Την πόρτα των φυλακών Κορυδαλλού πέρασε γιος πασίγνωστου εφοπλιστή πριν από λίγες μέρες, για χρέη 280.000 ευρώ, μετά την αγωγή που κατέθεσε εναντίον του ο επιστήθιος φίλος του. Η είδηση έχει προκαλέσει σοκ στους εφοπλιστικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, ενώ αποτελεί το πρώτο θέμα συζήτησης στις ...«γαλαζοαίματες» παρέες των κοσμικών στεκιών.
Ο γιος του εφοπλιστή συνελήφθη την περασμένη εβδομάδα μετά από περιπετειώδη επιχείρηση της αστυνομίας. Σήμερα η «Espresso» φέρνει στο φως όλες τις λεπτομέρειες της πρωτοφανούς ιστορίας, όπως μας τις εκμυστηρεύτηκε ο άνθρωπος που αναγκάστηκε να κλείσει στη φυλακή τον καλύτερό του φίλο καθώς τον κυνηγούν οι τράπεζες και έχει ανάγκη τα χρήματα αυτά για να ξεχρεώσει τα χρέη του.
Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣΟι δύο άντρες γνωρίστηκαν πριν από δώδεκα χρόνια. Οπως μας λέει ο 34χρονος σήμερα Δ.Μ., γνωρίστηκε με τον 41χρονο σήμερα γιο του εφοπλιστή τον Ιούνιο του 1998. «Αμέσως αναπτύχθηκε πολύ δυνατή φιλία μεταξύ μας. Μου εμπιστεύθηκε τα πάντα για εκείνον και την οικογένειά του, ενώ δεν άργησε και η μέρα που μου πρότεινε να συγκατοικήσουμε στο σπίτι του στη Γλυφάδα». Ο 41χρονος, σύμφωνα με τον φίλο του, βρισκόταν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση. «Οσες φορές μού μιλούσε για την οικογένειά του πραγματικά στενοχωριόμουν. Εβγαζε απίστευτο πόνο όταν μιλούσε για τους ανθρώπους αυτούς, αισθανόταν μόνος του, παραπεταμένος. Ξέρω τα πάντα για τους δικούς του, για τη ζωή τους, αλλά και για τα άσχημα παιδικά χρόνια που πέρασε».
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΛΕΦΤΑ
Ο Δ.Μ. αμέσως μετά το στρατιωτικό του και ενώ έμενε στο ίδιο σπίτι με τον 41χρονο, άρχισε να δουλεύει -όπως αναφέρει- σε ένα λογιστικό γραφείο. «Την εποχή εκείνη μου ήρθε μια ιδέα και έκανα τα πάντα για την πραγματοποιήσω. Αρχισα να πα
αίρνω επιχειρηματικά δάνεια στο όνομά μου και να αγοράζω επιχειρήσεις που ήταν ένα βήμα πριν από το κλείσιμό τους. Τις βοηθούσα να ανακάμψουν και αμέσως μετά τις πουλούσα σε πολύ καλή τιμή. Με τη δραστηριότητά μου αυτή τα οικονομικά μας πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο και ζούσαμε πάρα πολύ άνετα αφού μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα καταφέραμε να αποκτήσουμε μια περιουσία» μας λέει ο Δ.Μ. και προσθέτει: «Εκείνος φαινόταν ιδιοκτήτης με πολλά έσοδα, ενώ ουσιαστικά εγώ ήμουν εκείνος που είχε τα πάρε-δώσε με τις τράπεζες, τα δάνεια και τα οικονομικά».ΟΙ ΚΕΡΔΟΦΟΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
Οι δύο φίλοι, ανάμεσα στις άλλες κερδοφόρες επιχειρήσεις τους, είχαν και ένα κομμωτήριο σε κεντρικό σημείο προαστίου της Αθήνας με πελάτες πολλούς VIP, αλλά και δύο video club, ένα στην Αθήνα και ένα στον Πύργο. «Το video club στον Πύργο ήταν το μεγαλύτερο της δυτικής Πελοποννήσου. Εκεί, λόγω και της καταγωγής μου -μας λέει ο Δ.Μ.- καταφέραμε να γίνουμε πάρα πολύ γνωστοί, με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα να έχουμε ένα τετραώροφο κατάστημα με περίπου 1.000 πελάτες τη μέρα. Βέβαια, για να τελειώσουμε την ανακαίνιση του μαγαζιού που έγινε το 2004, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αναγκάστηκα να πουλήσω το κομμωτήριο αφού οι εργασίες μάς στοίχισαν περίπου 800.000 ευρώ».
Οσο ο Δ.Μ επέκτεινε τις επιχειρήσεις του, ο 41χρονος απολάμβανε την πλούσια ζωή αδιαφορώντας για δουλειές και υποχρεώσεις. «Είχα νοικιάσει μια βίλα έξω από τον Πύργο και περνούσε εκεί τις περισσότερες μέρες. Ηταν λάτρης του PlayStation και του Internet. Εγώ έφερνα τα χρήματα, αλλά δεν με ένοιαζε. Είχαμε μάλιστα και κοινό λογαριασμό στην τράπεζα γιατί δεν ήθελα να νομίζει ότι έχω κάτι να φοβηθώ. Δεν πίστεψα ποτέ ότι θα μου τη φέρει».
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ (ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ) ΣΧΕΣΗ
Για να ευχαριστήσει μάλιστα τον κολλητό του, ο Δ.Μ. του είχε κάνει δώρο μια Ferrari και μια Porsche ώστε ο εφοπλιστής πατέρας του να τον βλέπει και να τον καμαρώνει. Αλλωστε, όπως εξομολογείται στην «Εspresso» o Δ.Μ., ο γνωστός εφοπλιστής πίστευε ότι ο γιος του είναι ένας πολύ καλός επιχειρηματίας που μαζί με τον φίλο του προσπαθούν να φτιάξουν το μέλλον τους. «Το 2006, οι υπάλληλοι του video club στον Πύργο άρχισαν να μου εκμυστηρεύονται ότι ο φίλος μου άρχισε να κάνει παρέα με άτομα που δεν μου άρεσαν και να βάζει χέρι στο ταμείο. Είχε μπλέξει άσχημα με ένα άτομο και για να μη βρεθώ προ εκπλήξεως, πήγαμε σε έναν συμβολαιογράφο, αλλά και σε δικηγόρο του Πύργου, όπου φτιάξαμε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό, σύμφωνα με το οποίο αποδεχόταν τα χρήματα που εγώ είχα δαπανήσει με όλες τις λεπτομέρειες. Υπέγραψε μάλιστα και μια δική του επιταγή (160.000 ευρώ) στο όνομα της μητέρας μου, ώστε σε περίπτωση λύσης της επαγγελματικής μας συνεργασίας, να με καλύψει οικονομικά. Συνολικά σήμερα μου χρωστά 280.000 ευρώ».
Με το πέρασμα του χρόνου απεδείχθη ότι η κίνηση αυτή του Δ.Μ. ήταν προφητική αφού λίγο καιρό μετά ξεκίνησαν τα προβλήματα. «Λίγους μήνες αργότερα αρρώστησα με πνευμονία και επέστρεψα στο πατρικό μου στην Αθήνα μέχρι να αναρρώσω. Τότε ήρθαν τα πάνω-κάτω. Με πήραν τα παιδιά του μαγαζιού και με ενημέρωσαν ότι ο φίλος μου έκλεισε το μαγαζί του Πύργου, αλλά και της Αθήνας. Εκμεταλλεύτηκε την απουσία μου και έκανε όλα αυτά που του έλεγαν οι νέες του παρέες, που ήθελαν να του φάνε τα λεφτά. Πήγα με 39 πυρετό στον Πύργο, όπου είδα το μαγαζί κλειστό και τον εξοπλισμό εξαφανισμένο. Εκείνος δεν υπήρχε πουθενά. Μίλησα με τους γονείς του, δεν γνώριζαν τίποτα. Πήγα να βγάλω χρήματα από τους κοινούς μας λογαριασμούς για να καλύψω κάποια χρέη και ανακάλυψα ότι είχε σηκώσει μέχρι και το τελευταίο ευρώ. Τότε έπαθα έμφραγμα και πήγα να χάσω τη ζωή μου».
Η δικαστική διαμάχη και η σύλληψη...
Μια δικαστική απόφαση έβαλε τέλος σε μια στενή φιλία δέκα χρόνων. «Εψαξα να τον βρω και έμαθα ότι είχε φύγει για το Λονδίνο. Του έκανα αγωγή, δεν ήρθε σε κανένα δικαστήριο, εγώ είχα με το μέρος μου όλους τους κοινούς μας φίλους, αλλά και όσους γνώριζαν την αλήθεια. Σε κανένα δικαστήριο δεν εμφανίστηκε, μέχρι που βγήκε η απόφαση, υπέρ μου φυσικά, πριν από ένα χρόνο.
Τελικά μάθαμε ότι κάποια στιγμή επέστρεψε στην Ελλάδα. Ενας δικαστικός επιμελητής πήγε στο νέο του σπίτι, στη Μεταμόρφωση, να εκτελέσει τη δικαστική απόφαση, τον πέταξε όμως έξω κακήν κακώς. Στη συνέχεια απευθύνθηκα σε άλλο δικαστικό επιμελητή που κατάφερε να μπει με το έτσι θέλω στο σπίτι του, την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, και με τη βοήθεια των ανδρών της αστυνομίας τον συνέλαβαν και τον μετέφεραν λίγες ώρες αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού. Μίλησα με τον πατέρα του για να καλύψει τα χρήματα που μου χρωστάει ο γιος του ώστε να τον αφήσουν ελεύθερο. Εκείνος όμως δεν ήθελε να ακούσει λέξη. Ηταν ανένδοτος. Εγώ ξέρω ότι έχω καταστραφεί οικονομικά, ότι χρωστάω σε τράπεζες, ότι η υγεία μου δεν είναι καθόλου καλή και περιμένω μέσα απ’ όλα αυτά τη δικαίωση, γιατί πλέον εργάζομαι και δεν μου έχει μείνει τίποτα. Χρειάζομαι τα χρήματα για να καλύψω τα χρέη και να ζήσω μια ήρεμη ζωή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου