έζησαν πάρα πολύ καλά. Πέρασα πολύ άσχημα βιώνοντας αυτόν τον χωρισμό. Ντρεπόμουν να πάω σχολείο. Τα χρόνια ήταν πολύ διαφορετικά τότε. Ησουν δακτυλοδεικτούμενος. Βέβαια, όλο αυτό μου έκανε και καλό. Επιασα τη ζωή από τα μαλλιά. Να ξεφύγω από τα πεζά και να δημιουργήσω ουσιαστικά. Γυρίζοντας από τα καράβια έβγαλα το νυχτερινό γυμνάσιο του Κουνούπη στο Αιγάλεω. Μετά η υποκριτική…

- Πρώτη επαφή σου με το κοινό;Μαθητής ακόμα στη δραματική σχολή με φώναξε ο Κωστής Λειβαδέας και έπαιξα αρχαία τραγωδία. Τον «Φιλοκτήτη». Αν είναι δυνατόν, ένα παιδί πενήντα κιλά να υποδύεται τον Οδυσσέα. Κι όμως, έπειθα…

- Η μεγαλύτερη οδύσσειά σου μέχρι τώρα;Οταν άρχισα να γνωρίζω τους ανθρώπους. Το ψέμα, την κολακεία, το με δόλο πλησίασμα, όλα αυτά που κρύβουν μια διαφθορά.

- Κρύβεις πικρία για τους ανθρώπους.Ναι, γιατί οι περισσότεροι που με πλησίασαν κάτι ήθελαν να πάρουν. Οταν σε κάποια φάση της ζωής μου δεν είχα δουλειά, όλοι εξαφανίστηκαν. Θυμάμαι εποχή που δεν είχα σπίτι, να φάω, γάλα, τσιγάρα… Ο μόνος άνθρωπος που με βοήθησε τότε ήταν η Τζέσυ Παπουτσή και δεν κάναμε και ιδιαίτερη παρέα. Μου έδωσε ένα εκατομμύριο δραχμές!

- Εγώ έχω την εικόνα ενός ανθρώπου που δίνει χωρίς να το ξέρει κανείς. Δικό μου σπίτι δεν έχω, αλλά έχει δικό του ένα κοριτσάκι που πούλαγε σπίρτα, κάποιο άλλο αγοράκι που κοίταγε μια βιτρίνα…

- Τώρα μου το χαλάς. Προηγουμένως είπες ότι έχεις εξασφαλίσει τη Χριστίνα, τώρα μου λες ότι δεν έχεις σπίτι.(Γέλια) Η Χριστίνα δεν ήρθε δίπλα μου ούτε για σπίτια ούτε για τίποτα. Με γνώρισε όταν μου έκαναν έξωση από το σπίτι.

Οι «Μήτσοι» του Λάκη είναι οι «12 θεοί του Ολύμπου»

«Η επιθεώρηση είναι από τα δυσκολότερα είδη θεάτρου. Και λέω είδη, γιατί δυστυχώς κάποιοι διαχώρισαν το θέατρο σε είδη. Το μοντέρνο - κλασικό - μιούζικαλ - μουσική κωμωδία - επιθεώρηση. Το θέατρο για μένα είναι ένα. Εάν έχεις τα κότσια, ανέβα στη σκηνή και παίξε επιθεώρηση, διαφορετικά μην το μαστιγώνεις!»

- Υπάρχουν συνάδελφοί σου που σε αντιμετωπίζουν απαξιωτικά;Επειδή είμαι πολύ καλός ηθοποιός και επειδή είμαι και σκηνοθέτης, μέσα μου τη σκηνοθεσία τους την αντιλαμβάνομαι…

- Σε ενοχλεί αυτό;Δεν έχω απωθημένα, επιθυμίες έχω. Να παίξω Μπέκετ, τον «Ριχάρδο τον Γ’», επιθυμία μου είναι να μη σταματήσει ποτέ η επιθεώρηση.

- Τελικά, ποιοι κάνουν Τέχνη σήμερα;Τέχνη έκανε ο Αυλωνίτης που τον βρίζανε. Τέχνη έκαναν ο Φωτόπουλος, η Βασιλειάδου, ο Ρίζος, ο Σταυρίδης και ο Γκιωνάκης, που και αυτούς τους έβριζαν. Τώρα βέβαια τους αναγνωρίζουν.

- Να μιλήσουμε για Λάκη Λαζόπουλο και «δικτατορία της σάτιρας» όπως σχολιάζουν κάποιοι;Δεν υπάρχει δικτατορία του λόγου, υπάρχει δημοκρατική ελευθεροστομία. Τον Λάκη τον βλέπω και τον θαυμάζω. Οι «Δέκα μικροί Μήτσοι» για μένα είναι οι «δώδεκα θεοί του Ολύμπου»!

- Συνειδητά απέχεις από την τηλεόραση;Δεν την απέρριψα εγώ, αυτή με απέρριψε! Ξεκίνησα το 1976 παίζοντας στην κρατική τηλεόραση στους «Εμπορους των εθνών». Μάλιστα τραγούδησα και τη «Μικροπαντρεμένη», που είχε ερμηνεύσει ο Ξυλούρης. Επαιξα στη «Γυφτοπούλα», στο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», στον «Συμβολαιογράφο», στον «Γιούγκερμαν». Από τότε τίποτα. Τα τελευταία 32 χρόνια είμαι άνεργος από την τηλεόραση. Εκανα ένα επεισόδιο μόνο με τον Μανουσάκη με τεράστια επιτυχία. Θυμάμαι εκείνη την ημέρα μιλούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην τηλεόραση. Χτύπησε 22% κι εμείς 32%! Εκτοτε ο κύριος Μανουσάκης φοβήθηκε μην του φάω την αίγλη και δεν με ξανακάλεσε. Αν και τον παρακάλεσα πολλές φορές…

- Αλλες πόρτες δεν χτύπησες;Με ξέρουν, μπορούσαν να με βρουν.

- Ούτε στο «Dancing with the stars», που είναι και ο Γαρδέλης, σε κάλεσαν;(Γέλια) Πιάστηκαν κορόιδο στον ΑΝΤ1, γιατί αν με καλούσαν, θα πήγαινα τσάμπα! Αν και έχω και τη μέση μου!

- Επιστρέφεις στον κινηματογράφο. Σε μια ταινία του Ομηρου Ευστρατιάδη, συνέχεια του «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα» που έσπασε ταμεία.Συνολικά έχω κάνει δώδεκα ταινίες προσωπικές ως πρωταγωνιστής. Στη χρυσή εποχή του νεότερου ελληνικού κινηματογράφου και το λέω με περηφάνια. Αυτοί που ανέβασαν τότε τον ελληνικό κινηματογράφο με εκατομμύρια εισιτήρια στα ταμεία ήταν ο Δαλιανίδης και ο Ομηρος Ευστρατιάδης.

- (Γέλια) Με δώδεκα ταινίες μόνο δικαιολογείται να μην έχεις σπίτι...Το χρήμα δεν το είχα ποτέ σε υπόληψη. Αυτά που βγάζω μου φτάνουν να ζω ευπρεπώς, να είμαι αξιοπρεπής, να κινούμαι διακριτικά και χωρίς να δημιουργώ προβλήματα. Η νέα ταινία ακούει στον τίτλο «Ρόδα είναι και γυρίζει» και είναι παραγωγή του Ομηρου. Οπως καταλαβαίνεις, έχει μεταφορική έννοια… Θα υποδύομαι έναν λυκειάρχη. Ξανάρχεται η χρυσή εποχή του κινηματογράφου!

- Κι εγώ που πίστευα ότι διανύουμε τη χρυσή εποχή του ροζ DVD!Κάποιες γυναίκες θεωρούν και πιστεύουν ότι γεννιούνται με επιχείρηση (γέλια). Την ανοίγουν και όταν πτωχεύσει, δεν ξέρουν πώς να την κλείσουν. Ασε που έχουν και ανοιχτά βιβλία!

«Επεσα από τον πέμπτο όροφο για τη Χριστίνα»

Το αλατοπίπερο στη ζωή του ήταν οι γυναίκες και το θέατρο. Με το θέατρο έχει δρόμο ακόμη για να κάνει όλα αυτά που ονειρεύεται. Με τις γυναίκες όμως «καθάρισε» στο πλευρό της Χριστίνας. Πάντα δίπλα του υπήρχαν όμορφες γυναίκες. Εκεί δεν έπαιξε θέατρο ποτέ…

«Για να λατρευτείς από μία γυναίκα θα πρέπει να την κατακτήσεις. Εγώ σε όλη μου τη ζωή είχα απλές σχέσεις. Δημιουργική όμως και απόλυτη ήταν μόνον η σχέση μου με τη Χριστίνα. Κι αυτό γιατί την κατέκτησα εγώ και όχι αυτή. Εγώ πάλεψα, αγωνίστηκα, έκανα πράγματα απίστευτα!»

- Το πιο ακραίο που έκανες για να κατακτήσεις την καρδιά της Χριστίνας;Ηταν όταν την παρακολουθούσα ένα βράδυ για να δω εάν βρίσκεται στο σπίτι. Επεσα από ύψος πέντε μέτρων σε μια πολυκατοικία, μόνο που δεν σκοτώθηκα! Ηταν φοβερό αυτό!

- Γενικά ζηλεύεις;Αν είσαι ερωτευμένος, ζηλεύεις. Βέβαια, για να μην κάνεις δύσκολη τη ζωή του λατρεμένου σου ανθρώπου επιλέγεις και τους τρόπους που θα εκδηλώσεις τη ζήλια σου. Θα πρέπει να είσαι ευπρεπής. Δεν θα πρέπει να είσαι απότομος, να σηκώνεις χέρι, μόνο να δακρύζεις και να λες το παράπονό σου. Τίποτε άλλο. Ολα τα άλλα είναι ακραία.

- Εχεις φτάσει σε ακραίες μορφές πάθους;Από εγωιστικής πλευράς σε κάποιες ακούσιες επιφανειακές σχέσεις. Ομως μέσα από εκεί έμαθα. Οταν αγαπάς και είσαι ερωτευμένος, νιώθεις την ανάγκη να μη φοβίσεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Να μην κάνει αυτό που κάνει από φόβο αλλά επειδή είναι ερωτευμένος.

- Πώς τη γνώρισες;Ενα βράδυ είχα ραντεβού με ένα μανεκέν και έφερε μία φίλη της δεκατεσσάρων χρόνων, που ήταν η Χριστίνα. Και είπα εδώ είναι το τέρμα της ζωής μου. Εδώ τελειώσαμε.

- Δεκατεσσάρων χρόνων κορίτσι; Εισαγγελέας δεν επενέβη;Καθόλου. Είμαι έντιμος! Την παντρεύτηκα.

- Επειτα από πόσο καιρό;Μετά από δώδεκα χρόνια. Ηταν μία γνωριμία απίστευτη. Ηταν 6 Μαΐου όταν τη γνώρισα και την ίδια ημερομηνία την αρραβωνιάστηκα και την παντρεύτηκα. Είναι καρμικό. Δεν το επιδίωξα αλλά όλα έγιναν την ίδια ημερομηνία. Στις 6 Μαΐου στις 11 το βράδυ έριχνε μία καλοκαιρινή βροχούλα! Μόλις δροσίστηκε το χώμα και έβγαζε αυτή την υπέροχη μυρωδιά της άνοιξης. Οταν κατέβηκε από το ταξί και είδα αυτά τα πανέμορφα μάτια είπα «Στάθη, εδώ είναι το τέλος της ζωής σου. Μ’ αυτή την κοπέλα θα κάνεις οικογένεια». Εγώ στη Χριστίνα δεν επέβαλα τίποτα γιατί είναι ερωτευμένη και κάνει αυτό ακριβώς που την εκφράζει. Με τιμά.

ΝΙΚΟΣ ΚΕΡΑΜΙΔΑΣ