Τη λύση της αναχρηματοδότησης των δανείων τους επιδιώκουν ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά, καθώς βλέπουν τις δόσεις να τους «πνίγουν» και τον κίνδυνο αδυναμίας πληρωμής να μεγαλώνει επικίνδυνα. Καθώς μάλιστα έχει... τεθεί σε εφαρμογή ο νόμος που προστατεύει τους υποχρεωμένους, αρκετοί είναι εκείνοι που αναζητούν τρόπους συμβιβασμού με τις τράπεζες, είτε μέσω της νομικής οδού, είτε με ιδιωτική συμφωνία αναχρηματοδότησης.
Από την πλευρά τους, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα επιδιώκουν «να τα βρουν» με τους πελάτες τους, στην περίπτωση βέβαια που εκτιμούν ότι οι τελευταίοι έχουν τα εχέγγυα να συνεχίσουν να πληρώνουν τις δόσεις τους, αν αυτές μειωθούν σημαντικά. Όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν θέλουν να εμπλακούν στη δικαστική οδό, καθώς κοστίζει γι’ αυτά τόσο χρόνο όσο και χρήματα. Αντίθετα, στην περίπτωση συνεπών πελατών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, προτείνουν λύσεις αναχρηματοδότησης και μαζέματος των οφειλών, μέσω των οποίων οι δανειολήπτες μπορούν να μειώσουν μέχρι και στο μισό τις μηνιαίες δόσεις τους.Καθώς οι επισφάλειες έχουν ανέβει κατακόρυφα –εκτιμάται ότι θα φτάσουν τα 30 δις. ευρώ μέχρι το τέλος του χρόνου- τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δίνουν πλέον μια σειρά από δυνατότητες στους πελάτες τους να μειώσουν σημαντικά τα χρήματα που πληρώνουν κάθε μήνα. Προϋπόθεση αποτελεί οι δανειολήπτες να είναι τυπικοί στις μέχρι πρότινος υποχρεώσεις τους προς την τράπεζα (δηλαδή τα χρέη τους να μην έχουν γίνει ληξιπρόθεσμα λόγω καθυστέρησης), αλλά και να είναι διατεθειμένοι να συνεργαστούν με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Με αυτά τα δεδομένα, η αναχρηματοδότηση του χρέους με χαμηλότερα επιτόκια, η προσημείωση ακινήτου, η παράλειψη μίας ή περισσότερων δόσεων, και η αύξηση της διάρκειας του δανείου είναι τα τέσσερα βήματα που οδηγούν σε μικρότερη δόση.
1. Αναχρηματοδότηση με μειωμένο επιτόκιο
Η πιο «κλασική» αλλά και συμφέρουσα κίνηση για μειωμένη δόση είναι η αντίστοιχη μείωση του επιτοκίου σε καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια. Σε απόλυτους αριθμούς, αυτή τη στιγμή στην τραπεζική αγορά διατίθενται προγράμματα μεταφοράς οφειλών με επιτόκιο κυμαίνεται της τάξης του 7% και το 8%, μειωμένο σχεδόν στο μισό σε σύγκριση με αυτό των «απλών» καταναλωτικών δανείων.
Ως προς το όφελος που προκύπτει, αν κάποιος κάνει χρήση των δανείων αυτών η δόση του μειώνεται σημαντικά. Για παράδειγμα για ένα δάνειο 20.000 ευρώ για 5 χρόνια με επιτόκιο 13% η αρχική δόση είναι 455 ευρώ. Αν το επιτόκιο μειωθεί σε 7%, πέφτει στα 396 ευρώ. δηλαδή ο δανειολήπτης γλιτώνει σχεδόν 60 ευρώ τον μήνα ή 720 ευρώ κάθε χρόνο.
2. Επιπλέον μείωση επιτοκίου με προσημείωση
Στην περίπτωση που το ύψος των οφειλών είναι μεγαλύτερο –ξεπερνά δηλαδή τα 20.000 ευρώ, οι τράπεζες ζητούν πλέον την προσημείωση περιουσιακού στοιχείου (συνήθως ακινήτου). Προκειμένου να ωθήσουν τους πελάτες τους προς αυτό το δρόμο, ταυτόχρονα τους δελεάζουν με χαμηλότερα επιτόκια, αλλά και δυνατότητα επιμήκυνσης της δόσης.
Σε αυτή την περίπτωση το κόστος χρήματος μειώνεται ακόμα και στο 5%. Αυτό σημαίνει ότι για το 5ετές δάνειο των 20.000 ευρώ η μηνιαία δόση πέφτει στα 377 ευρώ, δηλαδή το κέρδος είναι σχεδόν 80 ευρώ τον μήνα ή 960 ευρώ τον χρόνο. Εντούτοις, όσοι κάνουν αυτή την κίνηση θα πρέπει να γνωρίζουν πως αν καθυστερήσουν την αποπληρωμή, κινδυνεύουν να χάσουν άμεσα το περιουσιακό στοιχείο που προσημείωσαν.
3. Αύξηση της διάρκειας
Για ακόμη πιο δραστική μείωση στο κόστος του χρήματος, οι παραπάνω κινήσεις συνδυάζονται ιδανικά και με αυξημένη διάρκεια στην αποπληρωμή. Έτσι, μείωση δόσης, ακόμα και στο μισό, εξασφαλίζουν οι δανειολήπτες που αυξάνουν τη διάρκεια του δανείου, σε συνδυασμό με τη μείωση των επιτοκίων.
Στη στεγαστική πίστη, το μέγιστο χρονικό όριο που χορηγούν οι τράπεζες είναι τα 40 χρόνια, ενώ για τα καταναλωτικά δάνεια φτάνει τα 30. Για το καταναλωτικό δάνειο του παραδείγματος, αν η διάρκεια αυξηθεί στα 10 χρόνια αντί για πέντε και το επιτόκιο μειωθεί στο 5%, η μηνιαία δόση πέφτει στα 212 ευρώ, χαμηλότερα δηλαδή από το μισό σε σχέση με την αρχική οφειλή.
4. Δάνεια με «ευκολίες πληρωμής»
Τέλος, ένα επιπλέον χαρακτηριστικό που μπορεί να λειτουργήσει ως σωσίβιο για υπερχρεωμένους, σε στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια είναι οι «ευκολίες πληρωμής» που κάνουν οι τράπεζες στους πελάτες τους. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η παράλειψη έως και δύο δόσεων κάθε χρόνο, η δυνατότητα μετάθεσης εξόφλησης του χρέους στο τέλος του δανείου, ακόμα και οι πληρωμές ανά τρίμηνο αντί για κάθε μήνα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ευκολίες αυτές παρέχονται χωρίς κόστος, αρκεί ο πελάτης να είναι συνεπής και το μόνο που πρέπει να κάνει ο δανειολήπτης είναι να ενημερώσει την τράπεζα ότι προτίθεται να τις θέσει σε εφαρμογή.
Γιώργος Θεοδώρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου