Ένας «σταυρός μαρτυρίου» που σηκώνει με θάρρος, δύναμη, τεράστια υπομονή και βαθιά πίστη. Η γλυκιά τραγουδίστρια, δασκάλα φωνητικής και κριτής μουσικών realities -όπως ήταν παλιότερα το «Fame Story» και τώρα το «Ζαμανφού»- αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα με την υγεία της, αλλά δεν το βάζει κάτω... Για πρώτη φορά ανοίγει την καρδιά της στην «Espresso» και- σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης- μιλάει ανοιχτά για όλα τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει.
«Καλύτερα να με ρωτήσεις τι πρόβλημα δεν έχω αντιμετωπίσει, γιατί σε ό,τι αφορά την υγεία μου έχω περάσει τα... πάνδεινα!» μας λέει με το γνώριμο χαμόγελο της αισιοδοξίας που τη χαρακτηρίζει πάντα. «Ολη μου τη ζωή είχα προβλήματα υγείας με εγχειρήσεις και φρικτούς πόνους. Λίγο πριν πάω στο "Fame story" οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν επτά εγχειρήσεις. Εχω κάνει εγχειρήσεις στο στήθος, στην κοιλιακή χώρα και αλλού, με το πρόβλημα πάντα ότι έχω κακοήθεις όγκους. Ευτυχώς όμως, στο τέλος η βιοψία δείχνει ότι δεν ήταν κακοήθεις... Είναι απίστευτο αυτό που μου συμβαίνει, αλλά μάλλον είμαι ευλογημένη, γιατί πάντα ο Θεός είναι μαζί μου!»
Πριν από μερικούς μήνες -όπου βρισκόταν στην Κύπρο συμμετέχοντας ως κριτής σε τοπικό μουσικό ριάλιτι- η Τζούλι Μασίνο είχε ένα ατύχημα. Ενα βράδυ πήγε να επισκεφτεί τον φίλο της Κωνσταντίνο Χριστοφόρου στο κέντρο όπου εμφανιζόταν και ανεβαίνοντας στην πίστα -για να τραγουδήσει κι εκείνη ένα τραγούδι- γλίστρησε και έπεσε... Αποτέλεσμα να σπάσει το πόδι της, να υποστεί σοβαρό πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη και να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα καθηλωμένη στο κρεβάτι. Από την Κύπρο στην Αθήνα μεταφέρθηκε σε αναπηρικό καρότσι με φρικτούς πόνους.
«Ολες τις γιορτές των Χριστουγέννων της πέρασα
στο κρεβάτι με κλάματα από αφόρητους πόνους. Και τώρα ακόμα πονάω, γιατί δεν έχω αναρρώσει πλήρως. Οταν συνέβη το ατύχημα όλοι πίστευαν ότι θα μείνω ανάπηρη. Είναι θαύμα πως μπορώ και σηκώνομαι και περπατάω. Δεν μπορώ ακόμα να ανέβω τις σκάλες, αλλά είμαι αισιόδοξη, γιατί μπορώ δειλά-δειλά και περπατάω. Ας είναι καλά οι δύο οστεοαπαθητικοί γιατροί -ο ένας στην Κύπρο και ο άλλος στην Ελλάδα- που με έχουν αναλάβει. Για να καταλάβεις πόσο άσχημο ήταν αυτό το χτύπημα, θα σου πω ότι έχω... κοντύνει τρεις πόντους...»
- Ειλικρινά θαυμάζω την υπομονή σου και το κουράγιο σου με τόσα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζεις...Οταν υπάρχουν άνθρωποι που παθαίνουν κάτι πολύ πιο απλό από όλα αυτά που μου έχουν συμβεί και πεθαίνουν, εγώ δεν παραπονιέμαι. Οταν βλέπεις έναν άνθρωπο που έχει καρκίνο και σε έναν χρόνο φεύγει από τη ζωή, εγώ τι να πω... Οταν βλέπεις ανθρώπους που έχουν πληγεί από τον σεισμό της Αϊτής και είναι στον δρόμο, αλλά και τόσους άλλους ανθρώπους χωρίς σπίτια, χρήματα, δουλειά και στον ήλιο μοίρα και κοιμούνται στον δρόμο σε όλο τον πλανήτη, εγώ τι να λέω... Το μόνο που έχω να κάνω είναι να λέω στον εαυτό μου... «σκάσε, μην παραπονιέσαι» και πες «ευχαριστώ» στον Θεό γιατί ζεις. Θα μπορούσα να ήμουνα παράλυτη και ελπίζω ότι δεν θα μου συμβεί!
- Δεν δείχνεις όμως ποτέ προς τα έξω όλα αυτά τα δύσκολα που περνάς...Ναι, αυτό δεν φαίνεται προς τα έξω, γιατί είμαι πολύ αισιόδοξος και ζωντανός άνθρωπος και δεν απογοητεύομαι ποτέ. Από μικρή, αλλά ακόμα και σήμερα στην ηλικία που είμαι έχω πολλή ενέργεια και μεγάλη όρεξη για δουλειά και για ζωή. Σήμερα έκανα φυσικοθεραπεία και δεν πιστεύεις τι πόνους πέρασα. Μετά που πήγα στο μάθημα είδα ότι από το πολύ κλάμα μου είχε φύγει το αϊλάινερ και είχε τρέξει σε όλο μου το πρόσωπο. Επίσης π
ονάω πάρα πολύ και στο γόνατό μου -έκανα εγχείρηση σε αυτό πριν τρία χρόνια- γιατί τώρα έχει φύγει ένα κόκαλο από τη θέση του. Ξέρεις τι δυνατός πόνος είναι αυτός;
- Εχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί σου συμβαίνουν όλες αυτές οι δοκιμασίες;Δεν σκέφτομαι ποτέ το «γιατί», απλά προσεύχομαι να περνάω όσο γίνεται πιο ήρεμα και καλά την ημέρα μου. Και πάντα λέω ότι «αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα» όπως η Σκάρλετ Ο’ Χάρα στην ταινία «Οσα παίρνει ο άνεμος». Αν με ρωτήσεις «πώς είμαι;» δεν θα σου πω «είμαι πάρα πολύ καλά», αλλά ότι «σήμερα ήταν μια καλή ημέρα»! Και κάθε πρωί βγαίνω με το σκυλάκι μου στον κήπο και μυρίζουμε τα λουλούδια...
«Καλύτερα να με ρωτήσεις τι πρόβλημα δεν έχω αντιμετωπίσει, γιατί σε ό,τι αφορά την υγεία μου έχω περάσει τα... πάνδεινα!» μας λέει με το γνώριμο χαμόγελο της αισιοδοξίας που τη χαρακτηρίζει πάντα. «Ολη μου τη ζωή είχα προβλήματα υγείας με εγχειρήσεις και φρικτούς πόνους. Λίγο πριν πάω στο "Fame story" οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν επτά εγχειρήσεις. Εχω κάνει εγχειρήσεις στο στήθος, στην κοιλιακή χώρα και αλλού, με το πρόβλημα πάντα ότι έχω κακοήθεις όγκους. Ευτυχώς όμως, στο τέλος η βιοψία δείχνει ότι δεν ήταν κακοήθεις... Είναι απίστευτο αυτό που μου συμβαίνει, αλλά μάλλον είμαι ευλογημένη, γιατί πάντα ο Θεός είναι μαζί μου!»
Πριν από μερικούς μήνες -όπου βρισκόταν στην Κύπρο συμμετέχοντας ως κριτής σε τοπικό μουσικό ριάλιτι- η Τζούλι Μασίνο είχε ένα ατύχημα. Ενα βράδυ πήγε να επισκεφτεί τον φίλο της Κωνσταντίνο Χριστοφόρου στο κέντρο όπου εμφανιζόταν και ανεβαίνοντας στην πίστα -για να τραγουδήσει κι εκείνη ένα τραγούδι- γλίστρησε και έπεσε... Αποτέλεσμα να σπάσει το πόδι της, να υποστεί σοβαρό πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη και να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα καθηλωμένη στο κρεβάτι. Από την Κύπρο στην Αθήνα μεταφέρθηκε σε αναπηρικό καρότσι με φρικτούς πόνους.
