Εργαζόμενοι, εργαζόμενες , νέοι και νέες, άνεργοι, μετανάστες, συνταξιούχοι, την περίοδο που διανύουμε ξεδιπλώνεται η πιο ανελέητη επίθεση στο σύνολο των δικαιωμάτων μας και των λαϊκών οικογενειών. Στο στόχαστρο αυτής της επίθεσης βρίσκονται όλοι. Οι παππούδες μας, η γενιά μας, η νέα γενιά εργαζομένων, αλλά και η ...επόμενη βάρδια της εργατικής τάξης. Αυτή η γενιά των παιδιών των λαϊκών οικογενειών που σήμερα βρίσκεται στο σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, στην εκπαίδευση γενικά.
Μας ζητάνε σήμερα να παραιτηθούμε από κάθε δικαίωμα που έχει απομείνει στην εργατική τάξη. Θέλουν όλα αυτά, τα οποία οι προηγούμενες γενιές κατέκτησαν με μακροχρόνιους, σκληρούς και αιματηρούς αγώνες, που στοίχισαν θύματα στους εργαζόμενους, να τα αποτελειώσουν.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μια μέρα μετά το γιορτασμό της φετινής Εργατικής Πρωτομαγιάς, προχώρησε σε εξαγγελίες νέων αιματηρών μέτρων που καταληστεύουν το λαϊκό εισόδημα και επιφέρουν ένα συντριπτικό κάταγμα στο σώμα της εργατικής τάξης, προσφέροντας παράλληλα πολλαπλάσια φθηνότερη εργατική δύναμη στους κεφαλαιοκράτες. Οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ότι τα μέτρα θίγουν μόνο τους δημόσιους υπάλληλους είναι ένα πελώριο ψέμα, μια ολοφάνερη πολιτική αγυρτεία, γιατί με τα νέα νομοσχέδια που ακολουθούν άμεσα τα ασφαλιστικά δικαιώματα στην κυριολεξία ισοπεδώνονται. Οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις επεκτείνονται με ακόμα χειρότερους όρους από αυτούς που προέβλεπε το πρόσφατο νομοσχέδιο. Οι απολύσεις θα φτάσουν σε εκατοντάδες, χιλιάδες και η ανεργία θα αυξηθεί ραγδαία. Οι νέοι φόροι ληστεύουν το μόχθο του συνόλου της εργατικής τάξης.
Η προσπάθεια του πρωθυπουργού να πείσει τους εργαζόμενους για την αναγκαιότητα των μέτρων χρησιμοποιώντας το δίλημμα «ή χανόμαστε, ή παίρνουμε μέτρα». είναι αισχρό ψέμα. Αυτό είναι δίλημμα της πλουτοκρατίας, για να αυξήσει την κερδοφορία της και δεν αφορά το λαό. Είναι ωμός εκβιασμός και τρομοκρατία, για να παραδώσουν οι εργαζόμενοι όποιες κατακτήσεις και δικαιώματα έχουν απομείνει. Ο λαός έχει συμφέρον να αποκρούσει τη νέα θύελλα που έφεραν και στην πορεία να ανατρέψει αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική.
Επίσης μεγάλο και αισχρό ψέμα είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποχρεώθηκε από την ΕΕ - ΔΝΤ να πάρει τα άγρια μέτρα. Αποτελούν και δική της επιλογή, γιατί τα μέτρα ήταν προαποφασισμένα.. Αυτά τα μέτρα έχουν διατυπωθεί εδώ και πολλά χρόνια ως αξιώσεις της ΕΕ, του ΣΕΒ, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων. Χρόνια τώρα έχουν σημαία τους την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, δηλαδή την κατάργηση κάθε μέτρου που κατοχυρώνει συλλογικά δικαιώματα, αφού Κυβέρνηση ΕΕ και ΔΝΤ βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο. Υπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Την κερδοφορία των μονοπωλίων.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι φταίμε για τα ελλείμματα και το χρέος. Δε λένε όμως την αλήθεια γιατί όλα αυτά τα ελλείμματα τα δημιούργησαν τα κέρδη του κεφαλαίου, οι φοροαπαλλαγές και οι επιδοτήσεις που παρείχαν αφειδώς στην πλουτοκρατία οι κυβερνήσεις, οι ΝΑΤΟϊκοί εξοπλισμοί, η αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων από το κεφάλαιο.
Το ενεργητικό των τραπεζών το 2009 καταγράφηκε στα 579 δισ. ευρώ. Χρήματα που θα μπορούσαν να καλύψουν 120 φορές τη χτεσινή αφαίμαξη που υπέστη ο λαός.
· Οι 166 εισηγμένες μεγάλες επιχειρήσεις στο Χρηματιστήριο, έχουν κέρδη 11,8 δισ. ευρώ. Ένα ποσό που θα μπορούσε να καλύψει 2,5 φορές τη χτεσινή αρπαγή.
· Το ενεργητικό των μεγαλύτερων επιχειρήσεων στη χώρα έχει φτάσει στα 700 δισ. ευρώ. Χρήματα που θα μπορούσαν να καλύψουν 145 φορέςτη χτεσινή κλοπή του ιδρώτα των εργαζομένων.
· Οι ανείσπρακτοι φόροι αγγίζουν σήμερα τα 30 δισ. ευρώ, με τη μερίδα του λέοντος να τη χρωστούν οι ανώνυμες εταιρείες και οι μεγάλες επιχειρήσεις. Ποσό που αν το έπαιρνε η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει αποτρέψει έξι φορές τη χτεσινή βαρβαρότητα.
· Τα 28 δισ. ευρώ που χάρισε στις τράπεζες η κυβέρνηση είτε με τη μορφή ζεστού χρήματος είτε με τη μορφή εγγυήσεων είναι περίπου 6 φορές περισσότερα από τη χτεσινή λεηλασία.
· Τα 10 δισ. με τα οποία ενίσχυσε η κυβέρνηση τους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω του ΕΣΠΑ είναι 2 φορές περισσότερα από τη χτεσινή σφαγή.
Τα κέρδη της πλουτοκρατίας ξεχειλίζουν από τις θυρίδες και θησαυροφυλάκια και η κυβέρνηση ξαφρίζει το λαό. Φόρτωσε με μια μονοκοντυλιά 4,8 δισ. ευρώ στις πλάτες του λαού. Την ώρα που λεηλατεί και τα τελευταία υπολείμματα του λαϊκού μόχθου αφήνει ανέγγιχτο το συσσωρευμένο πλούτο των κεφαλαιοκρατών και επιπλέον τους χαρίζει περισσότερα με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών των κερδών τους από 25% σε 20%. Να πού πάνε τα χρήματα μας.
Και βέβαια στην προσπάθειά της αυτή δεν είναι μόνη. Μαζί της είναι η ΝΔ και ΛΑΟΣ που εδώ και χρόνια έχουν συμφωνήσει υπογράφοντας το Μάαστριχτ, τη Λισσαβώνα τη συνθήκη Μπόλκεστάιν, τη λευκή βίβλο και ανοιχτά χωρίς ενδοιασμούς προσφέρουν τη στήριξή τους για να περάσουν τα μέτρα.
Κοντά τους βέβαια και ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος χαρακτηρίζει «εξαλλοσύνες» τις κινητοποιήσεις και την περιφρούρηση των απεργιών, όταν ο ίδιος το σπάσιμο της βιτρίνας το Δεκέμβρη του 2008 το αποκαλούσε εξέγερση και την ώρα που απαιτείται η μέγιστη δυνατή λαϊκή συσπείρωση για την ανατροπή της πολιτικής των μονοπωλίων, καλούν το λαό να απορρίψει τον έναν ιμπεριαλιστή (ΔΝΤ) και να ταυτιστεί με τον άλλο (ΕΕ). Αποδεικνύοντας ότι οι ίδιοι είναι πλήρως ταυτισμένοι με το σύστημα κι έχουν στρατευτεί στην υπόθεση της διάσωσής του.
Αλλά και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που συνεπικουρούν με τη στάση τους για να περάσει η πολιτική της κυβέρνησης. Έτσι ενώ συμφωνούν στην αναγκαιότητα των μέτρων, προβάλλουν το σύνθημα να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση όμως αυτό να γίνει ως συνέπεια ενός άλλου μοντέλου καπιταλιστικής ανάπτυξης με ανθρώπινο όπως λένε πρόσωπο. Δεν ξεφεύγουν δηλαδή ούτε γραμμή τα όρια του συστήματος, δεν αμφισβητούν το καπιταλιστικό κέρδος.
Προβάλλουν μάλιστα και εναλλακτικές πολιτικές του καπιταλισμού μιλώντας είτε για την πράσινη ανάπτυξη είτε για την έξυπνη ανάπτυξη και προσπαθούν απλά να εκτονώσουν την κοινωνική αντίδραση που έχουν επιφέρει τα μέτρα. Και αυτή η στάση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν είναι σημερινή. Από την προηγούμενη περίοδο είχαν δώσει τα διαπιστευτήριά τους στο κεφάλαιο τόσο με την ανοχή που είχαν δείξει σε μια σειρά αντεργατικούς νόμους, όσο και με τις συμφωνίες που έκλειναν με το ΣΕΒ για πενιχρές αυξήσεις γιατί η κύρια λογική τους ήταν και παραμένει η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους εργαζόμενους.
Παράλληλα φιλότιμη προσπάθεια καταβάλλουν καθημερινά και τα αστικά ΜΜΕ να μετατρέψουν το μαύρο σε άσπρο. Προσπαθούν να μας πείσουν πως η οικονομική κρίση είναι εθνική υπόθεση και πως όλοι, και κυρίως οι εργαζόμενοι και τα φτωχά, λαϊκά στρώματα, πρέπει να βάλουμε πλάτη και να κάνουμε θυσίες για να βγει η χώρα από την κρίση. Για να έρθουν έτσι καλύτερες ημέρες. Κάνουν προσπάθεια να διαιρέσουν τους εργαζόμενους σε δημόσιους και ιδιωτικούς, αποκρύπτοντας την αλήθεια ότι τα μέτρα πλήττουν όλους , από τη μείωση στο μεροκάματο μέχρι την ακρίβεια στο supermarket και όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι γρήγορα θα επεκταθούν στον ιδιωτικό τομέα, είτε με νόμους είτε στην λογική της ανταγωνιστικότητας και του εκβιασμού της απόλυσης.
Οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Λοβέρδου, υπουργού Εργασίας, εν όψει της κατάθεσης για τα εργασιακά, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία το τι θα επικρατήσει και στον ιδιωτικό τομέα.
* Η αύξηση του ποσοστού απολύσεων από 2% σε 4% κάθε μήνα
* Το καίριο πλήγμα στις συλλογικές συμβάσεις, αφού δίνει τη δυνατότητα στους μεγαλοεπιχειρηματίες μέσω εκβιασμών να αναγκάζουν τους εργαζόμενους να υπογράφουν συμβάσεις με δυσμενέστερους όρους της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
* Η παράδοση των νέων εργαζόμενων βορά στις ορέξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, αφού με ρύθμιση της κυβέρνησης οι νέοι εργαζόμενοι θα αμείβονται με το 80%του κατώτερου μισθού της εξαθλίωσης που είναι σήμερα 740 € μικτά,
είναι μερικές από τις απαράδεκτες ρυθμίσεις που προβλέπει το νέο νομοσχέδιο.
Είναι ξεκάθαρο, ότι η κυβέρνηση με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο διαπράττει έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης και πρώτα απ’ όλα των νέων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ικανοποιώντας την πάγια επιδίωξη των μεγαλοεπιχειρηματιών για ακόμα φθηνότερη εργασία.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Το νέο πακέτο - λαιμητόμος ούτε προσωρινό είναι, ούτε και το μοναδικό. Τα βάρβαρα μέτρα θα είναι διαδοχικά, σήμερα για να μειωθούν τα ελλείμματα και το χρέος και σε λίγο καιρό για να μην αυξηθούν. Η ανάπτυξη που υπόσχονται δεν αφορά τις ανάγκες του λαού, αλλά την ισχυροποίηση των μονοπωλίων, δηλαδή τους αίτιους της κρίσης.
Η απάντηση είναι μία και μοναδική!
Να βγούμε στους δρόμους όλοι οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η φτωχή αγροτιά, η νεολαία. Να μην επιτρέψουμε την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, τη νέα αύξηση των έμμεσων φόρων, τις εργασιακές σχέσεις γαλέρας, τις απολύσεις, την πλήρη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος.
Εργαζόμενοι Εργαζόμενες
Η επίθεση είναι καθολική, καθολικός πρέπει να είναι και ο εργατικός λαϊκός πόλεμος. Αν δεν γίνει αυτό θα θερίσουμε θύελλες και θα ανοίξει η όρεξη για ακόμα χειρότερα.
Σε αυτό τον πόλεμο του κεφαλαίου ενάντια μας δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις.
Είναι ξεκάθαρο: Ή ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ.
Να απορρίψουμε τα πλαστά διλλήματα που δημιουργεί η επίσημη προπαγάνδα ΕΕ ή ΔΝΤ. Δεν υπάρχει μέλλον για τους εργαζόμενους σε αυτές τις συμμαχίες των ιμπεριαλιστών. Το ομολογούν και οι ίδιοι. Είτε με την ΕΕ είτε με το ΔΝΤ τα μέτρα θα είναι τα ίδια. Θα πρέπει να μπει στην ημερήσια διάταξη η αποδέσμευση από αυτή την λυκοσυμμαχία, αλλά και η αποδέσμευση από την συνολική λογική του καπιταλισμού. Πόλεμο όχι μόνο για την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας αλλά συνολικότερη αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος, ως τη βασική αιτία για όλα τα δεινά εις βάρος των εργαζομένων. Υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης που είναι η ρεαλιστική και αναγκαία προοπτική.
Οι εργαζόμενοι παράγουν έναν απίστευτο πλούτο εκατοντάδων δισεκατομμυρίων τα οποία πάνε στις τσέπες μιας μικρής μειοψηφίας. Και δεν είναι μόνο τα λεφτά ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη. Είναι και τα εργοστάσια, είναι και οι υποδομές, τα διόδια, τα λιμάνια. Αυτός ο πλούτος μας ανήκει, αυτόν τον πλούτο που δημιουργούν οι εργαζόμενοι μπορούν να τον διαχειριστούν, να τον σχεδιάσουν κεντρικά, δημιουργώντας μια άλλη κοινωνία. Όλοι στον αγώνα. Έχουμε τη δύναμη, μπορούμε να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους.
Το ΠΑΜΕ λέει ξεκάθαρα σε όλους τους εργαζόμενους ότι απέναντι στη καθολικότητα της επίθεσης χρειάζεται ενιαίος ταξικός αγώνας όλων των εργαζομένων και όχι μόνο, αλλά και η δόμηση μιας ευρύτερης κοινωνικής συμμαχίας με τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικροπαραγωγούς αγρότες.
Μαζί με το ΠΑΜΕ με τα ταξικά σωματεία να πάρουμε τη ζωή μας, το μέλλον μας και το μέλλον του τόπου στα χέρια μας.
Ή αυτοί ή εμείς.
Είμαστε οι πολλοί.
Έχουμε το δίκιο .
Να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας, τον αγώνα μας για να επιβάλουμε το δίκιο μας. Να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική και την εξουσία τους.
Το όραμά μας δεν είναι να κάνουμε το σύστημά τους πιο ανθρώπινο, πιο δίκαιο. Αυτό δε γίνεται.
Το δικό μας όραμα είναι να απαλλαγούμε από τη στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου.
Ο τόπος μπορεί να προχωρήσει χωρίς τους καπιταλιστές. Δεν υπάρχει μέλλον και προοπτική χωρίς την εργατική τάξη.
Εμείς είμαστε εδώ και κανένας δεν μπορεί να μας βγάλει από τη μέση. Εμείς θα βγάλουμε από τη μέση όσους ζουν παρασιτικά.
Είμαστε οι παραγωγοί όλου του πλούτου. Δεν θα επιτρέψουμε να μας οδηγήσουν στον προηγούμενο αιώνα. Δεν θα παραδώσουμε τις κατακτήσεις των γονιών μας. Δεν θα παραδώσουμε το μέλλον μας στα χέρια αυτών που είναι έτοιμοι να κάνουν το πιο μεγάλο έγκλημα για τα κέρδη τους.
Γιατί δεν μπορεί αυτή η βαρβαρότητα να είναι το μέλλον μας. Σήμερα υπάρχουν όλες οι αναγκαίες και υλικές προϋποθέσεις για μόνιμη και σταθερή δουλειά, μειωμένο ωράριο, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές, όπως Υγεία, μόρφωση, λαϊκή στέγη, πολιτισμός, αθλητισμός, περισσότερος ελεύθερος χρόνος, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών λαϊκών αναγκών. Η μόνιμη ικανοποίησή τους απαιτεί την αλλαγή του σκοπού παραγωγής. Απαιτείται μια κοινωνία, όπου το κουμάντο στα μέσα παραγωγής θα το κάνουμε εμείς, που η βάση της θα είναι ο κεντρικός σχεδιασμός και θα έχει σα γνώμονα τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας. Μια κοινωνία, όπου όλοι θα δουλεύουν με δικαιώματα και που μοναδικό στόχο θα έχει η παραγωγή να τίθεται εξ ολοκλήρου στην υπηρεσία των αναγκών μας.
Αυτός είναι ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, για τον οποίο πρέπει να παλέψουμε. Ανάπτυξη χωρίς τους καπιταλιστές και μοναδική κατεύθυνση την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.
Και αυτή η ανάπτυξη μπορεί να έρθει μόνο με τον αγώνα για την κατάκτηση της Λαϊκής Εξουσίας και Λαϊκής Οικονομίας, την πάλη για το Σοσιαλισμό.
Θα κλιμακώσουμε τους αγώνες μας και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να μην γίνει νόμος το ξεθεμελίωμα του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, να μην νομιμοποιηθεί στη συνείδηση κανενός τίμιου εργάτη και εργάτριας αυτό το έγκλημα.
Είμαστε βέβαιοι ότι εμείς θα είμαστε οι τελικοί νικητές στον πόλεμο με το κεφάλαιο και τις δυνάμεις του. Θα κάνουμε πράξη με τη δύναμη μας το σύνθημα :
ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ
Λιάμπας Στέργιος
Γραμματέας Νομαρχιακού Τμήματος ΑΔΕΔΥ Ν. Γρεβενών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου