ΣΟΚ! ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ;

ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ  Ιωακείμ Γρυσπολάκης, Πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Ι.  Κατάργηση – Συγχώνευση Πανεπιστημίων: Δυστυχώς, από το 1995 μέχρι το 2009 ιδρύθηκαν χωρίς κάποιο σχεδιασμό και επιστημονική τεκμηρίωση ...
Πανεπιστήμια διάσπαρτα στην περιφέρεια. Είναι σαφές ότι ορισμένα εξ αυτών δεν είναι βιώσιμα, αφού η διασπορά σε πολλές πόλεις και κωμοπόλεις, αλλά και σε διάφορα νησιά δεν επιτρέπει την επιστημονική (διδακτική και ερευνητική) μεταξύ τους αλληλεπίδραση, δηλαδή την υλοποίηση της αρχής της διεπιστημονικότητας, απαραίτητη προϋπόθεση για την λειτουργία ενός σύγχρονου πανεπιστημίου.

Η οικονομική κρίση της χώρας μας είναι πρωτοφανής. Κυρίως όμως η κρίση είναι θεσμική και κοινωνική. Το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να σπεύσει να προβεί στις αυτονόητες αλλαγές, προτού τις επιβάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι χρηματοδότες μας από την Ε.Ε. Ακόμη, όμως, και αν δεν είχε επέμβει το ΔΝΤ, μόνο μία χώρα με πληθώρα πλουτοπαραγωγικών πηγών και συγχρόνως υπερβολικά σπάταλη με πληθυσμό 11 εκατ. Θα είχε 24 Πανεπιστήμια διάσπαρτα σε 36 διαφορετικές πόλεις και κωμοπόλεις και 16 ΤΕΙ διάσπαρτα σε άνω των 40 πόλεων και κωμοπόλεων. Από τα 24 Πανεπιστήμια μόνον τα Πανεπιστήμια που ευρίσκονται στην Αττική, στην Πάτρα, στα Ιωάννινα, στην Κέρκυρα και Χανιά είναι συγκεντρωμένα στην ίδια πόλη, ενώ τα υπόλοιπα διασκορπίζονται από 2 έως 6 πόλεις και κωμοπόλεις.

Αυτό που συνέβη από το 1985 έως το 2009 θα μπορούσε κάλλιστα να αποδοθεί σε ένα καλοσχεδιασμένο πόνημα οικονομικής διάλυσης της χώρας μας, αφού μετέτρεψε τοπικές οικονομίες δεκάδων μικρών πόλεων και κωμοπόλεων από παραγωγικές σε οικονομίες βασιζόμενες σχεδόν αποκλειστικά στην κατανάλωση εκ μέρους των φοιτητικών και σπουδαστικών κοινοτήτων. Την ίδια στιγμή δεκάδες κωμοπόλεων, εκμαυλισμένες από την τακτική των Κυβερνήσεων των τελευταίων είκοσι ετών, απαιτούν την ίδρυση νέων Τμημάτων (π.χ. Λήμνος, Κως, Καστοριά, Κίσσαμος Χανίων, Νεάπολις Λασηθίου, Μεσολόγγι, Άργος, Πύργος) για να μετατραπούν από παραγωγικές κοινωνίες σε αδρανείς που θα βασίζουν την οικονομία τους στην κατανάλωση εκ μέρους των σπουδαστών και των υπαλλήλων.

Ένα τελευταίο μέγιστο πρόβλημα είναι ότι στα Πανεπιστήμια (πόσο μάλλον στα ΤΕΙ) που ευρίσκονται σε κωμοπόλεις, απομονωμένα από τον υπόλοιπο κορμό του Ιδρύματος, δεν θέτουν καν υποψηφιότητα ικανοί επιστήμονες για προφανείς λόγους.