«Ολες τις γιορτές των Χριστουγέννων της πέρασα
στο κρεβάτι με κλάματα από αφόρητους πόνους. Και τώρα ακόμα πονάω, γιατί δεν έχω αναρρώσει πλήρως. Οταν συνέβη το ατύχημα όλοι πίστευαν ότι θα μείνω ανάπηρη. Είναι θαύμα πως μπορώ και σηκώνομαι και περπατάω. Δεν μπορώ ακόμα να ανέβω τις σκάλες, αλλά είμαι αισιόδοξη, γιατί μπορώ δειλά-δειλά και περπατάω. Ας είναι καλά οι δύο οστεοαπαθητικοί γιατροί -ο ένας στην Κύπρο και ο άλλος στην Ελλάδα- που με έχουν αναλάβει. Για να καταλάβεις πόσο άσχημο ήταν αυτό το χτύπημα, θα σου πω ότι έχω... κοντύνει τρεις πόντους...»- Ειλικρινά θαυμάζω την υπομονή σου και το κουράγιο σου με τόσα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζεις...Οταν υπάρχουν άνθρωποι που παθαίνουν κάτι πολύ πιο απλό από όλα αυτά που μου έχουν συμβεί και πεθαίνουν, εγώ δεν παραπονιέμαι. Οταν βλέπεις έναν άνθρωπο που έχει καρκίνο και σε έναν χρόνο φεύγει από τη ζωή, εγώ τι να πω... Οταν βλέπεις ανθρώπους που έχουν πληγεί από τον σεισμό της Αϊτής και είναι στον δρόμο, αλλά και τόσους άλλους ανθρώπους χωρίς σπίτια, χρήματα, δουλειά και στον ήλιο μοίρα και κοιμούνται στον δρόμο σε όλο τον πλανήτη, εγώ τι να λέω... Το μόνο που έχω να κάνω είναι να λέω στον εαυτό μου... «σκάσε, μην παραπονιέσαι» και πες «ευχαριστώ» στον Θεό γιατί ζεις. Θα μπορούσα να ήμουνα παράλυτη και ελπίζω ότι δεν θα μου συμβεί!
- Δεν δείχνεις όμως ποτέ προς τα έξω όλα αυτά τα δύσκολα που περνάς...Ναι, αυτό δεν φαίνεται προς τα έξω, γιατί είμαι πολύ αισιόδοξος και ζωντανός άνθρωπος και δεν απογοητεύομαι ποτέ. Από μικρή, αλλά ακόμα και σήμερα στην ηλικία που είμαι έχω πολλή ενέργεια και μεγάλη όρεξη για δουλειά και για ζωή. Σήμερα έκανα φυσικοθεραπεία και δεν πιστεύεις τι πόνους πέρασα. Μετά που πήγα στο μάθημα είδα ότι από το πολύ κλάμα μου είχε φύγει το αϊλάινερ και είχε τρέξει σε όλο μου το πρόσωπο. Επίσης π
ονάω πάρα πολύ και στο γόνατό μου -έκανα εγχείρηση σε αυτό πριν τρία χρόνια- γιατί τώρα έχει φύγει ένα κόκαλο από τη θέση του. Ξέρεις τι δυνατός πόνος είναι αυτός;- Εχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί σου συμβαίνουν όλες αυτές οι δοκιμασίες;Δεν σκέφτομαι ποτέ το «γιατί», απλά προσεύχομαι να περνάω όσο γίνεται πιο ήρεμα και καλά την ημέρα μου. Και πάντα λέω ότι «αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα» όπως η Σκάρλετ Ο’ Χάρα στην ταινία «Οσα παίρνει ο άνεμος». Αν με ρωτήσεις «πώς είμαι;» δεν θα σου πω «είμαι πάρα πολύ καλά», αλλά ότι «σήμερα ήταν μια καλή ημέρα»! Και κάθε πρωί βγαίνω με το σκυλάκι μου στον κήπο και μυρίζουμε τα λουλούδια...
«Ο καλύτερος μαθητής μου είναι ο Τάκης Ζαχαράτος»
Εδώ και είκοσι χρόνια είναι δασκάλα φωνητικής και τραγουδιού στη χώρα μας. Οι τραγουδιστές Λίτσα Διαμάντη, Δέσποινα Βανδή, Σάκης Ρουβάς, Αντώνης Ρέμος, Ελένη Πέτα, Αλέξια, Κώστας Τουρνάς, Πωλίνα, η Υβέτ και οι ηθοποιοί Αντζελα Γκερέκου και Κατερίνα Λέχου καθώς και ο σόουμαν Τάκης Ζαχαράτος συγκαταλέγονται ανάμεσα στους πάμπολλους διάσημους μαθητές της.
«Ο καλύτερος μαθητής μου είναι ο Τάκης Ζαχαράτος, γιατί μελετάει πολύ. Οσο για το ποιος έχει την καλύτερη φωνή θα έλεγα ότι όλοι έχουν το δικό τους στυλ και ιδιαίτερες ερμηνευτικές ικανότητες. Πιστεύω όμως πως η Αλέξια έχει μακράν τις μεγαλύτερες φωνητικές και ερμηνευτικές δυνατότητες και της αξίζει μια διεθνή καριέρα. Από ό,τι ξέρω -μια και μιλάμε συχνά- βρίσκεται ήδη στο Λος Αντζελες και κυνηγάει το όνειρό της. Της εύχομαι τα καλύτερα!»
Η Τζούλι Μασίνο είναι «γεννημένη δασκάλα» όπως λέει η ίδια. Λατρεύει τα παιδιά και ειδικά τους μαθητές της που υπεραγαπά και τους το δείχνει με πολλούς τρόπους. Στον πολύ ζεστό και φιλόξενο χώρο του σπιτιού της, που είναι ειδικά διαμ
ορφωμένος για τα μαθήματα που κάνει, υπάρχουν πάντα καραμέλες, γλυκά, καφές, τσάι, πορτοκαλάδα και πάρα πολλά άλλα «καλούδια» για τους μαθητές. «Ακόμα και ομπρέλες υπάρχουν για τις βροχερές ημέρες του χειμώνα...» μας λέει και τα μάτια της αστράφτουν από χαρά. «Και ξέρεις κάτι; Οι σημερινοί νεαροί μαθητές μου, η καλύτερα τα παιδιά μου που λέω εγώ, τώρα πια δεν με φωνάζουν "Μις Τζούλο" -όπως με έλεγαν οι παλιότεροι μαθητές μου- αλλά "Μάμα Τζεϊ", δηλαδή μαμά με το αρχικό γράμμα του ονόματός μου. Κι αυτό μου αρέσει πολύ γιατί ως χαρακτήρας είμαι μαμά απέναντι σε όλους τους ανθρώπους».
- Τελικά άξιζε τον κόπο που έμεινες τόσα χρόνια στην Ελλάδα;Πιστεύω ότι έχω αλλάξει τις ζωές πολλών ανθρώπων εδώ στην Ελλάδα κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Μπορεί να έφυγα από την Αμερική -όπου είναι η πατρίδα μου- κι εκεί είχα κάνει πολλά πράγματα, αλλά τελικά αυτό το ταξίδι μου στην Ελλάδα, που είναι μακράς διάρκειας -αφού έως τώρα μετράει περίπου τριάντα χρόνια- άξιζε που το έκανα. Ναι, είμαι πολύ ευτυχισμένη που ζω εδώ!
Η Τζούλι Μασίνο μένει σε ένα καταπληκτικό σπίτι στην Ανω Γλυφάδα που το έχει διαμορφώσει πάρα πολύ ωραία και μοιάζει με κουκλόσπιτο. Εχει ένα χαριτωμένο μικρόσωμο σκυλάκι, 15,5 χρόνων, την Τσιτσιολίνα, και δύο αδέσποτες γάτες, τη Μίσι και την Ψυχούλα, που βγαίνουν μαζί της για βόλτα στην περιοχή και όλοι αναρωτούνται πώς καταφέρνουν να συμβιώνουν αρμονικά δύο γάτες με έναν σκύλο... Κάθε χρόνο κάνει πάρτι για τα «παιδιά» της στο ρουφ γκάρντεν του σπιτιού της και όλοι μαζί τα περνάνε υπέροχα με πολλές «πλάκες» και πολύ κέφι για ζωή. Είναι πολυάσχολη, αφού το πρόγραμμά της είναι γεμάτο από μαθήματα και σεμινάρια φωνητικής, αλλά και από προτάσεις για εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα. Δεν παραλείπει βέβαια να τονίσει ότι είναι πολύ ικανοποιημ
ένη από τη φετινή συνεργασία της ως κριτής στην εκπομπή «Ζαμανφού» της Αννίτας Πάνια. «Μου αρέσει πολύ η ωραία "τρέλα" της Αννίτας και της εκπομπής, την έχω ανάγκη σε αυτή τη στιγμή της ζωής μου...» εξομολογείται.
- «Μάμα Τζούλι» τι σου λείπει αυτή την εποχή;Καταρχάς μου λείπει ο ύπνος, γιατί από τους πολλούς πόνους δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά. Στην Τζούλι και όχι στη Μασίνο λείπει ένας σύντροφος που να είναι καλός άνθρωπος. Μου λείπει η οικογένεια μου που είναι στη Φλόριντα. Ο αδελφός μου, η αδελφή μου και η μητέρα μου που δυστυχώς είναι πολλή άρρωστη. Μου λείπει που δεν έχω πολύ χρόνο να πάω βόλτα με τις φίλες μου. Οσο για την επαγγελματική μου ζωή, είμαι πολύ καλά και αυτό που μου λείπει είναι το να κλείσω την καριέρα μου στην Αμερική με μια σειρά από συναυλίες στο Λας Βέγκας. Την πόλη που έχω ξανατραγουδήσει στα νιάτα μου μαζί με την Εθα Κιτ και τον Φαμπιάν, τον διάδοχο του Ελβις Πρίσλεϊ, στο ξενοδοχείο "Stardust". Ελπίζω να τα καταφέρω».
«Ο καλύτερος μαθητής μου είναι ο Τάκης Ζαχαράτος, γιατί μελετάει πολύ. Οσο για το ποιος έχει την καλύτερη φωνή θα έλεγα ότι όλοι έχουν το δικό τους στυλ και ιδιαίτερες ερμηνευτικές ικανότητες. Πιστεύω όμως πως η Αλέξια έχει μακράν τις μεγαλύτερες φωνητικές και ερμηνευτικές δυνατότητες και της αξίζει μια διεθνή καριέρα. Από ό,τι ξέρω -μια και μιλάμε συχνά- βρίσκεται ήδη στο Λος Αντζελες και κυνηγάει το όνειρό της. Της εύχομαι τα καλύτερα!»
Η Τζούλι Μασίνο είναι «γεννημένη δασκάλα» όπως λέει η ίδια. Λατρεύει τα παιδιά και ειδικά τους μαθητές της που υπεραγαπά και τους το δείχνει με πολλούς τρόπους. Στον πολύ ζεστό και φιλόξενο χώρο του σπιτιού της, που είναι ειδικά διαμ
ορφωμένος για τα μαθήματα που κάνει, υπάρχουν πάντα καραμέλες, γλυκά, καφές, τσάι, πορτοκαλάδα και πάρα πολλά άλλα «καλούδια» για τους μαθητές. «Ακόμα και ομπρέλες υπάρχουν για τις βροχερές ημέρες του χειμώνα...» μας λέει και τα μάτια της αστράφτουν από χαρά. «Και ξέρεις κάτι; Οι σημερινοί νεαροί μαθητές μου, η καλύτερα τα παιδιά μου που λέω εγώ, τώρα πια δεν με φωνάζουν "Μις Τζούλο" -όπως με έλεγαν οι παλιότεροι μαθητές μου- αλλά "Μάμα Τζεϊ", δηλαδή μαμά με το αρχικό γράμμα του ονόματός μου. Κι αυτό μου αρέσει πολύ γιατί ως χαρακτήρας είμαι μαμά απέναντι σε όλους τους ανθρώπους».- Τελικά άξιζε τον κόπο που έμεινες τόσα χρόνια στην Ελλάδα;Πιστεύω ότι έχω αλλάξει τις ζωές πολλών ανθρώπων εδώ στην Ελλάδα κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Μπορεί να έφυγα από την Αμερική -όπου είναι η πατρίδα μου- κι εκεί είχα κάνει πολλά πράγματα, αλλά τελικά αυτό το ταξίδι μου στην Ελλάδα, που είναι μακράς διάρκειας -αφού έως τώρα μετράει περίπου τριάντα χρόνια- άξιζε που το έκανα. Ναι, είμαι πολύ ευτυχισμένη που ζω εδώ!
Η Τζούλι Μασίνο μένει σε ένα καταπληκτικό σπίτι στην Ανω Γλυφάδα που το έχει διαμορφώσει πάρα πολύ ωραία και μοιάζει με κουκλόσπιτο. Εχει ένα χαριτωμένο μικρόσωμο σκυλάκι, 15,5 χρόνων, την Τσιτσιολίνα, και δύο αδέσποτες γάτες, τη Μίσι και την Ψυχούλα, που βγαίνουν μαζί της για βόλτα στην περιοχή και όλοι αναρωτούνται πώς καταφέρνουν να συμβιώνουν αρμονικά δύο γάτες με έναν σκύλο... Κάθε χρόνο κάνει πάρτι για τα «παιδιά» της στο ρουφ γκάρντεν του σπιτιού της και όλοι μαζί τα περνάνε υπέροχα με πολλές «πλάκες» και πολύ κέφι για ζωή. Είναι πολυάσχολη, αφού το πρόγραμμά της είναι γεμάτο από μαθήματα και σεμινάρια φωνητικής, αλλά και από προτάσεις για εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα. Δεν παραλείπει βέβαια να τονίσει ότι είναι πολύ ικανοποιημ
ένη από τη φετινή συνεργασία της ως κριτής στην εκπομπή «Ζαμανφού» της Αννίτας Πάνια. «Μου αρέσει πολύ η ωραία "τρέλα" της Αννίτας και της εκπομπής, την έχω ανάγκη σε αυτή τη στιγμή της ζωής μου...» εξομολογείται.- «Μάμα Τζούλι» τι σου λείπει αυτή την εποχή;Καταρχάς μου λείπει ο ύπνος, γιατί από τους πολλούς πόνους δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά. Στην Τζούλι και όχι στη Μασίνο λείπει ένας σύντροφος που να είναι καλός άνθρωπος. Μου λείπει η οικογένεια μου που είναι στη Φλόριντα. Ο αδελφός μου, η αδελφή μου και η μητέρα μου που δυστυχώς είναι πολλή άρρωστη. Μου λείπει που δεν έχω πολύ χρόνο να πάω βόλτα με τις φίλες μου. Οσο για την επαγγελματική μου ζωή, είμαι πολύ καλά και αυτό που μου λείπει είναι το να κλείσω την καριέρα μου στην Αμερική με μια σειρά από συναυλίες στο Λας Βέγκας. Την πόλη που έχω ξανατραγουδήσει στα νιάτα μου μαζί με την Εθα Κιτ και τον Φαμπιάν, τον διάδοχο του Ελβις Πρίσλεϊ, στο ξενοδοχείο "Stardust". Ελπίζω να τα καταφέρω».
ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΜΠΟΥΝΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου