Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για το AIDS, ας βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους...

Πριν από 20 και πλέον χρόνια, η ανθρωπότητα γνώρισε το AIDS. To σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας, όπως είναι το όνομά του στη γλώσσα μας, αποτέλεσε για πολλούς ένα από εκείνα τα γεγονότα που άλλαξαν την ανθρώπινη σεξουαλικότητα,.. όπως το αντισυλληπτικό χάπι και η επανάσταση των χίπηδων στη δεκαετία του ’60.

Για κάποιους άλλους, ήταν η απάντηση του Θεού στην ελευθεριότητα του σεξ. Και είχε όλα τα χαρακτηριστικά για να είναι κάτι τέτοιο. Αφορούσε στους «ανώμαλους»-«ομοφυλόφιλους» και σε όσους άλλους επιδίδονταν στις «ακατονόμαστες» σεξουαλικές τεχνικές τους. Αφορούσε στους χρήστες ναρκωτικών. Οδηγούσε σε ένα αργό και βασανιστικό θάνατο, για τον οποίο δεν υπήρχε θεραπεία. Για τους λόγους αυτούς, κυρίως τη μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας θεώρησε ότι δεν τον αφορά και γρήγορα ξεχάστηκε. Ξεχάστηκε σαν απειλή, ξεχάστηκε σαν πραγματικότητα, ξεχάστηκε σαν έναν ιό που μεταφέρεται και καταστρέφει μια από τις πιο σημαντικές εκφράσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, τη σεξουαλικότητα.

Αντίθετα, συνοδεύτηκε από στερεότυπα, αφορισμούς και μύθους ακόμα και ανάμεσα σε μέλη της ιατρικής κοινότητας.

Αφορισμούς για τον τρόπο μετάδοσης. Αφορισμούς για τα μέσα προφύλαξης. Αφορισμούς για τον ποιον απειλεί και ποιον όχι... Στερεότυπα για την εικόνα του ανθρώπου που μολύνθηκε. Στερεότυπα για τις σεξουαλικές «τεχνικές» που το μεταδίδουν- πρωκτική επαφή-.στερεότυπα για το μέλλον αυτών των ανθρώπων. Και μύθους. Πολλούς μύθους. Μύθους που φθάνουν μέχρι τον τρόπο εμφάνισης και διάδοσης του ιού, την υποτιθέμενη κατασκευή του σε επιστημονικά εργαστήρια.

Μερικά μόνο όμως χρόνια μετά, τα γεγονότα ήρθαν να αλλάξουν την πραγματικότητα.

Το νόσημα δεν αφορά μόνο στους ομοφυλοφίλους και τους χρήστες ναρκωτικών. Δεν χτυπά μόνο τους φτωχούς στην Αφρική - όπου πραγματικά τα ποσοστά στην Υποσαχάρια Αφρική ξεπερνούν το 50% του γενικού πληθυσμού-. Δεν αφορά μόνο στις πόρνες.

Άρχισαν να γεννιούνται παιδιά με AIDS, από γυναίκες κατά τα άλλα στο απυρόβλητο. Τα ποσοστά στην «πολιτισμένη» Δύση εκτοξεύτηκαν. Ήρθαν οι πρώτοι θάνατοι λαμπερών και διάσημων ανθρώπων και τελικά καταλήξαμε το μεγαλύτερο ποσοστό νέων κρουσμάτων στις μέρες μας να αφορά σε ετεροφυλόφιλους άνδρες.

Ταυτόχρονα, η διαπίστωση και διάκριση μεταξύ φορέων- πασχόντων έδειξε ότι ο ασθενής με AIDS δεν πεθαίνει. Πρέπει να ζήσει με ένα χρόνιο νόσημα, να δουλέψει με ένα χρόνιο νόσημα, να ερωτευτεί με ένα χρόνιο νόσημα να κάνει σεξ με ένα χρόνιο νόσημα.

Άρχισε ταυτόχρονα να φαίνεται και η πραγματικότητα στον αριθμό. 33 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πια μολυνθεί με τον ιό. Τον περασμένο χρόνο υπήρξαν 2.6 εκατομμύρια νέων περιστατικών. Το 2009 1.8 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από AIDS. 5 εκατομμύρια βρίσκονται σήμερα σε αντι-ιική θεραπεία.

Και αν εμείς ξεχάσαμε τον ιό, εκείνος δεν μας ξέχασε. Οι αριθμοί μεγαλώνουν ολοένα και περισσότερο.

Σύμφωνα με μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα, η χώρα μας αποτελεί έναν από τους κύριους διαμεσολαβητές στις οδούς διάδοσης του ιού. Στη χώρας μας έχουμε 3 καινούργια περιστατικά μόλυνσης με τον ιό κάθε ημέρα... Και αυτό αφορά μόνο στα επίσημα καταγεγραμμένα περιστατικά, αφού για πολλούς αποτελεί ακόμα τη «θεϊκή κατάρα». Την κατάρα που, πριν σε σκοτώσει, σε απομονώνει, σε αποκοινωνικοποιεί, σε περιθωριοποιεί.

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για το AIDS, ας βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους.

Ναι, το AIDS είναι ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.

Ναι, το AIDS σκοτώνει.

Μέχρι εδώ όμως.

Το AIDS είναι πια ένα χρόνιο νόσημα, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης.

Το AIDS δεν κολλάει με το φιλί, τη χειραψία, τα ποτήρια του νερού και τα πιρούνια. Στην πραγματικότητα, ο ιός είναι εξαιρετικά ευαίσθητος στον αέρα.

Το AIDS έχει μικρότερη μολυσματική πιθανότητα από τον ιό της ηπατίτιδας Β και της ηπατίτιδας C, δύο επίσης σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων.

Το AIDS δεν μεταδίδεται μόνο με συγκεκριμένες σεξουαλικές τεχνικές- π.χ. τις πρωκτικές.

Το AIDS αφορά σε όλους τους σεξουαλικά ενεργούς ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες.

Και κυρίως το AIDS δεν μεταδίδεται με την κοινωνική συναναστροφή. Δεν μεταδίδεται με τη φιλία. Δεν μεταδίδεται με την «κουβέντα». Δεν μεταδίδεται με τον έρωτα.

Μέχρι τη δημιουργία της τελικής θεραπείας, όποτε και αν γίνει αυτό, φορείς του ιού, νοσούντες, γιατροί και κοινωνία, ας μιλήσουμε, ας ενημερώσουμε, ας γνωριστούμε, ας πάψουμε να φοβόμαστε και ας δουλέψουμε.

Ας δουλέψουμε για να μην γίνει το AIDS η Σπιναλόγκα του έρωτα, η Σπιναλόγκα της σεξουαλικότητάς μας.

Κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών www.andrologia.gr