Ξέρουν καλά ότι μοναδικό ανάχωμα στη νεοφιλελεύθερη πολιτική και στις αγοραίες επιλογές τους είναι η λαϊκή οργή και οι συνακόλουθες σθεναρές κινητοποιήσεις. Ειδικά για την Ελλάδα, που λόγω συνθηκών έχει επιλεγεί ως «πεδίο βολής» και πειραματόζωο για την εκβιαστική εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής,αντιλαμβάνονται ότι οι λαϊκές αντιδράσεις θα... αποτελέσουν τη θρυαλλίδα που θα λαμπαδιάσει την Ευρώπη... Επομένως, τρέμουν τις κινητοποιήσεις. Τις υπολογίζουν σοβαρά. Και όταν διαπιστώσουν ότι οι κοινωνίες αντιδρούν αποφασιστικά, παρά τους εκβιασμούς και τις απειλές, θα υπαναχωρήσουν. Γιατί δεν έχουν άλλο δρόμο. Τουλάχιστον, δεν θα απαιτούν να επιβάλουν την πολιτική τους τρομοκρατικά, μέσα στα στενά χρονικά περιθώρια που έχουν επιλέξει... Κατά τούτο, οι κινητοποιήσεις, και δη οι μαζικές και δυναμικές, έχουν τεράστια σημασία. Οι αρρυθμίες και οι υπαρκτές επιπτώσεις στην οικονομία είναι προσωρινές. Αλλά το κέρδος μόνιμο και μεγάλο
Ας αναρωτηθεί ο καθένας: Γιατί κόπτονται τόσο οι άνθρωποι της τρόικας, οι διεκπεραιωτές εντολών της Ενωσης και του ΔΝΤ, να σπάσει π.χ. το κρατικό μονοπώλιο της εύρωστης ΔΕΗ, η οποία -όπως σημειώνει εδώ παρακάτω ο Αντώνης Καρακούσης- «εξασφαλίζει φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα στην ελληνική οικονομία, πολύ φθηνότερο απ' αυτό που δύνανται να προσφέρουν οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί;»... Γιατί επιδιώκουν -και εντέλλονται- να περάσουν σε ιδιώτες οι δημόσιες συγκοινωνίες; Η απάντηση είναι γνωστή: οικονομία της αγοράς -ασύστολη, ανέλεγκτη και κερδοφόρα για λίγους-, με το κράτος θεατή, δηλαδή τροχονόμο στη λεωφόρο των τεράστιων ιδιωτικών κερδών .
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, με τις λαϊκές κατακτήσεις ακυρωμένες ή συρρικνωμένες -και με μια κυβέρνηση χλωμή, ευένδοτη, δεμένη χειροπόδαρα από το δυναστικό Μνημόνιο- φαντάζουν κάπως αστείες, αν όχι επικίνδυνα ειρωνικές, οι δηλώσεις του πρωθυπουργού περί... σοσιαλισμού. Οπως η πρόσφατη, στη βουλγαρική εφημερίδα «Τρουντ»: «Ο σοσιαλισμός δεν υποχωρεί. Αντίθετα, οι προοδευτικές αξίες, όπως είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, ποτέ δεν ήταν σε τόσο υψηλό επίπεδο. Η χρηματοοικονομική κρίση του 2008 ήταν απλώς ένας συναγερμός, σαν να μας ξυπνάει το πρωί ένα ξυπνητήρι».
Απλές κουβέντες, λαϊκές, απ' αυτές που προκαλούν δυσανεξία στους εστέτ και στους εγγαστρίμυθους της ενημέρωσης. Τις είπε ο συνδικαλιστής Γ. Τσάμος: «Υποστηρίξτε την τρόικα. Θα 'ρθει και η σειρά σας»...
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου