Έχω γράψει επανειλημμένα για τον Τοπικό Πόρο Ανάπτυξης, έχω καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις διαχείρισης και αξιοποίησης με συνέπεια να αισθάνομαι ιδιαίτερα γραφικός στην περίπτωση που.
θα ξανά-επιχειρούσα μια τεχνική προσέγγιση του ζητήματος. Δεν μπορώ όμως να μην επικοινωνήσω κάποιες μη τεχνοκρατικές προτάσεις εν όψει της δημόσιας διαβούλευσης:
1. Μηδενική συμμετοχή του Πόρου σε δράσεις που υποκαθιστούν ή αποδεσμεύουν τις θεσμικές και υπηρεσιακές υποχρεώσεις της κεντρικής εξουσίας στην περιοχή μας
2. Μηδενική συμμετοχή του Πόρου σε δράσεις που ήδη έχουν «προπληρωθεί» από τους έμμεσους και άμεσους φόρους ή τα δημοτικά τέλη των πολιτών της Δυτικής Μακεδονίας
3. Μηδενική συμμετοχή του Πόρου σε δράσεις που υποκαθιστούν τις περιβαλλοντικές, ή γενικότερα, τις “after sale” υποχρεώσεις της ΔΕΗ ΑΕ απέναντι στην τοπική κοινωνία
4. Μηδενική συμμετοχή του Πόρου σε δράσεις που δεν παράγουν με σαφή, μετρήσιμο και τεκμηριωμένο τρόπο ανταγωνιστική Επιχειρηματικότητα, Γνώση, Καινοτομία και Περιβαλλοντική Προστασία.
5. Μηδενική συμμετοχή του Πόρου σε δράσεις που δεν ευνοούν, δεν προετοιμάζουν, δεν διαμορφώνουν και δεν συνιστούν αναπτυξιακή παρακαταθήκη για τις γενιές που έρχονται. Εξορύσσουμε ημερησίως τόση ποσότητα λιγνίτη όση δημιουργήθηκε σε 1500 χρόνια. Πρακτικά, έχουμε «θερίσει» την περιουσία των επόμενων γενιών, έχουμε υποθηκεύσει το μέλλον τους και αδυνατούμε διαχρονικά να κατανοήσουμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
6. Μηδενική συμμετοχή του Πόρου σε δράσεις που προνομιακά ωφελούν τους σημερινούς «ένοικους» της Δυτικής Μακεδονίας σε βάρος των επερχόμενων γενιών και μάλιστα, όταν αυτό γίνεται με έναν κοντόφθαλμο, περιστασιακό και αναποτελεσματικό τρόπο. Σχεδιασμό και υλοποίηση των δράσεων με προοπτική τις απαιτήσεις του 2025. Αυτό είναι το ζητούμενο.
7. 100% συμμετοχή του Πόρου σε δράσεις που θα διασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας, στους Αγέννητους. Αυτούς αφορά, σε αυτούς ανήκει και σε αυτούς απευθύνεται ο Πόρος ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, απλά, «δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει».
Επί του πρακτέου, ουδεμία σημασία έχει το ποιος θα διαχειρισθεί τον Πόρο. Σημασία έχει το Πώς και όχι το Ποιοι. Η Αρχή της Επικουρικότητας επιτάσσει να προσπαθήσουν να επιλύσουν το πρόβλημα, καταρχήν, αυτοί που πραγματικά το βιώνουν. Και αυτοί, δεν είναι άλλοι από τους Ενεργειακούς Δήμους. Ουσιαστικά, ο βαρύγδουπος όρος «Αρχή της Επικουρικότητας» δεν είναι τίποτα άλλο από μια εκλεπτυσμένη και ακαδημαϊκή απόδοση του λαϊκότατου «αν δεν μπορείς να ξυθείς μόνος σου, μην περιμένεις κανέναν να σε ξύσει καλύτερα».
Αυτό σημαίνει ιδιαίτερα αυξημένες ευθύνες από την πλευρά των Ενεργειακών Δήμων. Με κάλεσαν πρόσφατα σε συνέδριο στην Κίνα και η πρόσκληση αναφερόταν, βεβαίως εκ παραδρομής, στην Municipality of Western Macedonia, δηλαδή στον Δήμο Δυτικής Μακεδονίας για τους λιγότερο αγγλομαθείς. Που να φανταστούν οι έρμοι οι Κινέζοι ότι 300.000 άνθρωποι έχουμε δεκατόσους δήμους και δημάρχους, περιφερειακές ενότητες, ενεργειακούς δήμους, δυνητικά ενεργειακούς δήμους και πάει λέγοντας.
Θέλω με αυτό να τονίσω ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια της μεμονωμένης και αποσπασματικής αναπτυξιακής προσπάθειας σε επίπεδο Δυτικής Μακεδονίας. Κανένας δήμος της περιοχής μας δεν διαθέτει την δυναμική να δημιουργήσει οικονομίες κλίμακας και να πυροδοτήσει ένα περιφερειακό αναπτυξιακό ντόμινο. Είμαστε μια συνοικία της Αθήνας, ένα οικοδομικό τετράγωνο του Λονδίνου, μια «πολυκατοικία» της Νέας Υόρκης ή της Μόσχας, σε μια επικίνδυνα παγκοσμιοποιημένη οικονομία!
Χρειαζόμαστε μια οριζόντια, ξεκάθαρη και στοχευμένη περιφερειακή στρατηγική σε επίπεδο Δυτικής Μακεδονίας. Χρειαζόμαστε μια κάθετη και εξειδικευμένη ανάλυση των στόχων και των πολιτικών σε επίπεδο δήμων. Χρειαζόμαστε μια ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ, αλληλοσυμπληρούμενη και προστιθέμενης αξίας πρακτική υλοποίησης.
Χρειαζόμαστε όλα αυτά που ανάγουν μια απλή γεωγραφική και διοικητική ενότητα σε Περιφέρεια της Ευρώπης.
Ευάγγελος Καρλόπουλος
Χημικός Μηχανικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου