Προ διετίας ο Γ. Αλογοσκούφης υποσχόταν να αγοράσει CD με έλληνες φοροφυγάδες στο Λίχτενσταϊν. «Ακόμη και επί πληρωμή», έλεγε, αλλά το θέμα κάπου χάθηκε. Η φιλολογία για CD με χιλιάδες φοροφυγάδες δίνει και παίρνει το τελευταίο διάστημα, όπου η κυβέρνηση... υπόσχεται ανελέητο κυνηγητό τους. Σε άλλες χώρες, όπως στη Γερμανία, έχουν κατ' επανάληψη αγοράσει τέτοια CD την τελευταία διετία και υπολογίζουν ότι έχουν φέρει έσοδα της τάξης των 2 δισ. ευρώ στα δημόσια ταμεία. Μάλιστα τα περισσότερα, 1,5 δισ. ευρώ, δεν προέκυψαν λόγω των δεδομένων στα CD, αλλά από 25.000 πολίτες, που έσπευσαν να ρυθμίσουν υποθέσεις τους, φοβούμενοι την τσιμπίδα της εφορίας.
Από το ΣΔΟΕ ισχυρίζονται ότι όσα διακινούνται περί CD με φοροφυγάδες κινούνται στη σφαίρα της παραφιλολογίας. Κι όμως, το τελευταίο διάστημα η μία μετά την άλλη, διάφορες ευρωπαϊκές χώρες προχωρούν σε ενδελεχείς ελέγχους στοιχείων που διέρρευσαν για καταθέσεις private banking πελατών της HSBC στη Γενεύη. Τα στοιχεία κατέληξαν στη Γαλλία, οι αρχές της οποίας υποστηρίζουν ότι αφορούν περί τους 79.000 πελάτες και 20.000 εταιρείες από... 180 χώρες. Κανένας από Ελλάδα, μήπως;
Με τους Γάλλους έχουν έρθει σε επαφή διάφορες χώρες. Χαρακτηριστικά, από τη Βρετανία τον Μάρτιο ζήτησαν καταχωρίσεις για 1.500 πελάτες, από την Ιταλία τον Μάιο έλαβαν στοιχεία για 7.000 καταθέτες συνολικού ποσού 7 δισ. ευρώ και ξεκίνησαν έρευνες.
Ο... πρωταγωνιστής
Πρωταγωνιστής των αποκαλύψεων της πολύκροτης υπόθεσης, το εύρος της οποίας μόλις τώρα αρχίζει να διαφαίνεται, είναι ο Ερβέ Φαλσιανί, ένας 38χρονος πρώην υπάλληλος της HSBC. «Δεν είμαι Ρομπέν των Δασών. Ενήργησα ως πολίτης» θα πει σε συνέντευξή του σε γαλλικό κανάλι.
Το 2000 ήταν 28 ετών και εξπέρ στον προγραμματισμό υπολογιστών. Τότε προσελήφθη στο private banking της HSBC στο Μονακό και σχεδίασε ένα ειδικό λογισμικό ασφαλείας για την τράπεζα.
Εξι χρόνια μετά την πρόσληψή του και σειράς προαγωγών, ο Φαλσιανί μετακομίζει στη Γενεύη. Στην έδρα του private banking της τράπεζας για να βελτιώσει τα συστήματα της ασφάλειας και τις βάσεις δεδομένων της.
Στις αρχές του 2007, φέρεται να έρχεται σε επαφή με ειδικούς ζητώντας λεπτομέρειες για το στήσιμο μιας εταιρείας που θα πουλάει στοιχεία πελατών τραπεζών. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι τα στοιχεία προέρχονταν από αξιοποίηση ανοιχτών-δημόσιων πηγών. «Το σχέδιό μου δεν περιελάμβανε την ίδρυση εταιρείας» θα πει. Αλλά μέσω αυτής ήθελε, λέει, να αναδείξει τυχόν κενά ασφαλείας της τράπεζας.
Η γνωριμία με την Τζορτζίνα
Εκείνη την εποχή ο Φαλσιανί γνωρίζεται με την Τζορτζίνα Μίκαελ, επίσης προγραμματίστρια υπολογιστών. Το θέμα δεν είναι ότι είχαν ρομαντικό ειδύλλιο. Μαζί στήνουν μια εικονική εταιρεία στο Ιντερνετ με σύνθημα: «Μπίζνες είναι η τέχνη να βγάζεις χρήματα από την τσέπη ενός άλλου ανθρώπου χωρίς να καταφεύγεις στη βία». Στις επαγγελματικές κάρτες που τυπώνουν, η μεν Τζορτζίνα Μίκαελ εμφανίζεται ως μάνατζερ δημοσίων σχέσεων, ο δε Φαλσιανί ως υπεύθυνος πωλήσεων, αλλά με ψευδώνυμο: Ruben Al-Chidiack. Η εταιρεία υπόσχεται να βοηθήσει τράπεζες να αλιεύουν νέους και πλούσιους πελάτες, με στοιχεία στηριζόμενα σε δημόσιες βάσεις δεδομένων.
Τον Φεβρουάριο του 2008, οι δύο τους βρίσκονται στον Λίβανο και έχουν συνάντηση με αντιπροσώπους πέντε μεγάλων τραπεζών. Ο Φαλσιανί εμφανίζεται ως Ruben Al-Chidiack και προσπαθεί να δειγματίσει στοιχεία πλούσιων πελατών. Αργότερα θα ισχυριστεί ότι ενεργούσε για λογαριασμό κάποιας ξένης υπηρεσίας πληροφοριών χωρίς να την κατονομάσει. Η Μίκαελ θα επικαλεστεί άγνοια για τον τρόπο απόκτησης των στοιχείων που επέδειξε ο συνεργάτης της.
Επειτα από μία εβδομάδα παραμονής στον Λίβανο, επιστρέφουν στη Γενεύη. Και ένα μήνα μετά, εμφανίζονται να στρέφουν αλλού το ενδιαφέρον τους. Στέλνουν ανώνυμα e-mail σε διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όπως θα διαπιστώσουν εκ των υστέρων οι Ελβετοί.
Ενα e-mail έφτασε στη μυστική υπηρεσία της Γερμανίας και υπογράφεται από τον Ruben Al-Chidiack. Ο αποστολέας υπόσχεται πρόσβαση σε κατάλογο 127.311 ατόμων με «τις λεπτομέρειες όλων των πελατών της HSBC Private Bank SA»!
Ο Φαλσιανί παραδέχεται ότι προσέγγισε διάφορες ξένες υπηρεσίες στην προσπάθειά του να εκθέσεις τις αδυναμίες στα συστήματα ασφάλειας των τραπεζών. Και ότι βοήθησε την Τζορτζίνα Μίκαελ να έρθει σε επαφή με τη Γερμανία και τη Βρετανία. Οι Βρετανοί απαντούν κατηγορηματικά ότι δεν έλαβαν κανένα σχετικό e-mail, αλλά οι Γερμανοί αρνούνται να προβούν σε οποιοδήποτε σχόλιο.
Μεγάλος κερδισμένος είναι η Γαλλία. Ο Φαλσιανί, λέει, το 2008 συναντιέται με γάλλους ανώτερους υπαλλήλους. Ανάμεσά τους και ψυχολόγος, που καλείται να εξετάσει την προσωπικότητά του. Οι Γάλλοι ελέγχουν το παρελθόν του και η αστυνομία τον παραπέμπει στην DNEF, το κορυφαίο σώμα οικονομικών ερευνών.
Διαπιστώνουν ότι τα στοιχεία του θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν στη ποινική δίωξη πολλών φοροφυγάδων. Αλλά έχουν πολιτικό πρόβλημα: δεν θέλουν να εξαγριώσουν την Ελβετία. Ο από μηχανής θεός των Γάλλων βρισκόταν στη Βηρυτό. Ενα από τα υποκαταστήματα τραπεζών στον Λίβανο, με το οποίο είχαν έρθει σε επαφή στο ταξίδι τους, αποστέλλει μια προειδοποίηση σε σάιτ της Ενωσης Ελβετικών Τραπεζών. «Κάποιος προσπάθησε να πουλήσει στοιχεία πελατών ελβετικών τραπεζών...» γράφει.
Η ελβετική αστυνομία φτάνει πολύ γρήγορα στο γραφείο του Φαλσιανί στην HSBC. Του περνάει χειροπέδες. Ερευνά τον υπολογιστή του και το σπίτι του στη Γενεύη. Και κάπου πίσω από κάτι φλιτζάνια βρίσκουν αποκόμματα με τις διευθύνσεις και επαφές με την αστυνομία σε Γαλλία και Γερμανία. Κόλαση!
Η ανάκριση του Φαλσιανί πολύωρη, αλλά για καλή του τύχη τούς πείθει να συνεχίσουν την επόμενη ημέρα για επιπλέον ερωτήσεις. Δεν θα τον ξαναδούν. Νοικιάζει ένα αυτοκίνητο και δραπετεύει στη νότια Γαλλία.
Αμα τη αφίξει του, αρχίζει να κατεβάζει στον υπολογιστή του αρχεία της HSBC που είχε αποθηκεύσει σε σέρβερ στον οποίο μπορεί να έχει πρόσβαση από μακριά.
Ο μεγάλος... θησαυρός
Τον Ιανουάριο του 2009, έπειτα από αίτημα του ελβετού εισαγγελέα, ο γάλλος συνάδελφός του στη Νίκαια ερευνά το σπίτι των γονιών του στη γαλλική Ριβιέρα. Η αστυνομία κατάσχει ένα έξυπνο τηλέφωνο, ένα σημειωματάριο, ένα λάπτοπ και έναν προσωπικό υπολογιστή. Εκεί είναι ο θησαυρός!
Οι Γάλλοι είχαν σκεφτεί: Προτού αποφασίσουμε πώς θα χειριστούμε το θέμα με τους Ελβετούς, θα έπρεπε να εμβαθύνουμε εμείς στην υπόθεση. Αποκαλύπτονται έτσι στοιχεία για 79.000 πελάτες και 20.000 εταιρείες! Η λίστα περιλαμβάνει περισσότερους από 8.000 Γάλλους, περί τους 1.500 Αμερικανούς, άλλους τόσους Βρετανούς.
Ο Φρανσουά Μπαρό, που από τον περασμένο Μάρτιο ανέλαβε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, είπε ότι τα στοιχεία της HSBC τούς επέτρεψαν να μαζέψουν 1 δισ. ευρώ από φόρους και πρόστιμα!
Εμείς, άραγε, πόσα θα μπορούσαμε να μαζέψουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου