Οι Αρχιερείς της διαπλοκής ξεκατινιάζονται

Αν είχα την τύχη να έχω τις καταθέσεις μου, ως κάθε αξιοπρεπής νοικοκυραίος αστός, αν τυχόν είχα και μερικές τραπεζικές μετοχές, για να βοηθήσω..
και την αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας ως έντιμος πολίτης, προχθες θα ήταν η μέρα που θα είχα σηκώσει και το τελευταίο σεντ, θα είχα ξεφορτωθεί τα ήδη απαξιωμένα χαρτιά, βρίζοντας, φωνασκώντας και σιχτιρίζοντας.
Αν δε, ήμουν μεγαλομέτοχος της Εθνικής, θα είχα συγκαλέσει αμέσως έκτακτη γενική συνέλευση, θα είχα αποπέμψει τους γραφικούς τύπους που προσποιούνται το Δ.Σ. και θα είχα καταφύγει στον οικονομικό εισαγγελέα.


Γιατί το ξεκατίνιασμα της διαπλοκής έφερε στο απόλυτο φως όλη τη δυσώδη νοοτροπία, με την οποία οι συνυπεύθυνοι, ΠΑΣΟΚ, καναλάρχες, τραπεζίτες, οδήγησαν με μεθόδους μαφίας την Ελλάδα, στη χρεοκοπία και την πλήρη απαξίωση.
Όχι ότι δεν ξέραμε. Όχι ότι δεν το υποψιαζόμασταν, αφού τα κρούσματα ήταν καθημερινά. Αλλά είναι διαφορετικό πράγμα να γίνονται υπόγειες συμφωνίες και διαφορετικό να σου τις σερβίρουν κατάμουτρα, λες και είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Γιατί με τον τρόπο αυτό σε φτύνουν στα μούτρα και σου περνάνε το μήνυμα, ότι αφού ρε φουκαρά δεν έχεις κανάλι και εφημερίδα, αφού δεν είσαι ικανός να εκβιάζεις πρωθυπουργούς, πού πάς ρε Καραμήτρο;


Μόνο που ο Καραμήτρος μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια, μπας και σώσει τίποτα από το μέλλον του, αλλά όταν απροκάλυπτα πια λιώνεις την αξιοπρέπειά του, όταν αποφασίζεις να απεμπολήσεις και τα τελευταία προσχήματα, θα σε πάρει και θα σε σηκώσει, είτε λέγεσαι Παπανδρέου είτε Πάπας Βενέδικτος.
Πάνω από το πτώμα της Ελλάδας, ο εσμός που την οδήγησε στο θάνατο έχει το θράσος να ζητάει τα ρέστα, να απαιτεί ρόλο στην κηδεία, να ζητιανεύει και άλλα χρήματα και άλλες επιδοτήσεις και άλλα θαλασσοδάνεια και άλλες μίζες και άλλα δημόσια έργα.


Και δεν αισχύνεται να τα πράττει όλα αυτά δημόσια, στο κέντρο της αγοράς, εκφυλίζοντας και την τελευταία ικμάδα δημοκρατίας, την τελευταία ρανίδα αξιοπρέπειας που έχει απομείνει στην πολύπαθη πατρίδα.
Ω τι έκπληξη! Οι αρχιερείς της διαπλοκής χρησιμοποιούσαν τα κανάλια τους για να φτιάχνουν κλίμα υπέρ των εκάστοτε σοσιαληστών (sic) ηγετών, ενίοτε δε, τους παραχωρούσαν και την πρώτη σελίδα των φυλλάδων τους. Οι επιχειρήσεις τους ήταν ελλειμματικές, αλλά κανένα πρόβλημα. Οι δήθεν ιδιωτικές τράπεζες, που όλως τυχαίως είχαν γιγαντωθεί ροκανίζοντας τις άλλοτε δημόσιες τράπεζες επί εποχής Σημίτη, αναλάμβαναν να καλύψουν τα κενά με την προσφιλή μέθοδο του θαλασσοδανείου. Φρόντιζαν άλλωστε για αυτό οι ηγέτες της ‘’κεντροαριστεράς’’ που με τη σειρά τους λάμβαναν όλα τα απαραίτητα μέτρα (διόγκωση ελλείμματος και χρέους), ώστε να μη λείψουν ποτέ τα μετρητά. Και κυρίως φρόντισαν η εποπτική αρχή, όλως τυχαίως, να μη λειτουργεί, να μη βλέπει, να μην αντιλαμβάνεται, με τον ίδιο τρόπο που είναι χαλασμένα τα φωτοτυπικά στα ΚΕΠ και οι τομογράφοι στα νοσοκομεία.


Και όταν ξαφνικά τα δανεικά στέρεψαν και η κρατική ρευστότητα έπαψε να ρέει προς τα χρεοκοπημένα σαράφικα, άρχισαν τα προβλήματα. Γιατί τα ελλειμματικά ΜΜΕ χρωστούσαν της Μιχαλούς. Βρέθηκε πάλι η λύση. Αντί να πληρώνουν τις δόσεις των δανείων, τα κανάλια έπαιζαν τραπεζικές διαφημίσεις. Και για να μην υπάρξει πρόβλημα, η λαοφιλής κυβέρνηση φρόντισε να παγώσει τη φορολογία που απέρρεε από τις διαφημίσεις αυτές, νομιμοποιώντας την ύψιστη φοροδιαφυγή, την ίδια ακριβώς ώρα που συνέθλιβε τις συντάξεις και απειλούσε με φυλάκιση τους φουκαράδες που χρωστούσαν πέντε χιλιάρικα.


Στέρεψαν όμως και αυτά και άρχισαν τα πιο βαριά τερτίπια. Αν ήσουν μνημονιακός έπαιρνες δάνειο και κρατική διαφήμιση, αν όχι, έπαιρνες εισιτήριο για το 99 (Άλτερ, Ελευθεροτυπία).
Και όταν στέρεψε και η πηγή των δανείων, επειδή τα σαράφικα έπιασαν πάτο, ξαφνικά οι αρχιερείς διαπίστωσαν ότι αυτό που τόσο καιρό έγλυφαν, δεν ήταν καλό για τον τόπο, δεν ήταν πια μονόδρομος, αλλά καταστροφή. Ξαφνικά οι μέχρι πρότινος θωρακισμένες τράπεζες χρεοκόπησαν και οι εμίρηδες έφευγαν από το προσκήνιο ως φαντάσματα.
Και όταν ένας τραγικός πρωθυπουργός, την ώρα της πτώσης του και λίγο πριν το ειδικό δικαστήριο, αποφάσισε να πάρει μερικούς μαζί του, άρχισαν τα ξεκατινιάσματα πάνω στο δολοφονημένο πτώμα, ένας ανελέητος καυγάς ανάμεσα στις ύαινες και τα κοράκια της μεταπολίτευσης.


Αλλά υπάρχει ελπίδα. Γιατί οι επίσημες αυτές δηλώσεις εκατέρωθεν, αποτελούν ομολογία ενοχής και δίνουν ένα πρώτης τάξεως πάτημα στους εισαγγελείς, αμέσως μετά τις εκλογές, να ξεκινήσουν τις ανακρίσεις. Και επιτέλους αναδεικνύεται μια μοναδική ευκαιρία να τους ξεφορτωθούμε όλους, όσο ψηλά και αν βρίσκονται, καναλάρχες, πρωθυπουργούς, υπουργούς, τραπεζίτες, εργολάβους και το κακό συναπάντημα.
Φαίνεται ότι οι κύριοι αυτοί λησμόνησαν αυτό που στην καρδιά των Ελλήνων είναι αξίωμα:
Καλύτερα φτωχός και αξιοπρεπής, παρά πλούσιος και προσκυνημένος.
Και το λάθος αυτό θα τους κοστίσει ακριβά, πολύ ακριβά.




Κακοφωνίξ