Να ξεκαθαρίσω κάτι που είναι προσωπική μου άποψη: Μου είναι αδιάφορες και οι παρελάσεις, και οι «δηθενιές» με τις γιαλαντζί επετείους και οι διαπρύσιοι..
λόγοι ορισμένων επαγγελματιών πατριωτών περί ιστορικής μνήμης.
Τον ηρωισμό των Ελλήνων μέσα στην ιστορία, όποιοι ενδιαφέρονται την μαθαίνουν και την τιμούν κάθε μέρα στο σπίτι τους ή στη δουλειά τους ή τον κύκλο που κινούνται. Πατρίδα είναι η καθημερινή μας ενασχόληση με τα κοινά έχοντας ως παραδείγματα προς μίμηση του ήρωές μας και δεν έχουμε ανάγκη από εθνικές επετείους.
Συγγνώμη αν θίγω ορισμένους που έχουν διαφορετική άποψη, όμως, γι’ αυτό υπάρχει η δημοκρατία.
Ωστόσο, το πιο σοβαρό από όλα όσα έγιναν στις παρελάσεις δεν είναι τα επεισόδια. Αλλά πράγματα πρέπει να μας απασχολήσουν κι όχι τα δάκρυα των πολιτικών γιατί δήθεν αμαυρώθηκε κάποια ιστορική μνήμη.
Εντάξει, να καταδικάσουμε τα επεισόδια και να στεναχωρηθούμε για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ειδικά όταν τα επεισόδια είναι στις περισσότερες περιπτώσεις στημένα από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους.
Πιο σοβαρό από όλα είναι όμως ότι κάποιοι πολιτικοί ή δημοσιογράφοι με πλαδαρούς πισινούς βγήκαν και καταδίκασαν τα γεγονότα αμφισβητώντας ότι η Ελλάδα και ο λαός βράζει από την οικονομική ανέχεια. Όλοι αυτοί που ομνύουν στο όνομα της δημοκρατίας είναι πολέμιοί της με τις καθημερινές τους αποφάσεις. Ας αφήσουν λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα για την πατρίδα και την ιστορική μνήμη. Δεκάρα δε δίνουν και το αποδεικνύουν κάθε μέρα.
Δημοσιογράφος σε μεγάλο κανάλι έλεγε ότι οι βουλευτές είναι φοβισμένοι με όσα γίνονται και στην κυβέρνηση επικρατεί προβληματισμός για τα δύσκολα νομοσχέδια που θα έλθουν. Διερωτήθηκε πώς θα πάνε οι βουλευτές να ψηφίσουν τον προϋπολογισμό ή το φορολογικό νομοσχέδιο και μόνο που δε μας μάλωσε που τολμάμε να αντιδράμε στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Μα να μην πάνε να ψηφίσουν κ. δημοσιογράφε. Να κάτσουν σπίτι τους ή να καταψηφίσουν. Είναι βουλευτές εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό για να τον υπηρετούν κι όχι διορισμένοι από τον εκάστοτε πρωθυπουργό.
Οι περισσότεροι από αυτούς που εξοργίζονται με τα επεισόδια επικαλούνται τη δημοκρατία κι ότι αυτή κινδυνεύει. Μα οι ίδιοι είναι μέρος του πολιτικού συστήματος που έφερε την Ελλάδα στην κατάσταση αυτή. Οι πολιτικοί δεν δημιούργησαν το πελατειακό κράτος προκειμένου να βρίσκουν χιλιάδες πολίτες θεσούλες στο δημόσιο; Φυσικά στο ταγκό της διαπλοκής και αδιαφάνειας χρειάζονται δύο, είναι διαφορετικό όμως κάποιος να ζητά δουλειά για να ζήσει και διαφορετικό να κάνει ο πολιτικός ρουσφέτια για να υφαρπάξει την ψήφο.
«Πώς θα ζήσω τα παιδιά μου με 600 ευρώ;» αναρωτήθηκε μια γυναίκα απευθυνόμενη σε κάποιον πολιτικό. Το ίδιο φυσικά φώναζε και κάποιος άνεργος ή κάποιος φτωχοδιάβολος αυτής της χώρας που διαλύεται από μια στιγμή στην άλλη η ζωή του. Τι είναι λοιπόν πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή; Να διαλυθεί μια επέτειος και να στεναχωρηθούν ορισμένοι πολιτικοί ή ότι μια γυναίκα, ένας άνδρας κάποια παιδιά δεν μπορούν να ζήσουν και ζητιανεύουν καθημερινά; Αυτοί φταίνε για την οικονομική κρίση; Μαζί τα έφαγαν;
Εν κατακλείδει, εντάξει, στο όνομα της ομαλότητας να καταδικάσουμε τα επεισόδια που αμαύρωσαν την 28η Οκτωβρίου. Πότε όμως θα μας ζητήσουν συγγνώμη όλοι αυτοί που ορίζουν τις τύχες μας και που κατέστρεψαν το μέλλον μας;
Αριστερός Ψάλτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου