Η μετά Καντάφι Λιβύη

Η μεταβατική κυβέρνηση  της Λιβύης αποφάσισε τελικά να μην εφαρμόσει την ισλαμική παράδοση, αναβάλλοντας για αργότερα τη ταφή του Καντάφι..

Σύμφωνα με τους αξιωματούχους του νέου καθεστώτος, θα πρέπει πρώτα να διερευνηθούν οι συνθήκες θανάτου του δικτάτορα, πριν γίνει η κηδεία του.

Προς το παρόν, τα πτώματα του Καντάφι και του γιου του Μουτασίμ, κρατούνται στη πόλη Μισράτα, και σε δημόσια θέα.

Εν τω μεταξύ, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, που ερευνά τις διάφορες καταχρήσεις στη Λιβύη, ανακοίνωσε πως θα διερευνήσει και τις συνθήκες θανάτου του Καντάφι.

Όπως είπε ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου, «χρειάζονται περισσότερες λεπτομέρειες για το αν σκοτώθηκε στη μάχη, ή αν εκτελέσθηκε αφού αιχμαλωτίστηκε».

Από τη πλευρά του, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, που στις αρχές του χρόνου άσκησε δίωξη εναντίον του Καντάφι, δηλώνει πως θα χρειαστεί κάποια επίσημη διαβεβαίωση, όπως π.χ. δείγματα DNA, για τον θάνατο του Καντάφι, πριν αποφασίσει να αποσύρει τις κατηγορίες εναντίον του.

Πάντως, ο αμερικανικός τύπος «γιορτάζει» τον θάνατο του δικτάτορα, αλλά κάποιοι ανησυχούν για το μέλλον της Λιβύης, που αποτελείται από μια διαιρεμένη κοινωνία η οποία τώρα θα πρέπει να μάθει να λειτουργεί χωρίς τον αυταρχισμό με τον οποίο λειτουργούς επί δεκαετίες.

Ιστορικά, αυτού του είδους οι μεταβάσεις δεν τα πήγαν ποτέ καλά, σύμφωνα με τους πολιτικούς επιστήμονες με τους οποίους μίλησε το Christian Science Monitor. Όπως λέει ένα καθηγητής, που έχει μελετήσει 41 περιπτώσεις ανάλογων αλλαγών καθεστώτος, «είμαι απαισιόδοξος, αφού όσο πιο μεγάλη η διαφορετικότητα σε μια κοινωνία, τόσο πιο ασταθή είναι τα νέα καθεστώτα που προκύπτουν».

Όταν ο Καντάφι ανέλαβε την εξουσία, ένωσε μαζί τρεις επαρχίες και έναν μεγάλο αριθμό φυλών, δημιουργώντας ένα τεχνητό ενιαίο έθνος, με επίκεντρο την παράλογη λατρεία της δικής του προσωπικότητας. Αυτό που ένωνε τους Λίβυους ήταν μια μακάβρια λατρεία του ίδιου του δικτάτορα.

Όπως λένε οι ειδικοί, το μόνο ενθαρρυντικό στοιχείο είναι ότι ο Καντάφι ανατράπηκε από τους ίδιους τους Λίβυους. Ευτυχώς, τονίζουν, που η Λιβύη δεν είναι Ιράκ, ή Αφγανιστάν, όπου η αλλαγή καθεστώτος επεβλήθη από έξω.

Τέλος, πολλοί είναι αυτοί που χειροκροτούν τον Ομπάμα όσον αφορά στον όλο χειρισμό του της υπόθεσης Λιβύης.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Washington Post, «η ψύχραιμη προσέγγιση του Ομπάμα πέτυχε… κάποιοι του ασκούσαν κριτική επειδή από τη μια έκανε πολλά, και από την άλλη δεν έκανε αρκετά. Η απόφασή του όμως οι ΗΠΑ να κρατήσουν τον δεύτερο ρόλο στην επέμβαση εναντίον του Καντάφι αποδείχτηκε σωστή».

Κρατώντας μια σταθερή στάση, παρά τις διάφορες πιέσεις, ο Ομπάμα δεν επέτρεψε στον Καντάφι να παίξει το ρόλο του θύματος των κακών ΗΠΑ, καταλήγει η εφημερίδα.

S.A.-WSJ, NYT, Christian Science Monitor, AP, Washington Post.