Κάποτε η γιαγιά μου , μου είπε ότι , παιδί μου ο θάνατος δεν περιμένει την χαρά.
Από την μία πόρτα έβγαζαν την νύφη και από την άλλη τον νεκρό!
Αφιερωμένο στο θείο Ζήση , στο θείο Γιώργο και σε έναν αγαπημένο ξάδερφο τον Κώστα.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.
Ένα μοιρολόι που έπαιξε για μας ο υπέροχος Βαλάντης Βρακάς και τραγούδησε ο εξαίρετος Σπύρος Παππάς.









Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου