Αν μιλούσε ο Ανδρέας στην τρόικα…- Σαν σήμερα το 1996 έφυγε για πάντα...

Τι δεν έχει δει ένας 15χρονος; Πολλά πράγματα, θα απαντήσετε αυθόρμητα. Να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι; Δεν πρόλαβε να δει «επί σκηνής» τον πολιτικό που απέδειξε ότι ένας λαός μπορεί να…
μεθύσει επί μονίμου βάσεως, και  να συνεχίσει να πίνει, ακόμη και όταν το αλκοόλ έχει τελειώσει.

Σαν σήμερα, στις 23 Ιουνίου του 1996, σταμάτησε η καρδιά του Ανδρέα Παπανδρέου. Εκείνου που ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, υποσχέθηκε στους Έλληνες Αλλαγή, γέμιζε τις πλατείες, «ξεγέλασε» την Ιστορία, αγαπήθηκε και μισήθηκε. Αυτό το τελευταίο συναισθηματικό σχήμα μάλιστα, μάλλον αποτελεί και το διαβατήριο μεγαλείου για τον γιο του Γέρου της Δημοκρατίας. Κανένας «μέτριος» δεν προκάλεσε ποτέ τόσο ακραία συναισθήματα στην κοινωνία. Στον «λαό», όπως συνήθιζε να λέει.

Για τον Ανδρέα Παπανδρέου θα μπορούσε να πει κανείς πολλά. Τον επικαλούνται άλλωστε συχνά οι επίγονοί του, κάθε φορά που θέλουν να συγκινήσουν και να αποπροσανατολίσουν. Οι Έλληνες άλλωστε ακόμη αναφέρονται σε αυτόν με το μικρό του όνομα, μια συναισθηματική οικειότητα που έλαβε διαστάσεις εξάρτησης.

Στον Ανδρέα Παπανδρέου θα μπορούσε να προσάψει κανείς πολλά. Η Ελλάδα που κατέρρευσε στα χέρια του γιου του, είναι μια Ελλάδα για την αυτοκαταστροφική νοοτροπία της οποίας ευθύνεται πρωτίστως ο ίδιος. Διαμόρφωσε το πλαίσιο για την εθνική αποσταθεροποίηση, και την υποθήκευση του μέλλοντός μας στην τρόικα και τα πολλά Μνημόνια.

Ήταν κι αυτό μέρος του σχεδίου. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα μας δίδαξε το «carpe diem», μόνο που οι Έλληνες κατάλαβαν ότι μπορούσαν να περνούν καλά σήμερα, με δανεικά από το μέλλον των παιδιών τους, και να μην άγχονται ιδιαιτέρως για το ποιοι θα κληθούν να αποπληρώσουν τη… δωρεά.

Σε κάθε περίπτωση, ο Ανδρέας σφράγισε όχι απλά και μόνο μια εποχή, αλλά ολόκληρες γενιές Ελλήνων. Γενιές που θα ακολουθήσουν ακόμη και τις δικές μας. Δεν μπορεί όμως κανείς να μην αναγνωρίσει την αύρα ενός ηγέτη ο οποίος ήξερε να κερδίζει. Από μια παρτίδα τάβλι, μέχρι τη γυναίκα της ζωής του. Υπήρξε «μεγάλος διαπραγματευτής», που δεν έχασε σχεδόν ποτέ.

Δεν θα ήταν λοιπόν συναρπαστικό, να βρισκόταν σήμερα ο Ανδρέας απέναντι στην τρόικα; Να συνομιλούσε εκείνος με όλους αυτούς τους φλεγματικούς τεχνοκράτες, που δεν αντιλήφθηκαν εγκαίρως ότι η ζωή είναι πρωτίστως διασκέδαση; Ιδιαίτερα όταν η διασκέδαση σχετίζεται άμεσα με τη δουλειά σου.

Έχει κανείς αμφιβολία ότι μετά από μια συζήτηση με τον Ανδρέα, πίσω από κλειστές πόρτες, ο Πολ Τόμσεν και οι υπόλοιποι θα είχαν πειστεί ακόμη και για να μας χαρίσουν το χρέος; Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ είχε αυτό το χάρισμα. Όπως θα έλεγε και ο Γιώργος Καρατζαφέρης, μπορούσε άνετα να πείσει Εσκιμώους, ότι είναι ζωτικής σημασίας να αγοράσουν ψυγείο…


ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