To αποτέλεσμα του ντέρμπι του ΟΑΚΑ δεν αλλάζει σε μεγάλο βαθμό τις ισορροπίες όσον αφορά στην φετινή κούρσα για το πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός ήταν και παραμένει το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, ίσως δε και ακλόνητο πλέον μετά την ήττα του ΠΑΟΚ...στην Τούμπα από την ΑΕΚ. Η νίκη του Ολυμπιακού απλώς προσδίδει ένα κάποιο ενδιαφέρον στο φίλαθλο κοινό για την «μάχη» της κορυφής στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές .
Η αλήθεια είναι πως η εικόνα του ντέρμπι των «αιωνίων» δεν μας έκανε σοφότερους ούτε ως προς τη δυναμικότητα των δύο ομάδων ούτε ως προς τους νόμους του ποδοσφαίρου. Ο Παναθηναϊκός, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, απέδειξε για ακόμα μία φορά φέτος πως διαθέτει την πιο καλοδουλεμένη ομάδα με διάθεση και ικανότητα να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής. Απόδειξη, τα ποσοστά κατοχής μπάλας, αλλά και η πληθώρα των χαμένων ευκαιριών. Ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε για ακόμα μία φορά το έλλειμμα φυσικής κατάστασης, με τους ποδοσφαιριστές του, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, να μοιάζουν μία ταχύτητα κάτω από τους αντιπάλους τους και να δυσκολεύονται να τους παρακολουθήσουν. Ο Παναθηναϊκός εμφάνισε ξανά τις αδυναμίες στην αμυντική του λειτουργία με αποτέλεσμα να δεχθεί ένα ακόμα «φτηνό» γκολ. Ο Ολυμπιακός απέδειξε άλλη μία φορά πως δεν είναι το έμψυχο δυναμικό του το πρόβλημα, αλλά το γεγονός πως οι επιλογές αρχικά και οι αλλαγές προπονητών στη συνέχεια, του στέρησαν τη δυνατότητα να φτιάξει ένα ομοιογενές και ανταγωνιστικό σύνολο τη φετινή σεζόν. Ενας δε από τους νόμους του ποδοσφαίρου λέει πως η ομάδα που χάνει τις ευκαιρίες στο τέλος δέχεται γκολ.
Αυτό που δεν γνωρίζαμε μέχρι τώρα, γιατί πολύ απλά δεν είχαμε τέτοια δείγματα γραφής, ήταν η ικανότητα του Μπόζινταρ Μπάντοβιτς να αλλάζει την εικόνα ενός αγώνα κοουτσάροντας από τον πάγκο. Μπορεί η επιλογή του Γιάννη Παπαδόπουλου για το αρχικό σχήμα να μην του βγήκε, αλλά όταν αποφάσισε να διορθώσει το λάθος, το έκανε με τρόπο, που άλλαξε τα δεδομένα. Η είσοδος του Νταρμπισαϊρ στον αγώνα αντί του πιτσιρικά και η τοποθέτηση του δίπλα στον Μήτρογλου με ταυτόχρονη αλλαγή του συστήματος από 4-5-1 σε 4-4-2 είχε διπλό όφελος για την ομάδα. Από την μία έδωσε, επιτέλους, την ευκαιρία για κυκλοφορία της μπάλας με την παράλληλη μετατόπιση του Λούα Λούα και του Χεσούς Ντάτολο από τις πλάγιες γραμμές προς τον άξονα κι απ’ την άλλη στέρησε απ’ τον Παναθηναϊκό την οργανωτική συμβολή του Κατσουράνη, που παίζοντας εξαιρετικά το ρόλο του στόπερ στο πρώτο μέρος και δίχως να έχει αντίπαλο ανέβαινε ψηλά και βοηθούσε στην ανάπτυξη. Αυτή ήταν η κίνηση που έφερε μια κάποια ισορροπία στην αναμέτρηση η οποία κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζε απλώς με μία μάχη του Παναθηναϊκού με τον χρόνο προκειμένου να έρθει το γκολ.
Οι πράσινοι από την πλευρά τους «πλήρωσαν» και την επιθετική ανυπαρξία των δύο πλάγιων μπακ, που απέναντι σε κλειστές άμυνες μπορούν να ανακατέψουν την «τράπουλα». Ο Βύντρα στα αριστερά (για να επιτηρεί τον εκρηκτικό Λούα Λούα) με το ανάποδο πόδι, δυσκολευόταν αφάνταστα και από τον Σεϊταρίδη, που επιστρατεύτηκε, λείπουν ακόμα παιχνίδια και δυνάμεις.
Η είσοδος του Νίνη αντί του Σιμάο στο 70’ δεν ήταν πρώτη επιλογή. Ο Νιόπλιας «σύρθηκε» σ’ αυτήν εξ’ αιτίας του γκολ του Ολυμπιακού και του ρίσκου που φυσιολογικά έπρεπε να πάρει. Από εκείνο το σημείο και μετά οι πιθανότητες να πετύχει δεύτερο γκολ ο Ολυμπιακός έγιναν περισσότερες σε σχέση με πιθανή ισοφάριση του Παναθηναϊκού. Συνέβη δηλαδή ότι είχε φοβηθεί ο Νιόπλιας σε ανάλογο χρονικό σημείο στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και τότε αντί του Σιμάο είχε αποσύρει τον Καραγκούνη. Τότε όμως το αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο και υπήρχε η πιθανότητα να μείνει στο τέλος με άδεια χέρια.
Σε τελική ανάλυση, μπορεί ο Παναθηναϊκός να ήταν καλύτερος, αλλά ο Ολυμπιακός κατάφερε να πετύχει μία παλικαρίσια νίκη υπό δύσκολες συνθήκες. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να επικαλείται την ατυχία, αλλά το ότι έχει να νικήσει τον Ολυμπιακό από τον Μάρτιο του 2007, δίχως μάλιστα να έχει πετύχει γκολ στα τέσσερα τελευταία μεταξύ τους παιχνίδια και μόλις ένα στα έξι τελευταία, δεν φαντάζει και τόσο τυχαίο. Μπορεί ο Ολυμπιακός να «φωνάζει» για τα επεισόδια πριν από την έναρξη του ντέρμπι, αλλά στο Καραϊσκάκη γίνονται τα ίδια και χειρότερα. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να στεφθεί πρωταθλητής, αλλά ο Ολυμπιακός θα μείνει με την γλύκα των δύο φετινών θριάμβων του επί του «αιωνίου»….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου