Δικαίωμα στο Λάθος - Γράφει ο Δημήτρης Μ. Ζαμπάρας Δικηγόρος, MBA, DiplEng. για την ιθαγένεια ....

Συνεχώς ακούμε για δικαιώματα: της ελευθερίας του λόγου, της ελευθερίας του αυτοπροσδιορισμού, της ελευθερίας του συναθροίζεσθαι, της ιδιοκτησίας κ.λπ. Το πιο σημαντικό όμως πολιτικό δικαίωμα είναι το Δικαίωμα στο Λάθος. ..Ο πολίτης πρέπει να έχει δικαίωμα στο λάθος, επειδή όποιος παίρνει πολιτικές αποφάσεις, διατρέχει πάντα τον κίνδυνο να πάρει την λάθος απόφαση. Αυτό, άλλωστε, είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της δημοκρατίας: ωριμάζει τους πολίτες μέσα από τα λάθη τους. Ο τρόπος με τον οποίον οι πολίτες παίρνουν αποφάσεις σε μείζονα πολιτικά ερωτήματα λέγεται δημοψήφισμα. Όποιος δεν αποδέχεται το δημοψήφισμα και δεν εμπιστεύεται τον λαό να παίρνει αποφάσεις ανήκει σε αυταρχικούς πολιτικούς χώρους, ανεξάρτητα από το εκάστοτε πολιτικό καμουφλάζ που χρησιμοποιεί.

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που σύντομα ετοιμάζεται να διαπράξει ο ελληνικός λαός (αν επιτρέψουν δημοψήφισμα) είναι να αποτρέψει την υπό εύλογες προϋποθέσεις απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας στους αλλοδαπούς μετανάστες που ζούνε και δουλεύουν χρόνια στον τόπο μας σκληρά και τίμια. Προϋποθέσεις δεν μπορεί να είναι άλλες από: μια σκληρή μεταναστευτική πολιτική που θα ορίσει αυστηρά τους αριθμούς μεταναστών που η ελληνική κοινωνία μπορεί να αποδεχθεί και συγκεκριμένα κριτήρια πολιτιστικής επάρκειας των υποψήφιων προς απόδοση της ιθαγένειας. Συγχαρητήρια στην Κυβέρνηση που άνοιξε το Μεταναστευτικό, το σχετικό νομοσχέδιο είναι προς την σωστή κατεύθυνση, όταν αγνοείς την πραγματικότητα δεν μπορείς να την ελέγξεις. Το Μεταναστευτικό είναι σημαντικότερο από το Οικονομικό, άλλωστε η Ελλάδα δεν μπορεί να συγκριθεί οικονομικά με καμιά άλλη Ευρωπαϊκή χώρα λόγω της οικονομικής αφαίμαξης που υπόκειται από τους εξοπλισμούς. Το θέμα του Μεταναστευτικού δεν έχει να κάνει με κανενός είδους ρομαντικό ανθρωπισμό, αλλά με το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας: φυλετικά, πολιτιστικά και γεωπολιτικά.

Η Φυλή, λόγω των ναζιστικών θηριωδιών, είναι έννοια ταμπού, αλλά πάντα υπάρχει στο μυαλό των ανθρώπων και φυσικά στο DNA τους. Τα φυλετικά χαρακτηριστικά, σωματικά ή ψυχικά, είναι υπαρκτά (μην τρελαθούμε κιόλας), απλά δεν είναι οι μόνοι παράγοντες που λαμβάνει κάνεις υπόψη του στην αξιολόγηση θεμάτων απόδοσης ιθαγένειας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να θυμόμαστε ότι οι δούλοι της αρχαίας Αθήνας ποτέ δεν έφυγαν από την ιστορική πόλη. Κανείς μας δεν ξέρει αν είναι απόγονος Αθηναίου πολίτη ή δούλου. Άλλωστε η καθημερινή εμπειρία αποδεικνύει εξώφθαλμα ότι είχαμε προσμίξεις με αλλόφυλους λαούς όπως Αρβανίτες, Σλάβους, Μαυριτανούς κ.λπ. Από την άλλη πλευρά, βεβαίως υπήρξαν και φυλές με τις οποίες συνυπάρχουμε χιλιετηρίδες και ποτέ δεν αφομοιώθηκαν όπως οι Τσιγγάνοι. Το κατά πόσο αφομοιώσιμος είναι ένας εύλογος αριθμός μεταναστών εξαρτάται από πολιτιστική τους εγγύτητα σε εμάς αλλά και την δική μας αίσθηση πολιτιστικής υπεροχής. Λόγω έλλειψης αίσθησης πολιτιστικής υπεροχής αφομοιώνονται σήμερα οι Έλληνες μετανάστες στις Δυτικές χώρες ενώ επί πολλούς αιώνες παρέμεναν αγέρωχοι στις πολιτιστικές μας επάλξεις. Οι Ισλαμικοί πολιτισμοί πάλι αποδεδειγμένα δεν είναι αφομοιώσιμοι. Οι φυλετικές αρνητικές επιπτώσεις της μόνιμης ένταξης μεταναστών στην ελληνική κοινωνία είναι υπαρκτές, αλλά μικρές.

Η Πολιτιστική μας Ιδιαιτερότητα, λόγω του ελλείμματος ανθρωπιστικής παιδείας, αλλά και της δυσκολίας αυτοσυνειδησίας, είναι δύσκολο να συνειδητοποιηθεί. Έχει να κάνει με τον κοινό τρόπο ζωής μας, ο οποίος, όσο και να έχει υποχωρήσει λόγω του παγκοσμιοποιημένου αμερικανικού τρόπου ζωής, δεν παύει να υφίσταται και να αναδύεται σε ανύποπτο χρόνο. Όπως όταν στο τέλος της βραδιάς στα μπαράκια του ουίσκι και της ξένης μουσικής βάζουμε δημοτικά, όπως, όταν απολαμβάνουμε το Πάσχα περισσότερο από τα Χριστούγεννα, σε αντίθεση με τους άλλους Δυτικούς κ.λπ. Οι Έλληνες έχουμε την τάση να αντλούμε λόγο ύπαρξης από την ισότιμη μετοχή μας σε συλλογικότητες, όπως η οικογένεια, η κοινότητα, η κλίκα, η ομάδα (ακόμη και η ποδοσφαιρική - δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε τις περισσότερες αθλητικές εφημερίδες στην Ευρώπη). Ο Έλληνας διακρίνεται από μια αφοβία για τον θάνατο, επειδή υπαρξιακά είναι απλωμένος στους κοντινούς του ανθρώπους, η ύπαρξή του δεν τελειώνει στο τομάρι του. Είναι βαθιά ανήθικος, διότι η κοινωνική ηθική δεν τον αφορά και είναι φύσει απείθαρχος, διότι δεν πιστεύει στις αυθεντίες. Δεν πιστεύει ότι η δουλειά ανήκει στα ουσιώδη της ζωής, εκτός και γίνεται από μεράκι, έτσι είχε ανέκαθεν ανάγκη από άλλους να τον υποστηρίζουν στην καθημερινότητα, όπως δούλοι, είλωτες, ψυχοπαίδια ή μετανάστες, τους οποίους και παραδοσιακά αντιμετώπιζε χωρίς ταξικές ακρότητες. Αυτή η πολιτιστική ιδιαιτερότητα μεταβιβάζεται μάλλον με το γάλα της μάνας και είναι βασική προϋπόθεση του αισθήματος πληρότητας ενός ανθρώπου. Οι αρνητικές πολιτιστικές επιπτώσεις της μόνιμης ένταξης των μεταναστών είναι μεγάλες, όπως ο κίνδυνος αλλοίωσης της ελληνικής ψυχοσύνθεσης, μπορεί όμως να ξεπεραστούν σε κάποιες γενεές αν δοθεί έμφαση στην ελληνική παιδεία των υπό ένταξη αφομοιώσιμων υποψηφίων. Θα πρέπει να χαιρόμαστε διπλά όταν την σημαία του πρώτου μαθητή την σηκώνει αλλοδαπός παρά Έλληνας. Ο Έλληνας έχει πολλούς τρόπους να ελληνοποιηθεί, ο αλλοδαπός έχει κυρίως την εκπαίδευση (η TV σαφώς ανήκει στην εκπαίδευση).

Οι Γεωπολιτικές επιπτώσεις συνήθως δεν λαμβάνονται υπόψιν από τον πολύ κόσμο, σαφώς όμως επηρεάζονται ποικιλοτρόπως από μια επιλογή διεύρυνσης ή όχι της ιδιότητας του Έλληνα πολίτη στους μετανάστες. Το μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι η νομοτελειακή δημογραφική της συρρίκνωση (τρυφηλή ζωή γαρ), η οποία σε συνδυασμό με μια συνεχώς πληθυσμιακά αυξανόμενη Τουρκία δίπλα μας το μέλλον μας φαντάζει ζοφερό. Η Ναζιστικής επινόησης θεωρία του Ζωτικού Χώρου όσο αντιδημοκρατική και να ακούγεται είναι η σκληρή πραγματικότητα. Δεν πρέπει να συγχέεται η πολιτιστικά μισαλλόδοξη Τουρκία με την άλλοτε πολιτιστικά ανεκτική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι θετικές γεωπολιτικές επιπτώσεις στο δημογραφικό και στην οικονομία είναι αυτές που μας υποχρεώνουν να εντάξουμε άμεσα ικανούς και αναγκαίους αριθμούς αφομοιώσιμων αλλοδαπών στις τάξεις των Ελλήνων πολιτών.

Στον 5^ο αιώνα π.Χ. οι αρχαίοι Αθηναίοι αντιμετώπισαν ένα παρόμοιο πρόβλημα. Λόγω της τότε οικονομικής και πολιτικής ευρωστίας των αρχαίων Αθηνών είχαν μεταναστεύσει στην Αθήνα πολλοί κάτοικοι άλλων ελληνικών πόλεων (μέτοικοι). Επίσης Αθηναίοι πολίτες παντρευόντουσαν γυναίκες ακόμη και από βάρβαρες φυλές όπως από την Σκυθία. Τέθηκε τότε το θέμα του επαναπροσδιορισμού της έννοιας του Αθηναίου Πολίτη. Μέχρι τότε, Αθηναίος Πολίτης θεωρούνταν αυτός που είχε τουλάχιστον ένα γονέα Αθηναίο πολίτη. Ο Περικλής αδιαφιλονίκητος τότε ηγέτης της Δημοκρατικής παράταξης και έχοντας αποκτήσει υιό από τον γάμο του με μη Αθηναία (την Ασπασία) πρότεινε στον Δήμο των Αθηναίων όχι την διεύρυνση της ιδιότητας του Αθηναίου πολίτη αλλά αντιθέτως την συρρίκνωσή του. Μετά την υιοθέτηση της πρότασης του Περικλή από τον Δήμο των Αθηνών, Αθηναίος Πολίτης θεωρούνταν αυτός που είχε και τους δύο γονείς του Αθηναίους Πολίτες (Αμφοίν Αστοίν). Πιθανόν αυτή η απόφαση του Δήμου των Αθηναίων να ήταν το γεωπολιτικό Λάθος και η αιτία που η Αθήνα έχασε την ιστορική ευκαιρία να επικρατήσει στον τότε γνωστό κόσμο αν και είχε όλα τα εχέγγυα. Αργότερα άδραξαν αυτή την ευκαιρία η Μακεδονία με τους μικτούς γάμους των στρατιωτών του Μ. Αλεξάνδρου και μετέπειτα η Ρώμη με την συνεχή διεύρυνση της ιδιότητας του Ρωμαίου πολίτη.

Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι. Η τεχνολογία έχει μικρύνει σε απίστευτο βαθμό τον κόσμο και κανείς πλέον δεν δρα με ασφάλεια στα πλαίσια μιας κοινότητας ή ενός μικρού τόπου. Μπαίνουμε ως ανθρωπότητα σε ένα επόμενο στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης, άγνωστων μέχρι τώρα προδιαγραφών. Η ιστορική εμπειρία δεν μπορεί να αποτελέσει ασφαλή οδηγό. Προς το παρόν η συνεχής αλληλεπίδραση και η αλλαγή μοιάζουν να είναι οι μόνες παγκόσμιες κοινωνικές σταθερές και δεν φαίνεται ακόμη στον ορίζοντα το τέλος αυτού του μοναδικού στα ανθρώπινα χρονικά φαινομένου. Ο αδυσώπητος εθνικός οικονομικός ανταγωνισμός δεν αφήνει πλέον περιθώρια λαθών, η έλλειψη παραγωγικότητας γονατίζει και εξαφανίζει ακόμη και χώρες γίγαντες όπως η Σοβιετική Ένωση σε χρόνο dt. Είναι σίγουρο ότι πολλοί λαοί θα εξαφανισθούν και μαζί με αυτούς η φυλετική τους συνέχεια αλλά και η πολιτιστική τους παρακαταθήκη. Οι Δυτικοί λαοί που θα επιβιώσουν θα είναι αυτοί που θα λάβουν έγκαιρα το μήνυμα της αμυντικής τους θωράκισης μέχρι να περάσει η πολιτιστική καταιγίδα. Η θωράκιση πρέπει είναι διττή: πρώτα δημογραφική θωράκιση με την ενσωμάτωση ικανού αριθμού αφομοιώσιμων αλλοδαπών μεταναστών που θα προσδώσουν την απαιτούμενη δυναμικότητα στην παρακμάζουσες δημογραφικά Δυτικές κοινωνίες, δεύτερον πολιτιστική θωράκιση με την μανιακή ενίσχυση της τοπικής γλώσσας και της ανθρωπιστικής παιδείας εν γένει.