Τα προβλήματα που ανακύπτουν από μία τέτοια διασπορά είναι

(α) διοικητικά: πολλαπλασιασμός των διοικητικών υπηρεσιών

(β) υλικοτεχνικά: πολλαπλασιασμός υποδομών, όπως είναι η Βιβλιοθήκη, το Μηχανογραφικό Κέντρο, τα εργαστήρια, τα Κυλικεία, οι Φοιτητικές Λέσχες κ.λπ. Ιδιαιτέρως δε όταν Τμήματα θετικής κατεύθυνσης λειτουργούν σε διαφορετικές πόλεις ή σε διαφορετικά νησιά, τότε τα προβλήματα είναι ανυπέρβλητα στις ανωτέρω αναφερθείσες εγκαταστάσεις. Ως παράδειγμα αναφέρω το Εργαστήριο Φυσικής ή το Εργαστήριο Χημείας, το οποίο είναι απαραίτητο για την άσκηση των φοιτητών σε όλα τα Τμήματα Θετικών Επιστημών και Μηχανικών.

(γ) διοικητικού συντονισμού: για κάθε συνεδρίαση οργάνου, όπως είναι η Σύγκλητος ή το Πρυτανικό Συμβούλιο, οι μετακινήσεις είναι τόσο χρονοβόρες όσο και πανάκριβες

(δ) εκπαιδευτικά: δεν υπάρχει η δυνατότητα οργάνωσης κοινών μαθημάτων στα πρώτα έτη σπουδών σε μαθήματα κοινά σε πολλά Τμήματα. Κατά συνέπεια, πολλαπλασιάζονται οι προσλαμβανόμενοι διδάσκοντες ή το Ίδρυμα δαπανά τεράστια ποσά σε μετακινήσεις.

Προτείνεται η έναρξη διαλόγου με στόχο την συγχώνευση Πανεπιστημίων και την βέλτιστη αξιοποίηση των πόρων. Θα μπορούσαμε να σκεφθούμε και τη διοικητική συνεργασία μεταξύ πανεπιστημίων που ευρίσκονται στην ίδια πόλη ή στην ίδια Περιφέρεια, κατά τα πρότυπα του Paris Institute of Technology, το οποίο συγκροτήθηκε από τη διοικητική συνένωση των 12 Μεγάλων Σχολών (Grandes Ecoles) του Παρισιού. Ενδεικτικό παράδειγμα προς μίμηση αποτελεί η Δανία, η οποία συνένωσε τα 18 Πανεπιστήμια σε μόλις δύο.

ΙΙ. Κατάργηση – Συγχώνευση Τμημάτων Πανεπιστημίων

Από το 1999 έως το 2004 ιδρύθηκαν εξήντα (60) νέα Τμήματα Πανεπιστημίων, λόγω της χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολλά εξ αυτών δεν έχουν σαφώς ορισμένο γνωστικό αντικείμενο, ενώ άλλα είναι συναφή με Τμήματα που υπήρχαν ήδη στα ίδια Ιδρύματα. Επίσης, ορισμένα ομοειδή με αυτά Τμήματα υπάρχουν και σε ΤΕΙ. Φυσικά το φαινόμενο είναι κατά πολύ οξύτερο στα τελευταία. Χαρακτηριστικά αναφέρω

α. Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών Παν. Κρήτης. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο και στην ίδια πόλη λειτουργεί από το 1977 Τμήμα Μαθηματικών. Είναι σαν να θέλουμε να ιδρύσουμε στο ΕΜΠ νέο Τμήμα Εφαρμοσμένων Πολιτικών Μηχανικών ή στο ΕΚΠΑ Τμήμα Εφαρμοσμένης Φυσικής ή Εφαρμοσμένης Βιολογίας.

β. Τμήμα Κοινωνικής & Εκπαιδευτικής Πολιτικής στα Παν. Μακεδονίας και Πελοποννήσου. Άνευ συγκεκριμένου γνωστικού αντικειμένου.

γ. Τμήμα Πολιτιστικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας Παν. Αιγαίου. Άνευ σαφούς γνωστικού αντικειμένου. Προσπαθούν από το 2006 να αλλάξουν τον τίτλο σε Τμήμα Πληροφορικής. Δεν γίνεται αποδεκτό από το ΣΑΠΕ, αφού το 90% των μελών ΔΕΠ είναι σε γνωστικά αντικείμενα ξένα προς την πληροφορική.

δ. Τμήμα Οργάνωσης & Διαχείρισης Αθλητισμού, Παν. Πελοποννήσου. Άνευ σαφούς γνωστικού αντικειμένου.

ε. Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων & Συστημάτων. Άνευ σαφούς γνωστικού αντικειμένου. Το Τμήμα δεν αναγνωρίζεται από το ΤΕΕ, αφού τα μέλη ΔΕΠ στην μεγάλη πλειοψηφία τους δεν είναι μηχανικοί, ενώ το ΠΠΣ δεν περιέχει τον απαιτούμενο κορμό υποχρεωτικών μαθημάτων για μηχανικούς.

στ. Τμήματα Νοσηλευτικής. Αυτά τα Τμήματα άρχισαν τη λειτουργία τους στα ΤΕΙ. Θα πρέπει να εξετασθεί κατά πόσον η εκπαίδευση των νοσηλευτών απαιτεί επιστημονική τεκμηρίωση ή είναι απλώς μία επαγγελματική εκπαίδευση που μπορεί να δοθεί από τα ΤΕΙ και μόνον, όπως γίνεται με τα επαγγέλματα του οδοντοτεχνίτη, του φυσικοθεραπευτή, του βρεφοκόμου, του ανθοκόμου, του λογοθεραπευτή, του κοινωνικού λειτουργού κ.λπ.

ζ. Τμήμα Επιστήμης & Τεχνολογίας Υπολογιστών και Τμήμα Επιστήμης & Τεχνολογίας Τηλεπικοινωνιών Παν. Πελοποννήσου. Το καθένα εξ αυτών αποτελεί έναν τομέα από τους 4 ή 5 Τομείς των Τμημάτων Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, του Πολυτεχνείου Κρήτης, του ΔΠΘ, του ΑΠΘ και του Πανεπιστημίου Πατρών καθώς και δύο τομείς των Τμημάτων Πληροφορικής του ΕΚΠΑ, του ΑΠΘ, του Παν. Ιωαννίνων και του Τμήματος Επιστήμης Υπολογιστών του Παν. Κρήτης.

η. Τμήματα Επιστήμης Υλικών δίπλα σε Τμήματα Χημείας στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Κρήτης.

Αντιστοίχως, στο Πολυτεχνείο Κρήτης υπήρχαν ιδρυμένα από το 1983 τα Τμήματα Μηχανολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Παραγωγής & Διοίκησης. Λόγω της συγγένειας αυτών των Τμημάτων, οι Διοικήσεις του Ιδρύματος μερίμνησαν για την σταδιακή απορρόφηση του πρώτου στο δεύτερο και την κατάργηση του πρώτου Τμήματος (η απόφαση ελήφθη το 2007 και επίκειται η έκδοση του ΠΔ κατάργησης).

Προτείνω να αρχίσει διάλογος με τα Πανεπιστήμια, ώστε αυτά τα Τμήματα να συγχωνευτούν με άλλα, δεδομένου ότι κάθε Τμήμα θέλει λειτουργικά έξοδα, τα οποία δεν υπάρχουν όχι μόνον στα σημερινά δεδομένα της Ελληνικής Οικονομίας, αλλά και σε καμμία άλλη χώρα στον κόσμο. Αποτελεί και αυτό Ελληνικό Φαινόμενο, όπως πολλά από αυτά που προανέφερα. Είναι γνωστό στους πολιτικούς μας ότι η Ελλάδα είναι μεταξύ των τριών πρώτων χωρών της Ευρώπης που δαπανούν από 1,5 – 1,8% του Α.Ε.Π. ετησίως για τα Πανεπιστήμιά της, αλλά με το χαμηλότερο αποτέλεσμα, λόγω των ανωτέρω στρεβλώσεων.

ΙΙΙ. Το δέον γενέσθαι.

Προκειμένου να πραγματοποιηθούν συγχωνεύσεις και καταργήσεις Πανεπιστημίων και Τμημάτων θα πρέπει να τεθούν κανόνες αξιοκρατικοί και ακαδημαϊκά τεκμηριωμένοι. Προτείνω αυτοί να είναι οι ακόλουθοι:

(Ι) Δεν ιδρύονται νέες Σχολές και Τμήματα – παραρτήματα σε πόλεις, όπου δεν υπάρχει Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ. Όσα είναι ήδη ιδρυμένα και δεν λειτουργούν καταργούνται.

(ΙΙ) Τα Τμήματα είναι ενταγμένα σε Σχολές. Οι Σχολές λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο σε μία πόλη. Όπου υπάρχει Τμήμα εκτός του πυρήνα της Σχολής καταργείται ή μεταφέρεται στην πόλη, όπου λειτουργεί η Σχολή.

(ΙΙΙ) Συναφή Τμήματα στο ίδιο Πανεπιστήμιο συγχωνεύονται.

Οι αλλαγές θα πρέπει να είναι θαρραλέες και να γίνουν σε τρεις φάσεις.

ΦΑΣΗ Ι. Κατάργηση των Πανεπιστημίων που δεν θεωρούνται βιώσιμα λόγω της διασποράς των Τμημάτων τους ή λόγω του νεοσύστατου ή λόγω της μη τεκμηρίωσης εθνικών λόγων για την ύπαρξή τους, δηλαδή των Πανεπιστημίων Στερεάς Ελλάδος, Δυτικής Ελλάδος, Δυτικής Μακεδονίας και Διεθνές Πανεπιστήμιο ως ακολούθως:

(α) Πανεπιστήμιο Στ. Ελλάδος: Τα δύο Τμήματα του Παν. Στερεάς Ελλάδος ενσωματώνονται στο Ο.Π.Α., λόγω ύπαρξης συναφών Τμημάτων σε αυτό με στόχο την κατάργησή τους, αφού και τα δύο θεωρούνται απολύτως περιφερειακά και άνευ ουσιαστικού γνωστικού αντικειμένου για τη χώρα μας, η οποία στερείται ιατρικής τεχνολογικής παραγωγής

(β) Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας: Τα Τμήματα της Φλώρινας ενσωματώνονται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Εξ αυτών τα δύο Παιδαγωγικά Τμήματα και το Καλών Τεχνών σταδιακά καταργούνται, αφού υπάρχουν τα ίδια στα Ιωάννινα. Τα δύο Τμήματα Μηχανικών στην Κοζάνη δεν έχουν υποδομές και δεν θεωρούνται βιώσιμα, ενώ το ιδρυθέν Τμήμα της Καστοριάς θα πρέπει να ακυρωθεί. Το Παν. Ιωαννίνων θα πρέπει να αποφασίσει για την περαιτέρω λειτουργία των δύο αυτών Τμημάτων, ώστε να μην συνεχίσουν τη λειτουργία τους σε άλλη πόλη από αυτή στην οποία λειτουργεί το Τμήμα Χημικών Μηχανικών (μετονομασία του Τμήματος Επιστήμης Υλικών)

(γ) Πανεπιστήμιο Δυτ. Ελλάδος: Καταργείται και τα Τμήματα επανέρχονται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

(δ) Διεθνές Πανεπιστήμιο: Προσαρτάται στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας με τη σημερινή δομή και αποστολή του.

ΦΑΣΗ ΙΙ. Ανάδειξη ορισμένων Πανεπιστημίων ως κόμβων και προσάρτηση των μικρού μεγέθους Ιδρυμάτων σε αυτά, υπό την προϋπόθεση ότι ευρίσκονται στην ίδια περιοχή. Ροτείνονται τα ακόλουθα:

(α) Η ΑΣΚΤ και το ΓΠΑ, ως απονέμοντα 5ετούς διάρκειας σπουδές, προσαρτώνται στο ΕΜΠ ως διακριτές Σχολές. Σημειωτέον, ότι το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρά την πληθώρα των Τμημάτων του απονέμει ένα πτυχίο αυτό του γεωπόνου.

(β) Στο ΕΚΠΑ εντάσσονται το ΟΠΑ, το Χαροκόπειο και το Πάντειο, ενώ ομοειδή Τμήματα συγχωνεύονται.

ΦΑΣΗ ΙΙΙ. Τα Τμήματα (παραρτήματα) των ΑΠΘ και Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Βέροια και Νάουσα, αντιστοίχως, μεταφέρονται στη Θεσσαλονίκη

ΦΑΣΗ IV. Τα απομονωμένα Τμήματα που έχουν ιδρυθεί ή που ήδη λειτουργούν πρέπει να καταργηθούν ή να μεταφερθούν στις έδρες των Πανεπιστημίων, στα οποία υπάγονται. Το ίδιο ακριβώς και για Τμήματα χωρίς συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο. Συγκεκριμένα,

(α) Το Τμήμα Τουρισμού της Λήμνου (δεν λειτουργεί) καταργείται

(β) Το Τμήμα Αρχιτεκτονικής της Καστοριάς (δεν λειτουργεί) καταργείται

(γ) Τμήμα Εκπαιδευτικής & Κοινωνικής Πολιτικής της Κορίνθου: καταργείται σταδιακά, αφού είναι άνευ γνωστικού αντικειμένου και υπάρχει τεράστια διαρροή φοιτητών προς άλλα Τμήματα, ενώ τα μέλη ΔΕΠ δεν έχουν μεταξύ τους συνάφεια στα γνωστικά τους αντικείμενα

(δ) Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Διεθνών Σχέσεων της Κορίνθου: υπάρχει σε αρκετά Ιδρύματα χωρίς να υπάρχει ανάγκη αποφοίτων αυτού του αντικειμένου. Υπάρχει τεράστια διαρροή φοιτητών προς άλλα συναφή Τμήματα.

(ε) Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Ναυπλίου: καταργείται και συγχωνεύεται με το ομοειδές του Πανεπιστημίου Πατρών.

(στ) Τμήμα Οργάνωσης & Διαχείρισης Αθλητισμού στην Σπάρτη: καταργείται αφού είναι άνευ αντικειμένου και ουσίας

(ζ) Τμήματα Νοσηλευτικής στην Αθήνα και στην Σπάρτη: Αυτά τα Τμήματα δεν έχουν λόγο λειτουργίας σε επίπεδο Πανεπιστημίου, αφού λειτουργούν ήδη σε ΤΕΙ

(η) Τα Τμήματα Επιστήμης & Τεχνολογίας Υπολογιστών και Επιστήμης & Τεχνολογίας Τηλεπικοινωνιών στην Τρίπολη: Το καθένα εξ αυτών αποτελεί έναν τομέα από τους 4 ή 5 Τομείς των Τμημάτων Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, του Πολυτεχνείου Κρήτης, του ΔΠΘ, του ΑΠΘ και του Πανεπιστημίου Πατρών καθώς και δύο τομείς των Τμημάτων Πληροφορικής του ΕΚΠΑ, του ΑΠΘ, του Παν. Ιωαννίνων και του Τμήματος Επιστήμης Υπολογιστών του Παν. Κρήτης. Θα πρέπει να συγχωνευθούν σε ένα.

(θ) Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών Παν. Κρήτης. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο και στην ίδια πόλη λειτουργεί από το 1977 Τμήμα Μαθηματικών. Θα πρέπει να συγχωνευθεί με το Τμήμα Μαθηματικών.

(ι) Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Επιστημών του ΕΚΠΑ: Πολυσυλλεκτικό Τμήμα για όποιον επιθυμεί να μετακομίσει στην Αθήνα. Να καταργηθεί ή να ενσωματωθεί στη Φιλοσοφική Σχολή.

(ια) Τμήμα Κοινωνιολογίας Παν. Αιγαίου: Να ενσωματωθεί στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας & Ιστορίας

(ιβ) Τμήμα Πολιτιστικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας Παν. Αιγαίου. Άνευ σαφούς γνωστικού αντικειμένου. Γίνεται προσπάθεια από το 2006 να αλλάξουν τον τίτλο σε Τμήμα Πληροφορικής. Δεν γίνεται αποδεκτό από το ΣΑΠΕ, αφού το 80% των μελών ΔΕΠ είναι σε γνωστικά αντικείμενα ξένα προς την πληροφορική.

(ιγ) Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων & Συστημάτων. Άνευ σαφούς γνωστικού αντικειμένου. Το Τμήμα δεν αναγνωρίζεται από το ΤΕΕ, αφού τα μέλη ΔΕΠ στην μεγάλη πλειοψηφία τους δεν είναι μηχανικοί, ενώ το ΠΠΣ δεν περιέχει τον απαιτούμενο κορμό υποχρεωτικών μαθημάτων για μηχανικούς. Να αναβαθμιστεί, αφού μεταφερθεί στην έδρα της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αιγαίου μαζί με τα άλλα δύο Τμήματα Μηχανικών.

(ιδ) Τα Τμήματα Επιστήμης Υλικών των Πανεπιστημίων Κρήτης, Ιωαννίνων θα πρέπει να ενσωματωθούν στα Τμήματα Χημείας που λειτουργούν στα Ιδρύματα αυτά, ενώ αυτό του Πανεπιστημίου Πατρών να ενσωματωθεί στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών.

(ιε) Το Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης εμπεριέχεται στο Τμήμα Μηχανικών Παραγωγής & Διοίκησης και πρέπει να καταργηθεί, όπως έχει ζητήσει από το 2007 η Σύγκλητος.

(ιστ) Το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών έχει Τομέα Πληροφορικής και Υλικού στα ΕΜΠ, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΑΠΘ, ΔΠΘ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και Πανεπιστήμιο Πατρών. Κατά συνέπεια, το Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών & Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών θα πρέπει να ενωθεί με το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Τεχνολογίας Υπολογιστών και το ένα Τμήμα να μετονομασθεί σε Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών.

ΦΑΣΗ Ι. Κατάργηση των Πανεπιστημίων που δεν θεωρούνται βιώσιμα λόγω της διασποράς των Τμημάτων τους ή λόγω του νεοσύστατου ή λόγω της μη τεκμηρίωσης εθνικών λόγων για την ύπαρξή τους, δηλαδή των Πανεπιστημίων Στερεάς Ελλάδος, Δυτικής Ελλάδος, Δυτικής Μακεδονίας και Διεθνές Πανεπιστήμιο ως ακολούθως:

(α) Πανεπιστήμιο Στ. Ελλάδος: Τα δύο Τμήματα του Παν. Στερεάς Ελλάδος ενσωματώνονται στο Ο.Π.Α., λόγω ύπαρξης συναφών Τμημάτων σε αυτό με στόχο την κατάργησή τους, αφού και τα δύο θεωρούνται απολύτως περιφερειακά και άνευ ουσιαστικού γνωστικού αντικειμένου για τη χώρα μας, η οποία στερείται ιατρικής τεχνολογικής παραγωγής

(β) Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας: Τα Τμήματα της Φλώρινας ενσωματώνονται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Εξ αυτών τα δύο Παιδαγωγικά Τμήματα και το Καλών Τεχνών σταδιακά καταργούνται, αφού υπάρχουν τα ίδια στα Ιωάννινα. Τα δύο Τμήματα Μηχανικών στην Κοζάνη δεν έχουν υποδομές και δεν θεωρούνται βιώσιμα, ενώ το ιδρυθέν Τμήμα της Καστοριάς θα πρέπει να ακυρωθεί. Το Παν. Ιωαννίνων θα πρέπει να αποφασίσει για την περαιτέρω λειτουργία των δύο αυτών Τμημάτων, ώστε να μην συνεχίσουν τη λειτουργία τους σε άλλη πόλη από αυτή στην οποία λειτουργεί το Τμήμα Χημικών Μηχανικών (μετονομασία του Τμήματος Επιστήμης Υλικών)

(γ) Πανεπιστήμιο Δυτ. Ελλάδος: Καταργείται και τα Τμήματα επανέρχονται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

(δ) Διεθνές Πανεπιστήμιο: Προσαρτάται στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας με τη σημερινή δομή και αποστολή του.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΚΗΡΥΚΑΣ ΧΑΝΙΩΝ": 

Με τη σκέψη ότι ο χάρτης των Πανεπιστημίων στη χώρα μας θα πρέπει να αλλάξει άμεσα ο Πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Ιωακείμ Γρυσπολάκης κατέθεσε μία πρόταση για τη δραστική περικοπή των ΑΕΙ και ΤΕΙ, η οποία έγινε αποδεκτή από τη Σύνοδο Πρυτάνεων των Ελληνικών Πανεπιστημίων, που έγινε στην Κω στις 1 Μαΐου. Το σχέδιο αυτό, που εξετάζεται και από την Κυβέρνηση, περιλαμβάνει τις συγχωνεύσεις τμημάτων ή και σχολών ομοειδούς επιστημονικού αντικειμένου, καθώς και την ενσωμάτωση ενός μέρους Πανεπιστημίου ή ΤΕΙ σε κάποιο άλλο. Ήδη έχει συσταθεί μία Επιτροπή από Πρυτάνεις ΑΕΙ, που θα επεξεργαστεί το θέμα, και αναμένεται να βγάλει το πόρισμά της μέχρι τις αρχές Ιουνίου 2010, προκειμένου στη συνέχεια να δοθεί μία εισήγηση στη Σύνοδο Πρυτάνεων και στο υπουργείο Παιδείας. Σήμερα ακόμα και η ΠΟΣΔΕΠ μιλάει για την ανάγκη του νέου χωροταξικού σχεδιασμού στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και για την ανάγκη ενός κεντρικού στρατηγικού σχεδίου ολικής αναδιάταξης του συνόλου της Ανώτατης Εκπαίδευσης της χώρας μας.

Όπως τόνισε σε δηλώσεις του ο κ. Γρυσπολάκης, «σε όλο τον κόσμο τα Πανεπιστήμια αποτελούν ένα μοχλό ανάπτυξης της Κοινωνίας, εκτός από την Ελλάδα, διότι υπάρχουν βαρίδια του παρελθόντος, υπάρχει δυσκαμψία στον τρόπο λειτουργίας τους και δεισιδαιμονίες γύρω από το ρόλο, που πρέπει να παίξει το Πανεπιστήμιο μέσα στην Κοινωνία.

Το Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα θα πρέπει ν' αλλάξει άρδην και άμεσα. Επίσης σ' όλο τον κόσμο η ανάπτυξη των Πανεπιστημίων γίνεται μετά από μία μελέτη για το τι χρειαζόμαστε και όχι το πώς θα βολέψουμε τις τοπικές κοινωνίες. Γι' αυτό υπάρχουν εκτεταμένες συγχωνεύσεις Πανεπιστημίων. Ήδη στη Δανία τα 17 Πανεπιστημιακά Ιδρύματα έχουν συνενωθεί σε τρία. Αντίθετα στην Ελλάδα ο αριθμός των ΑΕΙ και των ΤΕΙ έχει γιγαντωθεί, με αποτέλεσμα να λειτουργούν σήμερα 22 Πανεπιστήμια και 18 ΤΕΙ, με περισσότερα από 590 τμήματα».

Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «υπάρχει δηλαδή μία «χυδαία» θα έλεγα διασπορά των Πανεπιστημίων, που έχει ως αποτέλεσμα τον εκμαυλισμό των τοπικών κοινωνιών, την αντικατάσταση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μιας Κοινωνίας με την κατανάλωση απ' τους μεταφερόμενους φοιτητές και σπουδαστές.

Αυτό όχι μόνο θα πρέπει να σταματήσει εδώ, αλλά θα πρέπει ν' αρχίσει και η αντίστροφη πορεία. Έτσι τον τελευταίο χρόνο συνέταξα μία πρόταση, την οποία υπέβαλα πρόσφατα στη Σύνοδο Πρυτάνεων, αυτή συζητήθηκε και η Σύνοδος δέχθηκε αυτή τη μελέτη ως ένα κείμενο εργασίας, συνέστησε μία Επιτροπή από Πρυτάνεις και Αντιπρυτάνεις, και η οποία θα πρέπει μέχρι τις αρχές Ιουνίου να έχει υποβάλλει μία ολοκληρωμένη πρόταση στη Σύνοδο Πρυτάνεων, που θα γίνει στα τέλη Ιουνίου». Όπως ανέφερε ο κ.Γρυσπολάκης, «απ' ό,τι πληροφορήθηκα και το υπουργείο Παιδείας βρίσκεται προς την κατεύθυνση που προαναφέρθηκε, καθώς έχει διαπιστώσει το πρόβλημα. Γνώμη μου είναι ότι το Πανεπιστήμιο θα πρέπει να γίνει πιο ευέλικτο και πιο ισχυρό και δεν μπορεί να καταναλώνει πόρους, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι, με διαφορετικό τρόπο, από τα ίδια τα Πανεπιστήμια. Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν είναι τόσο στα θέματα της συνδιοίκησης, όσο και σ' αυτά της χρονικής διάρκειας των σπουδών, των επαγγελματικών δικαιωμάτων, της φοιτητικής μέριμνας, της ανανέωσης των προγραμμάτων σπουδών και των εγκαταστάσεων κλπ».