Ο γαμπρός του ταξιτζή...

Από το σύνδρομο του ξεπεσμένου αυτοκράτορα, ο οποίος υποφέρει επειδή έχασε το στέμμα του, πάσχει ο υπουργός Μεταφορών Γιάννης Ραγκούσης, που με τις αποφάσεις του έχει «κατεβάσει»..
τους ταξιτζήδες στον δρόμο και έχει αναστατώσει τον κλάδο του τουρισμού στην κορύφωση της καλοκαιρινής αιχμής.
Η υποβάθμισή του από τον άνθρωπο που συμβούλευε τον Παπανδρέου να μην παραιτηθεί εκείνη την αξέχαστη μέρα των τηλεφωνικών επαφών με τον Σαμαρά και από στέλεχος που διεκδικούσε τον ρόλο του συντονιστή όλων των πασόκων σε έναν απλό υπουργό που ασχολείται με τους ταρίφες και τους φορτηγατζήδες στοίχισε ψυχολογικά στον Παριανό πολιτικό, που από το 2007 ήταν το πουλέν του Παπανδρέου. Ο κ. Ραγκούσης έφαγε την κλοτσιά της αποπομπής από το πρωθυπουργικό περιβάλλον, σε μια εποχή που ήταν έτοιμος να... συγκατοικήσει με τον Παπανδρέου.


Τα γραφεία που του ετοίμαζε στον έκτο όροφο του παλαιού υπουργείου Προεδρίας στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας ήταν έτοιμα να τον υποδεχτούν, καθώς ο γίγας πρωθυπουργός μας δεν άντεχε τη... μοναξιά του Μαξίμου.
Η συνύπαρξή του με τον πρωθυπουργό στο ίδιο κτίριο, με την προνομιακή θέα στην Ακρόπολη, τον είχε κάνει να πιστέψει ότι θα χριστεί και αντικαγκελάριος στη νέα καγκελαρία! Αλλά φευ, άλλαι αι βουλαί του Ραγκούση, άλλαι του Παπανδρέου, ο οποίος του τα είχε μαζεμένα από τις υποθέσεις της Υπατίας και της Κερατέας.


Το γεγονός ότι ο Γιώργος τον έστειλε στην πολιτική εξορία του Χολαργού (της παλιάς του γειτονιάς, προτού μετακομίσει στο Κολωνάκι) ταυτόχρονα με τον μισητό εχθρό του Παπακωνσταντίνου (χρόνια διαγκωνίζονταν για το ποιος από τους δύο είναι πιο κοντά στον αρχηγό) δεν φαίνεται ότι ήταν αρκετό για να παρηγορηθει ο παραμελημένος και υποβιβασμένος Ραγκούσης.


Ηταν τόσο ερωτευμένος ο Γιάννης «Πάριος» (όπως τον αποκαλούν περιπαικτικά οι εσωκομματικοί εχθροί του) με την καρέκλα του υπουργού Εσωτερικών, ώστε μετά την αποπομπή του από το περιβάλλον Παπανδρέου ταξίδεψε στις ΗΠΑ σε προγραμματισμένο ταξίδι με την παλιά του ιδιότητα! Το μάρμαρο για τον θυμό του Ραγκούση, που ο Παπανδρέου όχι μόνο τσαλάκωσε, αλλά τοποθέτησε στη θέση του τον Δημήτρη Ρέππα και μάλιστα σε θέση άτυπου συντονιστή, το πλήρωσαν οι ταξιτζήδες. Ενας κλάδος που στην πλειοψηφία του υποστηρίζει τη Ν.Δ., παράταξη που ψήφιζε η οικογένειά του στην Πάρο και με τα δυο της χέρια κάποτε.


Ο πατέρας του πρώην υπουργού Εσωτερικών, ο καπετάν Νικόλας, ήταν φανατικός οπαδός του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενώ και ο πεθερός του, Ρούσσος στο επώνυμο (συνταξιούχος ταξιτζής!) ήταν διάσημο κομματικό στέλεχος της Ν.Δ. στις Κυκλάδες, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.


Αλλά αυτές του οι καταβολές δεν έφτασαν δυστυχώς για να είναι πιο διαλλακτικός απέναντι σε έναν κλάδο που έχει πληγεί από την κρίση. Ο Ρέππας, πονηρός Αρκάς, κατάλαβε γρήγορα ότι η απελευθέρωση που ζητούσε η τρόικα δεν θα είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Του άφησε, λοιπόν, στο συρτάρι ένα Προεδρικό Διάταγμα που προστάτευε χιλιάδες οικογένειες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, ενώ απελευθέρωνε το επάγγελμα στην υπόλοιπη Ελλάδα.


Ο πείσμων Ραγκούσης, που το μόνο που είχε στο μυαλό του όταν πήγε στο υπουργείο ήταν να εκδικηθεί τον προκάτοχό του και να φανεί αρεστός στους τροικανούς, πήρε πίσω το Διάταγμα και έβαλε φωτιά στα τόπια!
Ζηλώσας τη δόξα του μεταρρυθμιστή πολιτικού και του μηδέποτε διδαχθέντος από τα πολιτικά στραπάτσα που υπέστη στις περιπτώσεις της Υπατίας και της Κερατέας -ο λόγος του δεν πέρασε, αλλά τα καμπανάκια που βαρούσαν δεν τα άκουσε-, ο Ραγκούσης ξεκίνησε τον ανένδοτο κατά της τάξης του! Γιατί, ας μην υπάρχει αμφιβολία, από την ίδια κοινωνική τάξη με τους ταξιτζήδες προέρχεται.


Το επιχείρημα που χρησιμοποίησε στις διαπραγματεύσεις μαζί τους -μιλώντας κάποιες στιγμές για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο!- ήταν εκπληκτικό. Μνημείο.
Αιτιολόγησε την απόφασή του να πάρει πίσω το διάταγμα Ρέππα, με το επιχείρημα ότι δεν είχε εγκριθεί από κάποιο συλλογικό κυβερνητικό όργανο, όπως το υπουργικό συμβούλιο και η κυβερνητική επιτροπή.


Εδειξε έτσι να αγνοεί βασικές αρχές λειτουργίας του κοινοβουλευτικού μας πολιτεύματος, όπως λ.χ. ότι η έκδοση του Διατάγματος έχει τη νομιμοποίηση του Κοινοβουλίου που εξουσιοδοτεί με νόμο τον εκάστοτε υπουργό να ρυθμίζει τα θέματα.


Αν ήταν κάθε φορά που ένας υπουργός υπογράφει Διάταγμα να παίρνει και την έγκριση του υπουργικού συμβουλίου, δεν θα λειτουργούσε καμία κυβέρνηση! Αφήστε που για να προχωρήσει ο Ρέππας πρέπει να είχε πάρει τη σιωπηρή ανοχή -στην καλύτερη περίπτωση- του Μαξίμου.
Αλλιώς, θα είχε ζητήσει ο ίδιος ο Παπανδρέου την έγκριση από άτυπο υπουργικό συμβούλιο, διότι τα κανονικά υπουργικά -ούτε κι αυτό το ήξερε ο Ραγκούσης- εγκρίνουν μόνο νομοσχέδια και όχι διατάγματα...


Συνεργάτες του πρωθυπουργού λένε, πάντως, δεξιά και αριστερά ότι ο υπουργός Μεταφορών, ο οποίος ανέλαβε έναν θώκο που έχει σχέση με την καθημερινότητα, πρέπει να ξεχάσει, όταν απευθύνεται στην κοινωνία, το ανοίκειο ύφος με το οποίο αντιμετώπιζε τα μέλη της ομάδας του πρωινου καφέ, όταν εκείνη συνεδρίαζε στη Βασιλίσσης Σοφίας.


Η κοινωνία απαιτεί άλλους χειρισμούς. Εκτός αν, όπως λένε περιπαικτικά, «ετοιμάζει ηρωική έξοδο για να επιστρέψει στα... αγαπημένα του χάμπουργκερ»...




Ουρανία Γαλανού