Ένα από τα πολλά δεινά που προκάλεσε στη χώρα ο «σοσιαλιστικός» μετασχηματισμός της κοινωνίας στη δεκαετία του `80, ήταν και η απόλυτη ισοπέδωση (προς τα κάτω) του δημόσιου τομέα..
Ένας από τους τομείς στους οποίους η ισοπέδωση ήταν καθοριστική, και έκτοτε ζούμε τις οδυνηρές της συνέπειες, είναι και το περίφημο ενιαίο μισθολόγιο, που θεωρητικά είχε καλές προθέσεις, κατέληξε όμως σε φιάσκο, (όπως σε φιάσκο κατέληξε και η όλη λειτουργία του δημοσίου).
Με το ενιαίο μισθολόγιο, όλοι πληρώνονται τα ίδια. Είτε είναι κλητήρες απόφοιτοι δημοτικού, είτε διευθυντές με μεταπτυχιακά. Απλά, ο κλητήρας, όταν προσλαμβάνεται, μπαίνει σε χαμηλότερο μισθολογικό κλιμάκιο. Τα κλιμάκια ήταν και είναι 18-20 περίπου, και ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας, ο κάθε υπάλληλος ανεβαίνει και από ένα. Ο κάθε υπάλληλος, ανεξαρτήτως τυπικών και ουσιαστικών προσόντων, προσφοράς, κλπ.
Έτσι, ο κλητήρας των 20 χρόνων υπηρεσίας, παίρνει τα ίδια χρήματα με τον πτυχιούχο των 15 χρόνων υπηρεσίας, και αρκετά περισσότερα από τον νέο υπάλληλο των 2-3 χρόνων υπηρεσίας, ασχέτως αν ο δεύτερος έχει και διδακτορικό, και τα καθήκοντά του είναι σαφώς πιο σημαντικά.
Από εκεί και πέρα, επειδή ζούμε στην Ελλάδα, μπήκε στην εξίσωση και ο παράγοντας επίδομα! Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι 10 (εισοδηματικών) ταχυτήτων. Αν και θεωρητικά, οι βασικοί μισθοί όλων είναι περίπου παρόμοιοι, λόγω του ενιαίου μισθολογίου που λέγαμε, οι διάφορες συντεχνίες κλπ. κατάφερναν κατά καιρούς να λαμβάνουν διάφορα επιδόματα, από σοβαρά έως και γελοία. Το κουφό είναι, ότι λόγω της υπερβολικής μας δημοκρατικότητας, όταν κάποιος κλάδος επιτυγχάνει κάποιο σχετικά λογικό επίδομα, το λαμβάνουν απαξάπαντες στην υπηρεσία του, ακόμη και οι κλητήρες. Για αυτό πολλοί θα έχετε ακούσει να λένε πως ο κλητήρας του τάδε υπουργείου έχει μεγαλύτερες απολαβές από τον διευθυντή ενός άλλου.
Για να μη πολυλογώ, το ενιαίο μισθολόγιο είναι μια απάτη, και πέραν της ισοπέδωσης, δημιουργεί και ζητήματα ηθικής τάξης, λόγω των πολλών αδικιών που προκαλεί.
Για αυτό και θα πρέπει να αλλάξει άρδην. Θα πρέπει να υπάρχει θεσμοθετημένη διαφοροποίηση των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων, με βάση τα τυπικά τους προσόντα (κατ αρχήν). Από κει και πέρα, θα πρέπει να υπάρχει και αναγνώριση μισθολογική κάποιων βασικών παραμέτρων όπως είναι τα μεταπτυχιακά, η οικογενειακή κατάσταση, η θέση ευθύνης, κλπ. Δεν είναι δυνατόν όλοι να αμείβονται το ίδιο.
Αν λοιπόν το ΠαΣοκ εννοεί όλα αυτά που λέει τελευταία, και αν δεν πρόκειται και σ αυτό το ζήτημα να ανακρούσει πρύμνα, καλά θα κάνει η ΝΔ όχι μόνο να συμφωνήσει, αλλά και να επιδιώξει την άρση αυτή της μισθολογικής αδικίας που επικρατεί σταθερά από τη δεκαετία του (βαθέως Πασόκ) 1980. Όπως πολύ σωστά έκανε, και στο ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου