"Μη με χτυπάτε αλλο" - Αφιερωμένο στη μνήμη του Άλκη Καμπανού - (Γράφει η Μαλαματή Ζήση)

Αυτό που με συγκλονίζει,  και δεν μπορώ να το αντεξω που τσακίζει την ψυχή μου και την ψυχή κάθε μάνας πιστεύω, είναι ότι αυτά τα παιδιά ΔΕΝ σταματούσαν...

ΔΕΝ ένιωσαν λύπη...

ΔΕΝ είχαν συναισθήματα!!! 

ΔΕΝ σκεφτηκαν στιγμή:  Τι  κάνουμε θα τον σκοτώσουμε αν συνεχίσουμε να τον χτυπάμε...

προς Θεού, δεν εννοώ πως αν τον χτυπούσαν λιγοτερο δεν θα ήταν και πάλι φρικτες οι πράξεις τους, κλαίω, σαν να ήταν δικό μου παιδι ο Αλκης.....

ΕΙΝΑΙ δικό μου παιδί, πραγματικά δεν το χωράει ο νους μου ...

νέα παιδιά, δεν νιώθουν τον πονο ενος  άλλου νέου, δεν έχουν δηλ. συμπονοια, ανθρωπιά!!! 

Ας αναρωτηθούμε όλοι οι γονείς 

Ποιος φταίει γι' αυτο;...

Τα παιδιά μας, πρέπει να ειναι από μικρά κοντά στο Θεό.

Μαλαματή Ζήση 

 Πτυχιουχος Ελληνικού Πολιτισμου