Στις κρίσιμες στιγμές οι μάσκες πέφτουν και αναδεικνύονται τα πραγματικά πρόσωπα, οι ανομολόγητοι στόχοι, οι αληθινές επιδιώξεις πολιτικών,..
κομμάτων και οικονομικών συμφερόντων.
Στο χώρο της Αριστεράς υπήρχε και υπάρχει εγγενής πάντα η διάσπαση. Τo ιστορικό πλαίσιο, οι διαφωνίες, τα αμφιλεγόμενα πρόσωπα. Όλα αυτά έχουν αναλυθεί επαρκώς, έχουν γίνει πενηνταράκια.
Η Δεξιά ήταν όμως πάντα κομμάτι του συστήματος. Αν δεν ήταν κυβέρνηση ήταν εν δυνάμει. Άρα πολυσυλλεκτική. Επομένως και κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Στη νικήτρια “εμφυλιακή Δεξιά”, όλα και όλοι μπήκαν στο ίδιο τσουβάλι. Αντιστασιακοί, συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων, ακόμη και πρόσωπα μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ. Συνοδοιπόρος εκείνης της δεξιάς, το «εθνικό κέντρο», με πλήθος νοικοκυραίους, αλλά και τυχοδιώκτες. Ως επακόλουθο της αδελφοκτόνου σύρραξης του εμφυλίου η κρατούσα αντικομμουνιστική αντίληψη θα οδηγήσει σε ακραίες πολλές φορές αποφάσεις και πρακτικές. Αποκορύφωμα της υστερίας θα αποτελέσει το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, οι οποίοι θα προλάβουν το βασιλικό πραξικόπημα των στρατηγών. Έχει χυθεί πολλή μελάνι για το ρόλο του ξένου παράγοντα. Ελάχιστη όμως σημασία έχει δοθεί στους πρόθυμους εγχώριους θύλακες, οι οποίοι και ήταν έτοιμοι να κάνουν πράξη τις ασκήσεις επί χάρτου των ξένων συμφερόντων.
Τα λέμε όλα αυτά διότι και στις σημερινές συνθήκες οικονομικής υποδούλωσης, οι αυτόκλητοι σωτήρες της χώρας, οι πατριδοκάπηλοι, οι φτηνοί ατακαδόροι, οι τηλεμαϊντανοί, οι «αφελείς» νεοφιλελεύθεροι, συναινούν στην εκπαραθύρωση των νέων παιδιών από τη χώρα, στη διάλυση κάθε αξιοπρέπειας των ασθενών στρωμάτων, καταδικάζουν τις επερχόμενες γενιές Ελλήνων στη μιζέρια. Κι όλα αυτά στο όνομα της “εθνικής συνεννόησης”!
Να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους: Εκείνη η “δεξιά” δεν έχει καμία σχέση με την ευρωπαϊκή –πατριωτική –φιλελεύθερη-δημοκρατική –λαϊκή δεξιά, (ας χρησιμοποιήσουμε για συντομία και όχι μόνο τον όρο «πατριωτική»). Αυτή η δεξιά θα οδηγήσει τη χώρα στην αβασίλευτη Δημοκρατία, στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, στη δημοσιονομική σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη: θα κάνει πράξη το «μεταπολιτευτικό θαύμα» στην Ελλάδα. Και ταυτόχρονα θα απολογείται για δεκαετίες για τις ακρότητες, τους θανάτους, τους βασανισμούς της «εμφυλιακής δεξιάς». Κάπως έτσι θα προκύψει η «ενοχική δεξιά».
Η «πατριωτική» δεξιά επιδιώκει την απόλυτη ελευθερία των πολιτών, μέσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Τη στήριξη των αδύναμων, τα δικαιώματα των επερχόμενων γενεών, την ισοπολιτεία. Δίχως κράτος δικαίου, ο φιλελευθερισμός γίνεται απλά η επιβολή του ισχυρότερου.
Η ενοχική δεξιά θα σιωπούσε υπό το βάρος των συμπλεγμάτων της και θα αποδεχόταν την όποια ιλαρή «εθνική λύση». Το κομμάτι αυτό της δεξιάς ακόμη ταλαιπωρείται από τα χρεοκοπημένα νεοφιλελεύθερα «ιδεολογήματα».
Η «εθνοκεντρκή» δεξιά δεν υπέκυψε στους συνεχείς και από κάθε πιθανή και απίθανη πλευρά εκβιασμούς. Η εθνική ανεξαρτησία γι’ αυτήν δεν είναι ιδεολόγημα. Είναι καθημερινή πολιτική πρακτική, πυξίδα και προορισμός ταυτόχρονα. Η Δημοκρατία είναι αδιαπραγμάτευτη. Προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, όχι στη νομή της εξουσίας.
Στις στιγμές μεγάλης πολιτικής έντασης αναδεικνύονται οι μεγάλοι ηγέτες. Οι οποίοι δεν είναι αλάνθαστοι, αλλά είναι αυτοί που σε μία διαπραγμάτευση θα λάβουν το μέγιστο. Κυρίως θα οδηγήσουν τη χώρα στην ομαλότητα, για να κατακτηθούν και πάλι τα αυτονόητα. Δεν έχουν τόσο σημασία τα μέσα, αλλά ο στόχος, που δεν είναι άλλος από ένα νέο ελληνικό θαύμα στη «Νέα Μεταπολίτευση»
Ο Ελληνισμός στη σκέψη της «πατριωτικής δεξιάς» δεν είναι «η κατάθεση της τάδε ή της δείνα δόσης του δανείου», η Ελλάδα δεν είναι μια θλιβερά καθυστερημένη και χρεοκοπημένη επαρχία της Ευρώπης, που χρειάζεται τοποτηρητές, επιτρόπους, τεχνικούς συμβούλους. Η Ευρώπη δεν είναι πακέτα στήριξης και μηχανισμοί διάσωσης. Είναι η «οικογένεια» στην οποία η Ελλάδα ανήκει από «φυσική επιλογή». Ως Έθνος ασφαλώς, όχι ως επαρχία. Όταν όμως διακυβεύεται το μέλλον του Έθνους, οι μεγάλες κατακτήσεις των Ελλήνων, θα ήταν ολέθριο λάθος οι δογματισμοί.
Και ασφαλώς δεν άρχισαν οι «εκπτώσεις». Άρχισε το ξήλωμα του φαύλου «διεθνιστικού» συστήματος ΠΑΣΟΚ, μέσα στις τραγικές συνθήκες που αυτό δημιούργησε. Από τη στιγμή που δρομολόγησαν μόνοι τους, με τις απίστευτες επιλογές τους, τη φυγή τους, δεν έχει κανείς δικαίωμα να τους σταματήσει…
Η «πατριωτική» δεξιά μένει αταλάντευτη στις θέσεις της για μια πατρίδα που: «της Ασίας αν αγγίζει από τη μια, της Ευρώπης λίγο αν ακουμπά, στον αιθέρα στέκει να και στη θάλασσα μόνη της» (Οδ. Ελύτης, Το Άξιον Εστί).
Μικρός Οδυσσέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου