«Τότε συλλέγαμε και οι δύο άγρια μανιτάρια, ήμασταν λάτρεις της φύσης, ακούγαμε για τρούφες, σκυλιά και σούπερ περιπέτειες. Όταν κάτι το θέλεις έρχεται από μόνο του, έτσι κάποια στιγμή γνωρίσαμε ένα ζευγάρι έμπειρων τρουφοσυλλεκτών που με πολύ χαρά και αγάπη μας έκαναν δώρο τη Δάφνη, ένα λαμπραντόρ για κυνήγι άγριας τρούφας. Όταν την αντικρίσαμε τα συναισθήματα αμέσως έγιναν αμοιβαία, ξεκινήσαμε τις βόλτες στο βουνό και το ταξίδι ξεκίνησε».
Το κυνήγι της άγριας τρούφας δεν είναι εύκολη υπόθεση καθώς χρειάζεται γνώση κι εκπαίδευση, αγάπη και σεβασμό στη φύση και στον σκύλο. Κάθε περιοχή έχει τα μυστικά της, με τα κρυφά μονοπάτια της που πρέπει να διασχίσει ο κυνηγός ώσπου να φτάσει στο σωστό σημείο.
«Ανάλογα τη σεζόν κάθε εποχή έχει διαφορετικό κυνήγι» λέει η Αλεξάντρα και εξηγεί: «Για παράδειγμα, το καλοκαίρι έχουμε την μαύρη καλοκαιρινή τρούφα. Ξεκινάμε το κυνήγι νωρίς το πρωί και τελειώνουμε όταν ο ήλιος αρχίσει να καίει. Τότε τα σκυλάκια πρέπει να επιστρέψουν στο σπίτι γιατί κινδυνεύουν από θερμοπληξίες λόγω της υψηλής θερμοκρασίας. Κάποιες φορές το κυνήγι συνεχίζεται ως αργά τη νύχτα. Τότε φοράμε στα σκυλάκια ειδικό λουρί με φωτισμό για να υπάρχει οπτικό πεδίο στο σκοτάδι. Από την άλλη, τον χειμώνα έχουμε και την λευκή πολύτιμη τρούφα. Το κυνήγι της είναι το πιο δύσκολο διότι τα κομμάτια είναι δυσεύρετα και τα σημεία όπου φύονται καθόλου εύκολα. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα ακραία καιρικά φαινόμενα –έχουμε πολύ ζεστό εξοπλισμό με καλά μποτάκια– και σίγουρα τα άγρια ζώα όπως αρκούδες, λύκους και αγριογούρουνα. Σε αυτές τις περιτπώσεις οφείλουμε να υποχωρήσουμε για να μην εισβάλουμε παραπάνω στο μέρος των ζώων».
Όπως μαθαίνω από την τρουφοκυνηγό, τα είδη που συλλέγει είναι 7. Σε ένα κυνήγι συναντά διάφορες τρούφες, αλλά τα πιο εμπορεύσιμα είδη είναι η ανοιξιάτικη λευκή Tuber borchii, η μαύρη καλοκαιρινή Tuber aestivum και η χειμερινή λευκή και πιο πολύτιμη Tuber magnatum pico. Ο σύζυγος της Αλεξάνδρας είναι εγγεγραμμένος σε ειδικό καθεστώς αγροτών, στην κατηγορία αυτοφυών φυτών και μανιταριών, κι έτσι μπορούν να έρθουν σε επαφή με διάφορους σεφ σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό που χρησιμοποιούν την τρούφα ως πρώτη ύλη. Η τιμή της καθορίζεται από την εποχή, το μέγεθος και την ποιότητά της, όπως και στα μανιτάρια, κατά περιόδους όμως διαμορφώνεται κι από την παγκόσμια αγορά.
Ρωτώ την Αλεξάνδρα πώς τις ξεχωρίζει κανείς και πόσο βοηθούν τα τρουφόσκυλα;
«Ένας αρχάριος συλλέκτης θα πρέπει να είναι ενημερωμένος για τα είδη που συλλέγονται και μπορούν να καταναλωθούν είτε απ' αυτόν είτε μέχρι να φτάσουν στα χέρια του εμπόρου. Επίσης θα πρέπει να είναι ενημερωμένος για τις περιόδους που αρχίζει να φύεται η τρούφα, σε τι δέντρα, σε τι υψόμετρο. Τα Lagotto romagnolo έχουν το περισσότερο πάθος για την τρούφα. Βέβαια το κάθε σκυλί έχει τον χαρακτήρα και τις τεχνικές του στην εύρεσή της. Στην ομάδα μας έχουμε 4 έμπειρα σκυλιά: την Carma, τη Hera, τον Mojo και τον Amor. Είναι δουλεμένα σκυλιά σε αυτό το κομμάτι από την κοιλιά της μητέρας τους ακόμη».
Η Αλεξάνδρα με την οικογένειά της ξεκίνησαν φέτος στα Γρεβενά σε συνεργασία με τον Φώτη Παρασκευαΐδη, ειδικό στα μανηταροπροιόντα Γρεβενών, κάποια σεμινάρια για μικρούς και μεγάλους, όπου κάνουν εξόρμηση στη φύση, αναζητούν όλοι μαζί τρούφες κι άγρια μανιτάρια και στη συνέχεια απολαμβάνουν δείπνο υπαίθρια. Περισσότερα για τους ενδιαφερόμενους στο tomanitaristodasos.gr.
μπραβο καμαρι μου συγχαρητηρια σ αγαπω πολυ
ΑπάντησηΔιαγραφή