Κατά λάθος… εφευρέσεις

 






Μερικές από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις της ιστορίας, που πλέον στην εποχή μας θεωρούνται μέρος της καθημερινότητάς μας δεν έγιναν μετά από πολλή σκέψη, αλλά προέκυψαν κατά λάθος. Μεταξύ αυτών είναι η ζάχαρη διαίτης, τα post-it αλλά και το... σωτήριο αντιβιοτικό πενικιλίνη. Το Newsweek σας παρουσιάζει τις πιο περίεργες ιστορίες πίσω από σημαντικές εφευρέσεις.


Σακχαρίνη:
Μπορεί να ακούγεται σιχαμερό, αλλά όταν ο χημικός Constantin Fahlberg ξέχασε μία μέρα να πλύνει τα χέρια του το 1879, έκανε την πιο σωστή κίνηση της ζωής του. Ο Fahlberg ήταν στο εργαστήριο προσπαθώντας να βρει νέες εφαρμογές για την πίσσα, όταν έριξε χημικά στα χέρια του. Το βράδυ, στη διάρκεια του δείπνου παρατήρησε ότι οι μπουκιές του ήταν γλυκές, αλλά όταν ρώτησε τη σύζυγό του αν είχε κάνει κάτι εκείνη, απάντησε αρνητικά. Τότε αντιλήφθηκε ότι το γλυκό που γευόταν ήταν το υπόλειμμα από το χημικό που είχε στα χέρια του. Έτσι για τα επόμενα χρόνια εργάστηκε για να τελειοποιήσει τη γλυκαντική ουσία, την οποία τελικά κατοχύρωσε ως σακχαρίνη. Σήμερα το συγκριμένο υλικό είναι ο καλύτερος φίλος των γυναικών που κάνουν δίαιτα.

Το μωβ

Ο χημικός William Perkin προσπαθούσε μία ζωή να βρει μια θεραπεία για την ελονοσία. Το 1856 ο νεαρός Άγγλος ασχολείτο σε μια τεχνητή μορφή της κινίνης, όταν από τα πειράματα προέκυψε μία σκούρα γλίτσα. Το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό όχι και το χρώμα. Ήταν μια ειδική απόχρωση του μοβ. Απομόνωσε το συστατικό που παρήγαγε το χρώμα και συνειδητοποίησε ότι λειτουργούσε ως χρωστική ουσία. Μέσα σε ένα χρόνο, ο Perkin έφτιαξε την πρώτη συνθετική χρωστική ουσία.


Ξυλάκια παγωτού
Κάθε παιδί είναι ευγνώμον για τον Frank Epperson, αν και δεν το ξέρουν. Το 1905 ο 11χρονος τότε Epperson άφησε κατά λάθος ένα αναψυκτικό με καλαμάκι στην αυλή του σπιτιού του στο SanFrancisco. Έτυχε να είναι μία πολύ κρύα νύχτα έτσι το πρωί ο μικρός βρήκε το υγρό παγωμένο μαζί με το καλαμάκι. Μετά από δύο δεκαετίες κατοχύρωσε «το ξυλάκι παγωτό».


Πενικιλίνη
Καθώς επέστρεφε από ένα ταξίδι το 1928, ο Alexander Fleming, ένας Σκωτσέζος βακτηριολόγος, παρατήρησε μούχλα είχε αρχίσει να αναπτύσσεται σε μερικές καλλιέργειες από βακτήρια σταφυλόκοκκού που είχε αφήσει εκτεθειμένες. Παραδόξως, αν και τα βακτήρια επεκτάθηκαν στο πιάτο, κανένα από αυτά με τη μούχλα δεν αναπτύχθηκε. Τελικά ο Fleming αντιλήφθηκε ότι αυτή η μούχλα, σκότωνε τα μικρόβια. Ωστόσο το πρώτο αντιβιοτικό δεν εφευρέθηκε μέχρι το 1940, οπότε και απομονώθηκε η πενικιλίνη.


Post- itΕνώ τα αριστεία για το κολλητικό χαρτί ανήκουν τον Spencer Silver, η ιδέα για το Post-it είναι άλλου. Του Arthur Fry. Το 1968 ο χημικός Silver δημιούργησε μία υψηλής ποιότητας κόλλα. Ο Silver συνειδητοποίησε ότι ήταν ιδανική για χρήση με το χαρτί, γιατί η κόλλα ήταν αρκετά ισχυρή για να το κρατά σε μια επιφάνεια, και αδύναμη ταυτόχρονα για να μπορεί να αφαιρείται χωρίς να σκίζεται. Το πρόσθετο πλεονέκτημα ήταν ότι το υλικό παρέμενε κολλώδες και μετά από πολλές χρήσεις. Ο Silver έτσι άρχισε να το χρησιμοποιεί στις επιφάνειες στο γραφείο του ή σε πίνακες ανακοινώσεων αλλά δεν είχε βρει τη εμπορεύσιμη μορφή του. Αυτή ανήκει στον Fry, ο οποίος σχέφτηκε τη λειτουργία του «σελιδοδείκτη».Η εφεύρεση είχε μεγάλη απήχηση και καθιερώθηκε από το 1980.
ΠΗΓΗ: