Η προχθεσινή αποτυχία της Γερμανίας στο να μπορέσει να πουλήσει τα δεκαετή κρατικά της ομόλογα, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την ευρωπαϊκή..
κρίση χρέους. Μια κρίση, που ξεκίνησε στην περιφέρεια της ΕΕ πριν από δυο χρόνια, όταν η νεοεκλεγείσα τότε ελληνική κυβέρνηση ομολόγησε ότι η χώρα «μαγείρευε» τα οικονομικά στοιχεία επί δεκαετίες, και που έφτασε τελικά και στη Γερμανία, την πιο πλούσια οικονομία της Ευρώπης, που όλοι μέχρι πρότινος θεωρούσαν απρόσβλητη.
Ίσως αυτό θα έπρεπε να γίνει.
Από τον Οκτώβριο του 2009, που η ελληνική κυβέρνηση ομολόγησε τη απάτη των προκατόχων της, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρνούνταν συστηματικά να ασχοληθούν με την όλο και πιο κλιμακούμενη κρίση.
Και αφού επί δυο και πλέον χρόνια αναβάλλουν το μοιραίο, τώρα αντιλαμβάνονται ότι τα περιθώρια στένεψαν δραματικά. Οι αγορές έχασαν την υπομονή τους, και τώρα μόνο τα έργα (χωρίς πολλά λόγια) θα βοηθήσουν, αν μπορέσουν, την κατάσταση.
Όσο περισσότερο διαρκεί η κρίση του ευρώ, τόσο χειρότερες οι επιπτώσεις. Η κατανάλωση έχει παγώσει εξαιτίας της αβεβαιότητας. Έτσι, αυτό που κυριαρχεί είναι μια οικονομική ασφυξία σε ολόκληρη την ευρωζώνη.
Τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχίσουν έτσι. Καμία οικονομία δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί μέσα σε ένα περιβάλλον μόνιμης αβεβαιότητας. Υπάρχει πλήρης απουσία της βασικής έννοιας που θα ωθούσε την κατανάλωση: της εμπιστοσύνης.
Η πρόσφατη αστάθεια στις αγορές των ομολόγων θέτει σε κίνδυνο το ίδιο το ευρώ. Μποϋκοτάροντας τα γερμανικά ομόλογα, οι αγορές ρίχνουν τη μπάλα στους Ευρωπαίους ηγέτες, και πιο συγκεκριμένα στην Γερμανίδα καγκελάριο.
Ο καιρός για ημίμετρα πέρασε ανεπιστρεπτί. Οι προτάσεις για δυνατότητες επέμβασης και επιτήρησης στα δημοσιονομικά των χωρών μελών από πλευράς Βρυξελλών, χρειάζονται πολύ χρόνιο για να εφαρμοστούν, και δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα εγκαίρως.
Η ευρωζώνη έχει μερικές μόνο εβδομάδες στη διάθεσή της για να κάνει τα απαραίτητα.
Αν δεν γίνουν αυτά που πρέπει σύντομα, το ευρώ είναι καταδικασμένο.
The Irish Independent
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου