Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε στην «Espresso της Κυριακής» η κυρία Ηλέκτρα Δούλη, η πρώτη κάτοικος του χωριού που αντίκρισε το σημάδι, «όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου ενάμιση μήνα, όταν πήγα στο εξωκκλήσι της Παναγιάς που βρίσκεται μέσα στο δάσος για να το καθαρίσω. Κάποια στιγμή κι ενώ προσευχόμουν στη χάρη Της να έχει την οικογένειά μου και όλον τον κόσμο καλά, με την άκρη του ματιού μου αντίκρισα πάνω στον βράχο, που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο, μια σκιά. Ήταν σαν να είδα την Παναγιά να εμφανίστηκε μπροστά μου. Τα έχασα, δεν ήξερα τι να κάνω» λέει και συνεχίζει: «Πήγα να φύγω. Έκανα μερικά βήματα και τότε γύρισα ξανά πίσω. Πήγα κοντά κι είδα πάνω στον βράχο σχηματισμένη μια γυναικεία φιγούρα. Η μορφή με τη μαντίλα μου προκάλεσε ανατριχίλα. Έμοιαζε με την Παρθένο Μαρία. Έσκυψα, Την προσκύνησα, Τη φίλησα κι έφυγα τρέχοντας για να το πω στον σύζυγό μου».
Όταν και ο άνδρας της, ο κ. Δονάτος Δούλης, πήγε στο σημείο και αντίκρισε τη μορφή που είχε σχηματιστεί πάνω στη μεγάλη πέτρα, δεν μπόρεσε να μείνει ασυγκίνητος.
Όπως ο ίδιος μας ανέφερε, «ήταν κάτι εξωπραγματικό. Εχω γεννηθεί σε αυτό το χωριό και έχω επισκεφθεί το εκκλησάκι αμέτρητες φορές. Μόλις είδα τη φιγούρα, έπαθα σοκ. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τόσα χρόνια μας είχε κάνει εντύπωση και όλοι λέγαμε ότι η Παναγιά προστατεύει το εκκλησάκι της, όταν τους χειμερινούς μήνες πέφτανε πολλά χιόνια, τα οποία κάλυπταν τα δένδρα, αλλά ποτέ δεν έπεφταν πάνω στο εξωκκλήσι. Το εκκλησάκι βρίσκεται μέσα στο χωριό, σε
ε μια μοναδική κατάφυτη τοποθεσία, σκεπασμένη ολόγυρα με αιωνόβια δένδρα. Μαζί με τη γυναίκα μου αποφασίσαμε να ενημερώσουμε τη δημοτική σύμβουλο της περιοχής, την κυρία Ανθούλα Λαμπίρη, η οποία και ήρθε αμέσως». Αυτοψία αρχαιολόγου
Η κυρία Λαμπίρη πήγε στο χωριό και επισκέφθηκε το εξωκκλήσι για να δει τι ακριβώς συμβαίνει. «Μόλις αντίκρισα τη βυζαντινή μορφή, ένιωσα έντονα το θρησκευτικό συναίσθημα να με κυριεύει» τόνισε και πρόσθεσε: «Πρόκειται για κάτι το αξιοθαύμαστο και συνάμα αξιοπερίεργο. Εμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ολοι αναρωτηθήκαμε αν πρόκειται για θαύμα. Η μορφή της γυναίκας είναι ευδιάκριτη. Ενημέρωσα αμέσως την 8η Εφορεία Αρχαιοτήτων και αρχαιολόγος ήρθε και εξέτασε την πέτρα προκειμένου να δούμε αρχικά αν πρόκειται για κάποιο αρχαιολογικό εύρημα. Ο αρχαιολόγος αποφάνθηκε ότι η πέτρα δεν είναι αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, ωστόσο έχει πορεία στον χρόνο. Δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Ωστόσο και ο ίδιος στη θέα της γυναικείας μορφής έμεινε κατάπληκτος. Το μόνο που θέλησε να πει είναι ότι «κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς σχηματίστηκε. Ισως η φύση να έκανε ένα ακόμη θαύμα».
Η δημοτική σύμβουλος ήρθε αμέσως σε συνεννόηση με όλες τις αρμόδιες αρχές προκειμένου να εξεταστεί λεπτομερώς η πέτρα και να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. «Θέλουμε όλοι να μάθουμε τι ακριβώς έχει συμβεί. Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για θαύμα ή για κάτι άλλο. Θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις τόσο από την Εκκλησία όσο και από τους ειδικούς. Μέχρι να γίνει αυτό όμως, πήραμε την απόφαση και απομακρύναμε την πέτρα από το σημείο και την τοποθετήσαμε σε ασφαλές μέρος, φοβούμενοι μήπως πέσει στα χέρια βανδάλων, ληστών ή και αρχαιοκάπηλων» επεσήμανε και κατέληξε λέγοντας πως «όποιος θελήσει να τη δει και να την εξετάσει είναι στη διάθεσή του».
Ο ίδιος άνθρωπος είχε βρει πριν από 40 χρόνια τον θησαυρό της Καταμάχης
Αξίζει να αναφερθεί ότι το μικρό χωριό της Καταμάχης με τους περίπου τριάντα κατοίκους έχει απασχολήσει και στο παρελθόν την κοινή γνώμη και έχει γράψει ιστορία στις αρχαιολογικές έρευνες και ανακαλύψεις, με τον γνωστό «θησαυρό της Καταμάχης» να βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων.
Μάλιστα, μεταξύ του θησαυρού και του τωρινού «θαύματος» υπάρχει ένα ενδιαφέρον κοινό στοιχείο: ο άνθρωπος που βρήκε και παρέδωσε πριν από σαράντα χρόνια τον «θησαυρό της Καταμάχης» είναι ο ίδιος με αυτόν που μαζί με τη γυναίκα του αντίκρισαν πρώτοι την ανθρώπινη μορφή στην πέτρα.
Το 1970, όταν ο κ. Δονάτος ήταν δεκαπέντε χρόνων, βρήκε πέντε πελέκεις με ημικυκλικές κόψεις, που χρησιμοποιούνταν μάλλον ως υλοτομικά εργαλεία. Επίσης, βρέθηκε μία πυραμιδόσχημη σφύρα και μία σμίλη-κοπίδι, η βάση της οποίας διακοσμείται με ανάγλυφα τρίγωνα. Ο θησαυρός αυτός εντάσσεται χρονολογικά στο τέλος της ύστερης εποχής του Χαλκού, σε περίοδο σημαντικών ανακατατάξεων, γύρω στο 1200 π.Χ., που τώρα βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων.
«Δεν έχει καμία σχέση η τότε ανακάλυψη με τη σημερινή. Είμαστε σίγουροι ότι η Παναγιά έστειλε μήνυμα» σημείωσε η κυρία Ηλέκτρα Δούλη, και κατέληξε: «Μακάρι ο Θεός και η Παναγιά να μας βοηθήσουν όλους μας από όλα τα κακά».
ΓΙΟΥΛΗ ΣΤΑΡΙΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου