Ή θα γίνουμε λαχανόκηπος της Γερμανίας ή θα σταθούμε όρθιοι

Η Γερμανία δεν είναι το Δ΄ Ράιχ που ορισμένοι γράφουν. Μια οικονομική αυτοκρατορία θέλει να στήσει (όπως η Μ Βρετανία τον 19αιώνα) και αντί για κανονιοφόρους ανοίγει ή κλείνει τα …
εμβάσματα.
Για να έχεις όμως …αυτοκρατορία χρειάζεσαι αγορές.
Ο ευκολότερος τρόπος είναι να δημιουργήσεις αγορές, καταστρέφοντας τις τοπικές παραγωγικές μονάδες και δημιουργώντας …εκθέσεις και super market στη θέση βιομηχανιών και βιοτεχνιών.
Για αυτό χρειάζεται το € και την ΕΕ γιατί διαφορετικά δεν έχει αγορές (…δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το κόστος παραγωγής Κίνας Ινδίας Βιετνάμ) και θα έχουν την τύχη της …Ισπανικής Αυτοκρατορίας. Θα είναι οι ξεπεσμένοι …αρχοντοχωριάτες.
Οι δε Γάλλοι μια ζωή ακροβατούν μεταξύ Ροβεσπιέρου και Ναπολέοντα….ζώντας στο χθες. Στόχος ήταν και είναι Ισπανία και Ιταλία …και αγορές έχουν και φυσικούς πόρους και υποδομές προς …αξιοποίηση. Οι υπόλοιποι το πεδίο εφαρμογής είμαστε …ασκήσεις επί χάρτου, οι βοηθητικοί δορυφόροι, το πεζοδρόμιο της αυλή τους.
Αμφιβάλλει κανείς; Διαβάστε μια γλαφυρή περιγραφή της ιστορίας των σχέσεων της Γερμανίας στην ΕΕ και το συζητάμε:

Είκοσι χρόνια ραμμένα στα μέτρα τους

Στην αρχή, ήταν οι δύο που είχανε Ψυχρό Πόλεμο και τσακωνόταν μέχρι τελικής φθοράς του ενός και ζορίσματος του άλλου. Μετά o Ψυχρόw Πόλεμοw τέλειωσε, και η Γερμανία μπόρεσε επιτέλους, να επανενωθεί. Για να επανενωθείς όμως θες λεφτά. Έσοδα, εξαγωγές, θετικά ισοζύγια εμπορικών και χρηματοοικονομικών συναλλαγών. Κεφάλαιο για επενδύσεις, επενδύσεις για εξαγωγές, αγορά φτιαγμένη για τις εξαγωγές, να εισρέει χρήμα. Χρήμα που γίνεται κεφάλαιο, και όχι κατανάλωση, για να γεμίζει το σεντούκι…
Σκέφτηκαν λοιπόν οι καλοί μας Γερμανοί να βάλουν τους Ευρωπαίους να συγκλίνουν. Να αποκτήσουν νόμισμα καλό και σκληρό και μια ενιαία αγορά για να ψωνίζουν γερμανικά. Καγιέν, Miele και Ζήμενς. Και Πράσινη Ανάπτυξη και πολλές ΜΚΟ χρηματοδοτημένες για καλούς σκοπούς. Και δώρα και λαδάκια και βραβεία στους πολιτικούς και τους Ευρωβουλευτές-μαϊμούδες και τους μοσχοπληρωμένους Επιτρόπους. Και ψώνιζαν οι ιθαγενείς και ήταν ευτυχείς που τους έλεγαν “Ευρωπαίους” αφού ταξίδευαν με Μερσεντές και μαγείρευαν με Ζήμενς
Μέχρι που δεν άντεχαν άλλο και τότε ήρθε η δήθεν κακή αγορά να τους αναγκάσει να ζητήσουν βοήθεια για τα δάνεια που δεν θα μπορούν να αναχρηματοδοτήσουν.
Και τότε η Γερμανία έβαλε τους πραγματικούς της όρους: Τι θα τρώνε, τι θα οδηγούνε, τι θα της δώσουν από όλα αυτά τα πάγια που έχουν. Και όποια δίκτυα δεν μπόρεσε να πάρει τσάμπα προηγουμένως με την καλή διαπλοκή, θα τα πάρει τώρα. Και θα εισπράττει εσαεί. Από το ρεύμα. Από τα τηλέφωνα. Από τους δρόμους.
Τι το περάσαμε; Ο ιθαγενής έχει σαν προορισμό του να στέλνει χρήματα στην Μητρόπολη . Κι όταν φτάσει στο τέλος, θα γίνει είλωτας, γιατί το υπηρετικό προσωπικό έχει γίνει δυσεύρετο και οι σκλάβοι δεν είναι poltically correct.

Θα πρέπει λοιπόν να επιλέξουμε τι θέλουμε και πως θέλουμε να είμαστε σε δέκα χρόνια.

Ή θα γίνουμε οι λαχανόκηποι της Β Ευρώπης και ο τόπος διακοπών και συνταξιοδότησής τους …εκτός αν κάθε Παπαδήμος πιστεύει ειλικρινά ότι θα αναπτύξουμε βιομηχανία ή έστω υπηρεσίες (…ακόμα και τα help desk στην Ινδία έχουν πάει…)
Ή θα χτίσουμε ένα μαγαζί από την αρχή με κανόνες δομές και λειτουργίες.
Το ένα απαιτεί υπακοή και € το άλλο να σταθούμε όρθιοι.
(βασισμένο σε μια ιδέα του Ιθαγενή και μιαν άλλη του Αρχαιοπτέρυγα )