Ο Άγιος Αχίλλειος γεννήθηκε στην Καππαδοκία της Μ. Ασίας κατά το 270 μ.Χ. περίπου. Ο Αχίλλειος κληρονόμησε μεγάλη περιουσία, αλλά αυτός την μοίρασε στους Χριστιανούς που ήταν φτωχοί, στις χήρες, στα ορφανά και στις ανάγκες της Εκκλησίας. Από πλουσιότατος έγινε φτωχός, για να πλουτίσει στη Βασιλεία των Ουρανών. Νήστευε, αγρυπνούσε, προσευχόταν και...
έκανε πρόθυμα πολλούς ασκητικούς αγώνες. Απ΄ όπου περνούσε ο Άγιος κήρυττε το Ευαγγέλιο και έτσι οδηγούσε πολλούς ανθρώπους από το σκοτάδι της ειδωλολατρίας στο φως του Χριστού. Βάπτιζε όλους όσους δίδασκε. Με τη χάρη του Θεού απέκτησε και το χάρισμα να κάνει θαύματα. Έτσι με ζωή γεμάτη αγώνα για τη δόξα του Χριστού έφθασε τέλος και στη Θεσσαλία, όπου η Εκκλησία τον τοποθέτησε στον ένδοξο θρόνο της Αρχιεπισκοπής Λαρίσης, στην οποία υπάγονταν πολλές επισκοπές. Στη νέα του διακονία ο Άγιος Αχίλλειος αναδείχθηκε ισάξιος των μεγάλων ιεραρχών και αγίων ανδρών. Πήρε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325 μ.Χ.), όταν αυτοκράτορας του Βυζαντινού κράτους ήταν ο Μέγας Κων/νος. Υπήρξε από τα πιο μαχητικά στελέχη της Οικουμενικής Συνόδου, όχι μόνο για τη σοφία του αλλά και για τα θαύματά του, με τα οποία ντρόπιασε τον αιρετικό Άρειο.
Ποίμανε τη Μητρόπολη Λαρίσης για τριάντα χρόνια. Ο Άγιος Αχίλλειος κατάλαβε το θάνατό του και ζήτησε να κατασκευάσουν τον τάφο του. Όλοι οι κληρικοί της περιφερείας έτρεξαν στην κηδεία του. Τη στιγμή μάλιστα του ενταφιασμού του έγιναν πολλά θαύματα. Αργότερα, για πολύ καιρό, έμεινε ο τάφος άγνωστος. Πέρασαν 300 χρόνια και οι άνθρωποι δεν εγνώριζαν τίποτα για το λείψανο του Αγίου. Ο Θεός όμως δε θέλησε να κρύπτεται τέτοιος θησαυρός, αλλά φανέρωσε το άγιο λείψανο με θαύμα. Οι κάτοικοι της Λαρίσης έκτισαν μεγαλοπρεπή ναό και τοποθέτησαν το λείψανό του μέσα στην Εκκλησία. Εκεί καθημερινώς θαυματουργούσε μέχρι το έτος 978 μ.Χ., όταν ο άρχοντας των Βουλγάρων Σαμουήλ κατέλαβε τη Θεσσαλία και τη Λάρισα, αιχμαλώτισε τους κατοίκους και πήρε το λείψανο του Αγίου Αχιλλείου και το μετέφερε στη λίμνη της Πρέσπας.
Χίλια χρόνια περίπου από τότε ο Θεός ευδόκησε να φανερωθούν τα οστά του μέσα στα ερείπια μεγαλοπρεπούς μητροπολιτικής Βασιλικής. Το 1965 ανεσκάφη ο δασώδης χώρος πάνω από το ναό από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Νικ. Μουτσόπουλο. Στο διακονικό (τμήμα Ιερού Βήματος), σε συνηθισμένο για ιερά λείψανα χώρο, βρέθηκε τάφος ο οποίος, όπως και ο ναός, κατασκευάσθηκε από Έλληνες τεχνίτες, ίσως τους Λαρισαίους αιχμαλώτους. Το απόγευμα της 14 Μαΐου του 1981, με ελικόπτερο του Στρατού επανακομίσθηκαν τα λείψανα του Αγίου στη λαρισαϊκή γη. Τα υποδέχθηκαν στο χώρο του σταδίου ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείμ, πολλοί Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, όλο το ιερατείο της Μητροπόλεως, πλήθος Λαρισαίων και Θεσσαλών προσκυνητών και οι τοπικές αρχές. Από τότε τα λείψανα του θαυματουργού Αγίου Αχιλλείου βρίσκονται στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό της Λάρισας και η μνήμη του γιορτάζεται με τη μεγαλύτερη επισημότητα κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου.
ΠΗΓΗ:Αχιλλίου Επισκόπου Λαρίσσης
Αυτός ζούσε κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Γεννήθηκε το έτος 320 από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι του δίδαξαν την ευσέβεια και μαζί με την εξωτερική φιλοσοφία τον δίδαξαν και την εσωτερική. Επειδή αυτός λοιπόν στόλισε τον εαυτό του με όλες τις αρετές και με την κατά Θεό πολιτεία, γι’ αυτό εξελέγη από τους κατοίκους της Ελλάδας Αρχιερέας της Λάρισσας, η οποία βρίσκεται στο δεύτερο τμήμα της Θεσσαλίας. Όταν συγκροτήθηκε στη Νίκαια η Αγία και Οικουμενική Πρώτη Σύνοδος στα 325, τότε πήγε σε αυτήν και ο θείος Αχίλλιος και ήταν ένας από τους θεοφόρους Πατέρες που συναθροίσθηκαν εκεί. Αφού δε καθαίρεσε τον Άρειο και τους συντρόφους του, γύρισε πάλι στη Λάρισσα. Αυτός ο Άγιος αφενός γκρέμισε πολλούς ναούς των ειδώλων και αφετέρου έχτισε από τα θεμέλια πολλές εκκλησίες και τις στόλισε με κάθε στολισμό. Αυτός και δαιμόνια έδιωξε από τους ανθρώπους και αφού έπραξε πάμπολλα άλλα θαύματα, τελείωσε ειρηνικά τη ζωή του.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου