«Αγανακτισμένος» το παίζει τώρα ο (τουρίστας) Γιώργος

Στον αστερισμό του απόλυτου παραλογισμού κινείται ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος, μετά το δούλεμα που έριχνε για δύο χρόνια στον ελληνικό λαό,.
παριστάνοντας τον «αντιεξουσιαστή» πρωθυπουργό, τώρα ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς περιφέρεται στο εξωτερικό και το παίζει αγανακτισμένος πολίτης του κόσμου, πουλώντας αντιμνημονιακά «νταηλίκια» σε αυτούς με τους οποίους συνεργάστηκε για την κατεδάφιση των οικογενειακών εισοδημάτων.


Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που μετά τη Νότιο Αφρική ετοιμάζει ταξίδι στην εξωτική Κόστα Ρίκα, κλιμακώνει τους λεονταρισμούς εναντίον των αγορών, των τραπεζών, των διεθνών οίκων αξιολόγησης, των συντηρητικών κυβερνήσεων, που επί δύο χρόνια χρησιμοποιούσε ως «σκιάχτρο» για να τρομοκρατηθούν οι πολίτες και να «καταπιούν» αδιαμαρτύρητα τα μέτρα.


Η τελευταία ηρωική αντίσταση του «αγανακτισμένου» Γιώργου Παπανδρέου ήρθε από τη Νότιο Αφρική, όπου στο περιθώριο της Διάσκεψης του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή έδωσε συνέντευξη στο αμερικανικό δίκτυο Democracy Now και κατήγγειλε τον ρόλο της Goldman Sachs στην ελληνική οικονομική κρίση, ενώ εξέφρασε τη συμπαράστασή του στο κίνημα Οccupy των ΗΠΑ και ενθάρρυνε το αίτημά τους για αναδιανομή όχι μόνο του πλούτου αλλά και της εξουσίας, προβάλλοντας τη δική του πρόταση στην Ελλάδα για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος.


Ο Γ. Παπανδρέου, ερωτηθείς για την Goldman Sachs, χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα, λέγοντας: «Προφανώς, ορισμένοι οίκοι, όπως η Goldman Sachs, έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην οικονομική κρίση σε όλο τον κόσμο. Είμαστε ακόμα στο στάδιο της διερεύνησης του ρόλου της Goldman Sachs. Στην Ελλάδα έχει συσταθεί μια κοινοβουλευτική επιτροπή που εξετάζει το θέμα και ελπίζουμε ότι σύντομα θα έχουμε τα αποτελέσματα».


Κληθείς να απαντήσει στο πώς η Goldman Sachs επωφελήθηκε από την παροχή πρόσθετων πιστώσεων στην Ελλάδα, ανέφερε ότι αυτές ήταν πρακτικές που στο παρελθόν θεωρούνταν νόμιμες όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για πολλές άλλες χώρες. Υποστήριξε επίσης ότι «δεν έχουμε δει πραγματικά το τραπεζικό σύστημα να ανανεώνεται. Και εκεί νομίζω ότι βρίσκεται το «κλειδί». Χρειαζόμαστε πραγματική παγκόσμια μεταρρύθμιση για ζητήματα όπως «τα γυμνά» CDS, οι φορολογικοί παράδεισοι, η διαφάνεια στο τραπεζικό σύστημα, αλλά και η πιο δημοκρατική λήψη αποφάσεων».