Μεγάλωσα στα παιδικά μου χρόνια, με πόντιους! Όσα μάθαινα τότε, έμοιαζαν με ένα παραμύθι, που είχε ωραία αρχή και τραγικό τέλος! Ιστορίες ενός ταλαιπωρημένου λαού, που όμως είχε μάθει,να γελάει ακόμα και..
στον πόνο! Και τι δεν έμαθα από αυτούς τους ανθρώπους! Χορούς, τραγούδια,παραδόσεις, μαγειρέματα,ανέκδοτα! Τους ευχαριστώ από καρδιάς!
Η Πανάρχαια παρουσία αυτού του λαού,στα εδάφη του Εύξεινου Πόντου χάνεται μέσα στο μύθο της Αργοναυτικής Εκστρατείας. Για πολλά χρόνια οι Έλληνες του Πόντου έζησαν εκεί και μεγαλούργησαν, ρίζωσαν και πλούτισαν, μορφώθηκαν και δημιούργησαν τον ποντιακό Ελληνισμό, που ήταν αξεπέραστος! Μα η ζωή έχει πάντα γυρίσματα! Ζηλέψανε οι βάρβαροι, και θέλησαν να κόψουν την πρόοδό τους και να σβήσουν την ιστορία αυτού του τόπου. Στίφη βαρβάρων, εχθρικά και πολεμοχαρή, θέλησαν να ξεκληρήσουν, αυτόν τον λαό, να διαγράψουν τον πολιτισμό και την δόξα τους και να καταλάβουν τα εύφορα μέρη τους!
Ακρίτες και μαχητές οι πόντιοι, βρέθηκαν στου χάρου την σκιά, και ήρθαν χρόνια δύσκολα και δίσεκτα. Πάνω στην ευλογημένη αυτή γη, που ήταν το καμάρι του Ελληνισμού, απλώθηκε η σκιά του θανάτου, του τρόμου και της αγωνίας, της βαρβαρότητας και της βίας. Παντού, στήθηκε ο θάνατος και η συμφορά! Σφαγές και λεηλασίες, κρεμάλες και ατιμώσεις, αρπαγές και πυρκαγιές, εξισλαμισμός και παιδομάζωμα και πάνω απ'όλα διώξιμο από τον τόπο τους. Μια λαίλαπα που τα πήρε όλα, ακόμα και τις ψυχές τους. Ένα τσουνάμι που δεν άφησε τίποτα όρθιο και δεν ήταν από θάλασσα, αλλά από ανθρώπους, που θέλανε να ξεκληρίσουνε, τον Πόντο. Μα ο πόνος αυτών των ανθρώπων, δεν είχε τέλος! Όσοι απέμειναν,κυνηγημένοι και κατατρεγμένοι, ανήμποροι και σακατεμένοι, έφυγαν για το άγνωστο, κρατώντας, τις εικόνες, κρυμμένες στα στήθια τους και με πίστη στο Θεό, κουβαλώντας μαζί τους τις παραδόσεις τους, τους χορούς και τα τραγούδια τους, τους θρύλους του τόπου τους και στοιβαγμένοι κακήν κακώς, όσοι μπόρεσαν έφτασαν στην Ελλάδα!!!
Ξεριζωμένοι, ταλαιπωρημένοι, μα Χριστιανοί, πεισματάρηδες και δουλευταράδες ,δεν ξέχασαν ποτέ τους τις χαμένες τους Πατρίδες. Όπου και αν κατοίκησαν, έδωσαν τα ονόματα των περιοχών από όπου κατάγονταν, και
αυτό για να μην ξεχάσουν ποτέ την καταγωγή τους!!! Για την γενοκτονία των Ποντίων έγραψαν και θα γράψουν , πολλοί ιστορικοί, πιο ειδικοί από μένα. Εγώ μια απλή σκιαγραφία μόνον έδωσα, από όσα γνώρισα κοντά τους και να δηλώσω ότι η γενοκτονία των Ποντίων δεν πρέπει να τιμάται μόνο μια φορά τον χρόνο, αλλά πάντοτε. Είναι το παρελθόν μας ο ποντιακός Ελληνισμός, είναι οι παραδόσεις μας και η τραγωδία όλων αυτών, αποτελεί Ιστορική δικαίωση.
Ας περπατήσουμε μαζί Πόντιοι και μη, στα μονοπάτια της μνήμης τους και ας μάθουμε την πραγματική τους Ιστορία!!!!! Γιατί όποιος λησμονεί την ιστορία του, λησμονεί τον ίδιο του το εαυτό και είναι καταδικασμένος σε
αφανισμό!!! Αυτό που είμαστε σήμερα το οφείλουμε στο χθες!!!!!
Αγαθή Παπαδοπούλου- Λάιου
ΥΓ ΑΕΤΟΥ 4: Ευχαριστούμε για το κείμενο. Επισκεφθείτε και το Blog της κας Παπαδοπούλου. Πατήστε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου