Ακόμη μία επιτυχημένη εκδήλωση, παρουσίασε σήμερα (18-12) στο κοινό των Γρεβενών, ο Σύλλογος Γραμμάτων και Τεχνών ΠΕ Γρεβενών, σε συνεργασία με τον Δήμο και την Περιφέρεια Δυτ.Μακεδονίας.
Ηταν μια μοναδική μουσικοχορευτική βραδυά με "Αρωμα Σμύρνης και Αρωμα Πόλης", στο κατάμεστο Κέντρο Πολιτισμού του Δήμου.
Δείτε το πρόγραμμα και όλους τους συντελεστές:
Δείτε όλη την παράσταση:
Εικόνες:
Εικόνες του Χρήστου Δημάδη:
Ήταν μια υπέροχη βραδιά. Η συνεργασία δύο συλλόγων (κάτι πρωτότυπο για την πόλη των Γρεβενών) του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Π.Ε. Γρεβενών και του Χορευτικού Συλλόγου του Δήμου Γρεβενών κατάφεραν να παρουσιάσουν μία εκδήλωση η οποία καταχειροκροτήθηκε από το Γρεβενιώτικο κοινό που κατέκλεισε το Θέατρο της πόλης. Τα τραγούδια που επιλέχτηκαν, οι χοροί που χορεύτηκαν, η παρουσίαση της λαογραφίας και το «Άρωμα Σμύρνης» που είχε η όλη εκδήλωση ήταν θαυμάσια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ χορωδία η οποία ερμήνευσε τα τραγούδια και ιδιαίτερα εκείνα τα οποία ήταν σε 9/4 (τέσσερα μάτια δύο καρδιές, Μια σμυρνιά στο παραθύρι κ.λ.π.), σε ήχο πλάγιο δ΄ (Αχ αμάν Ελένη) ήταν καταπληκτική. Απέδιδε την έννοια των τραγουδιών ουσιαστικά και γλυκά αν και από την φύση τους, ορισμένα από αυτά, είναι λίγο παραπονιάρικα και θα ταίριαζαν καλύτερα σε μια γυναικεία παραπονιάρικη και λεπτή φωνή.
Τα χορευτικά απέδωσαν τους χορούς όπως έπρεπε. Ωραίοι οι χορευτές, λεβέντες, με κορμοστασιά , καμαρωτοί και ψιλοί, τους έλειπε όμως το χαμόγελο, απέφευγαν να κοιτούν τις ντάμες τους στα μάτια, κοιτούσαν περισσότερο κάτω και αυτό χαλούσε λίγο την όλη παρουσίαση. Πολύ ωραίοι αυτοί που χόρεψαν το Αηβαλιώτικο Ζεϊμπέκικο που τους χαρακτήρισε η απλοϊκότητα, το χαμόγελο, η υπερηφάνεια και η λεβεντιά (αν και υπήρχε κάποια κοιλίτσα εν τούτοις δεν στάθηκε ικανή να μειώσει ούτε τα σκέρτσα ούτε τα χαμόγελο). Οι ενδυμασίες των γυναικών ήταν τέλειες καθώς και οι κομμώσεις τους, θύμιζαν την εποχή του 1922 και έδεναν απόλυτα με τον σκοπό της εκδήλωσης. Στον χορό ήταν σωστές με κορμοστασιά, με μικρά βήματα, σκερτσόζες, δεν ήταν όμως όλες χαμογελαστές, δεν κοιτούσαν τους καβαλιέρους τους στα μάτια, κοιτούσαν κάτω και αυτό μείωνε την προσπάθεια των υπολοίπων.
Ωραιότατη αυτή που έσυρε πρώτη το χορό στο «Αχ αμάν Ελένη». Απίθανοι αυτοί που καθόταν και «μπικροέπιναν» αριστερά και δεξιά της σκηνής. Ήταν χαμογελαστοί, κεφάτοι, τραγουδούσαν, διασκέδαζαν, και έδιναν ένα ευχάριστο τόνο στο όλο σκηνικό. Εάν είχαν και κρόταλα στα δάχτυλα σε ορισμένα τραγούδια ιδιαίτερα στα παραπονιάρικα, η όλη σκηνή θα άγγιζε το τέλειο. Το να στήσεις την παρουσίαση του χορευτικού, το σκηνικό, την χορωδία και να τα παντρέψεις, βγάζοντας τέτοιο αποτέλεσμα, είναι κάτι το σημαντικό. Μπράβο στο Στέργιο και την Κατερίνα.
Απίθανοι οι μουσικοί, Την παράσταση έκλεψε ο Γιώργος με το βιολί ο οποίος απέδωσε τα ταξίμια με τέλειο τρόπο.
Μπράβο δε όλους.
Οι απόψεις μου χαρακτηρίζουν έναν απλό πολίτη των Γρεβενών και όχι έναν επαΐοντα.
Χαράλαμπος Παπαξάνθης.