Πως ο Γιώργος ξανάγινε… Γιωργάκης

«Θα ήθελα πολύ να εγγυηθώ σε όλους μία άμεση λύση, μία καλύτερη ζωή σήμερα. Θα ήμουν ο ευτυχέστερος άνθρωπος του
κόσμου αν μπορούσα να το κάνω. Αλλά δεν μπορώ».
M’ αυτά τα λόγια στο “Πρώτο Θέμα” όπου έδωσε συνέντευξη, ο Γιώργος Παπανδρέου ουσιαστικά ομολόγησε την αποτυχία του και ταυτόχρονα την αδυναμία του να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας αυτές τις κρίσιμες στιγμές.
Και απέδειξε πόσο λάθος έκανε ο ελληνικός λαός να τον εμπιστευτεί πριν από δύο χρόνια.
Ο Γιωργάκης, που έγινε Γιώργος λίγους μήνες πριν αναλάβει τα ηνία της χώρας, ομολογεί ότι όχι μόνο χαρισματικός δεν είναι, όχι μόνο απλός διαχειριστής δεν είναι αλλά κι ότι είναι επικίνδυνος.


Το θέλει ο κόσμος; Έναν ηγέτη να τον οδηγήσει μακριά από το αδιέξοδο. Όταν λοιπόν ο υποτιθέμενος ηγέτης λέει μόνος του ότι «δεν μπορεί» τότε η κατάσταση της χώρας είναι σοβαρή. Ακόμη κι όταν δεν μπορεί ο αρχηγός δεν το λέει και δεν το δείχνει. Για φανταστείτε τον στρατηγό την ώρα της μάχης να στρέφεται στους στρατιώτες του και να τους λέει ότι έκανε ότι μπορούσε, δεν έχει τίποτε άλλο να δώσει.
Με τι θάρρος θα προχωρήσει ο λαός; Ποιο είναι το όραμα που του δίνει ο πρωθυπουργός ο οποίος χρειάστηκε μόλις λίγους μήνες για να γίνει από Γιώργος ξανά Γιωργάκης;


Τη λέξη ΥΠΕΡΒΑΣΗ δεν την γνωρίζει στα αγγλικά;
Από την άλλη, όταν λέει ότι θα ήθελε να δώσει λύση, ότι «πονάει», «θλίβεται», αγανακτεί» αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτε παραπάνω, ουσιαστικά παραδίδει την όποια λύση για την Ελλάδα στα χέρια των ξένων. Αυτοί θα αποφασίσουν και απλά εμείς θα ακούσουμε την ετυμηγορία. Μοιάζει με το γιατρό που λέει στους συγγενείς του ασθενή «έκανα ότι μπορούσα, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, τώρα ο ασθενής είναι στα χέρια του θεού».


Ποιου Θεού βρε αθεόφοβοι που περιμένετε ένα θαύμα για να σώσετε τον άρρωστο;
Έτσι και ο Γιωργάκης ελπίζει πλέον στο θεό, στη Μέρκελ, στον Σαρκοζί αλλά αυτός ότι ήταν να κάνει το έκανε.
Μα καλά, αφού δεν έχει τίποτε άλλο να δώσει στην Ελλάδα γιατί δεν παραιτείται; Και δεν ντρέπεται να λέει αφενός ότι δεν μπορεί και αφετέρου να τονίζει ότι «Ούτε διαμαρτύρομαι ούτε εγκαταλείπω. Ούτε στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα μπορούσα να τα παρατήσω, να φυγομαχήσω»;
Μα ο κόσμος σου ζητά να φυγομαχήσεις κ. πρωθυπουργέ, να πας σπίτι σου μπας και σωθεί η χώρα. Να αναλάβει ο ίδιος την ευθύνη για τη σωτηρία του, ή την καταστροφή του.
ΠΗΓΗ