«Ο Αμερικάνικος και ο Δυτικός ιμπεριαλισμός, όπως και το μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο,μπορεί βέβαια να είναι ναι εγκληματικοί μηχανισμοί και απατεώνες, αλλά κορόιδα και ηλίθιοιδεν είναι. Γνωρίζουν πολύ καλά ποιος μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα τους, τόσο..
βραχυπρόθεσμα, όσο και στρατηγικά μακροπρόθεσμα. Ότι καλύτερο πολιτικό μηχανισμό απ’ το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να βρουν.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ έχει δύο μεγάλα ατού που η κοινοβουλευτική δεξιά δεν τάχε: ακολουθεί μια φιλοδυτική και φιλοαμερικάνικη πολιτική υπακούοντας δουλικά στις επιταγές του ΔΝΤ και της ΕΕ, καλυπτόμενο πίσω απ’ το επιχείρημα ότι είναι αντιαμερικανικό, και δεύτερο προωθεί μία απ’ τις πιο άγριες επιθέσεις ενάντια στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, αυξάνοντας έτσι τα περιθώρια κέρδους του μεγάλου κεφαλαίου, επίθεση που δικαιολογεί με το μεγαλειώδες επιχείρημα ότι την επέλεξε δημοκρατικά ο ίδιος ο λαός στις πρόσφατες εκλογές.
Η πολιτική της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλά διαχείριση του καπιταλισμού, που είναι ο κλασικός ρόλος της ρεφορμιστικής σοσιαλδημοκρατίας. Επιπλέον, στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες των χωρών της εξαρτημένης περιφέρειας και σημερινής οικονομικής κρίσης, απ’ τη μια αναπαράγει τις σχέσεις εξάρτησης-υποτέλειας κι απ’ την άλλη διαιωνίζει τον καπιταλισμό μπανανίας με τα πελώρια σκάνδαλα και τις εκρηκτικές ταξικές αντιθέσεις.
Είναι γνωστή η πάγια ταχτική του ΠΑΣΟΚ να βαφτίζει με άλλα ονόματα, όπως οι φραγκισκανοί καλόγεροι βάφτιζαν το κρέας ψάρι, τα διάφορα ζητήματα. Έτσι η διαγραφή βαφτίζεται «έθεσε εαυτόν εκτός κινήματος», η προσφυγή στα δάνεια της ΕΕ κι η υποταγή στους όρους της «διαφύλαξη εθνικής ανεξαρτησίας».
Ο ελληνικός λαός έχοντας συνείδηση των προβλημάτων, εμπιστεύτηκε το ΠΑΣΟΚ. Πίστεψε ότι θα έβγαζε τη χώρα απ’ τη κρίση αφού παρουσιάζονταν με πρόγραμμα που φιλοδοξούσε να χτυπήσει τις ρίζες των προβλημάτων. Το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν μπόρεσε ν’ ανταποκριθεί σ’ αυτή την ιστορική πρόκληση κι ευκαιρία, αλλά επί πλέον κατακουρέλιασε αυτό το πρόγραμμα. Όχι βέβαια ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ αλλά η ηγετική κλίκα Παπανδρέου, με κύριο βέβαια υπεύθυνο τον Παπανδρέου. Με την έννοια, ότι έχουν απόλυτη συνείδηση ότι οι θεωρίες στις οποίες βασίζονται τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα δεν έχουν καμιά σχέση με τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και βρίσκονται στην υπηρεσία των συμφερόντων των Δυτικών Τραπεζών.. …»
Τα παραπάνω, αν και εξόχως επίκαιρα, δεν τα έγραψε πρόσφατα κάποιος δεξιός προπαγανδιστής.
Τα έγραψε η «ΕΟ 17Ν», τον Δεκέμβριο του 1985 και τον Απρίλιο του 1986.
Καταγράφουν, ιστορικά, την γενεσιουργό αιτία της σημερινής κρίσης.
Την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, από την πρώτη περίοδο ανάληψης της εξουσίας.
Αυτό το ίδιο ΠΑΣΟΚ συναποφάσισε με το ΔΝΤ, την ΕΕ και τις Τράπεζες τα αντιλαϊκά μέτρα που βύθισαν τον τόπο στην ύφεση, την ανεργία και την απελπισία.
Σήμερα, στην 37η επέτειο από την ίδρυσή του, οι υγιείς λαϊκές δυνάμεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ όλο και λιγοστεύουν. Στον κομματικό και κρατικό μηχανισμό κυριαρχούν οι καριερίστες πασόκοι.Όσο παραμένει αυτή η ηγετική κλίκα, το ΠΑΣΟΚ θα βουλιάζει συνέχεια. Ούτε οι δικοί τους δεν τους πιστεύουν. Έχουν καταντήσει τελείως αναξιόπιστοι.
Η μόνη λύση συνεπώς που απομένει για το ΠΑΣΟΚ είναι η ανατροπή αυτής της κλίκας, η ριζική αλλαγή ηγεσίας και στρατηγικής, αν και δεν έχουμε πολλές ψευδαισθήσεις, δεδομένης και της παντελούς έλλειψης εσωκομματικής δημοκρατίας.
Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε και πολύ πιο σύντομα απ’ ό,τι νομίζουν μερικοί, το ΠΑΣΟΚ θ’ αποτελέσει τελειωμένη υπόθεση κι ο λαός θα του επιφυλάξει μία μόνη θέση: το καλάθι των αχρήστων της ελληνικής ιστορίας
Οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ, όσοι το ψήφισαν, όσοι τρέφουν ακόμα ελπίδες από αυτόν τον κομματικό σχηματισμό, οφείλουν να πρωτοστατήσουν στην δρομολόγηση των δράσεων που θα αποσκοπούν στην απομάκρυνση του Γιώργου Παπανδρέου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Ας θυμούνται ότι η ιδιότητα του “πασόκου” δεν πρόκειται να τους διασώσει από τις κοινωνικές συνέπειες των καταστροφικών χειρισμών του ΓΑΠ και της ομάδας του.
Και αν δεν ανήκουν στην στενή κάστα των 10.000, ή στην ευρύτερη των 200.000, που λυμαίνονται με διαφορετικό προσωπικό ποσοστό απόδοσης τον δημόσιο τομέα εν ονόματι «του κινήματος», είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι που παρέχουν με την ψήφο τους στους προηγούμενους το δικαίωμα να πίνουν στην υγεία των κορόιδων.
Και θα θυμίσω ένα, πομπώδες αλλά αληθές -σʼ αυτά ήταν αξεπέραστος-, σύνθημα του Ανδρέα : «αν το Έθνος δεν εξαφανίσει το Χρέος, το Χρέος θα εξαφανίσει το Έθνος».
Μόνο που θα το παραφράσω : «αν το ΠΑΣΟΚ δεν εξαφανίσει το Γιώργο, ο Γιώργος θα εξαφανίσει το ΠΑΣΟΚ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου