Παρακολουθώντας τις ειδήσεις, άκουσα ότι οι Γερμανοί θα μας στείλουν κλιμάκιο ειδικών, που θα οργανώσει τον δημόσιο τομέα της χώρας μας, και θα τον κάνει πιο ορθολογικό..
Ή κάπως έτσι.
Δεν έπιασα τις λεπτομέρειες, διότι ακόμη γελάω.
Αν οι συγκεκριμένοι ειδικοί, δεν φοράνε μαύρες στολές, και δεν συνοδεύονται από άρματα μάχης, το έχασαν το παιχνίδι από τα αποδυτήρια…
Με το που θα μπουν στην πρώτη δημόσια υπηρεσία, θα τους βάλουν σε μια ουρά, και θα περιμένουν να τελειώσει το κέντημά της η υπάλληλος του πρωτοκόλλου.
Στην συνέχεια, και αν δεν έχει σχολάσει, η αρμόδια υπάλληλος θα τους στείλει για παράβολα στο απέναντι περίπτερο, και αν στο τέλος τα καταφέρουν, τότε ίσως αντιληφθούν τι εστί ελληνικό δημόσιο.
Δυστυχώς όμως, δεν θα γίνει έτσι.
Οι λεγάμενοι θα συμμετάσχουν σε κάποιες υψηλού επιπέδου συναντήσεις με ανώτερους αξιωματούχους της πολιτείας, σε κάποιο πολιτισμένο περιβάλλον, όπου θα συζητήσουν θεωρητικά και αποστασιοποιημένα τις διάφορες μεθόδους εξορθολογισμού του δημοσίου.
Και μετά θα αποσυρθούν στο ξενοδοχείο τους, πιστεύοντας ότι έβαλαν το λιθαράκι τους, και ότι όλα θα εξελιχθούν καλώς.
Από δικής μας πλευράς, τα υπουργεία θα βγάλουν κάποιες εγκυκλίους, κάποια φιρμάνια, και that`s it.
Στην πραγματικότητα όμως, το ελληνικό δημόσιο δεν θα μπορούσε να το εξορθολογίσει ούτε ο ίδιος ο Μαξ Βέμπερ.
Είναι (από καιρό τώρα) κλινικά νεκρό.
Όσες μέθοδοι σύγχρονης διοίκησης και να επιβληθούν, όσες μεταρρυθμίσεις και να αποφασιστούν, το βασικό πρόβλημα θα παραμένει. Και δεν είναι άλλο από το ότι αυτές τις εκσυγχρονιστικές μεθόδους θα κληθούν να τις εφαρμόσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Εκ των οποίων, μόλις το 20%-30% εργάζεται συνειδητά, και στηρίζει όλο το οικοδόμημα.
Το υπόλοιπο 70%-80% ζει λάθρα, απολαμβάνοντας όλα τα προνόμια, και μη προσφέροντας τίποτα.
Πολλοί μάλιστα, επειδή πλήττουν με την αδράνειά τους, κάνουν και σαμποτάζ. Έτσι για να περνάει πιο ευχάριστα η ώρα τους, όταν καταδεχτούν να πατήσουν στην «υπερεσία» (sic).
Και δεν είναι θέμα ούτε παιδείας, ούτε πτυχίων, ούτε τίποτα…
Είναι θέμα ανατροφής.
Υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που μπήκαν με μπιλιετάκι, αλλά δουλεύουν σαν τα σκυλιά.
Όπως υπάρχουν και δημόσιοι υπάλληλοι που μπήκαν με ΑΣΕΠ, και τα ξύνουν ολημερίς.
Υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι του δημοτικού, που σέβονται το ψωμί που τρώνε, προσφέροντας εργασία.
Υπάρχουν όμως και δημόσιοι υπάλληλοι, με τρία μεταπτυχιακά, που δεν καταδέχονται να πιάσουν μολύβι στα χέρια τους.
Όσο για τους άλλους, τα κομματόσκυλα, αυτοί (αν και σημαντικό ποσοστό) εξαιρούνται. Έτσι κι αλλιώς δεν πατάνε στην δουλειά, και όταν το κάνουν το παίζουν πολιτικοί παράγοντες. Άσχετα αν έχουν ειδικότητα κλητήρα. Ποιος δίνει σημασία; Αφού έχουν το αυτί του βουλευτή, ή του υπουργού, ή του κομματάρχη…
Θα μπορούσα να γράφω μέχρι το πρωί για τα σκατά του δημόσιου τομέα μας.
Για την γενικευμένη ατιμωρησία, για τις κρίσεις προαγωγών, για τον νεποτισμό, για τα ρουσφέτια, για τις υπεξαιρέσεις, για τις κομπίνες, και για χίλια άλλα πράγματα.
Αλλά δεν θα είχε καμία σημασία.
Λόγια, λόγια, λόγια…
Ο δημόσιος τομέας μας είναι νεκρός.
Και δεν συνέρχεται ούτε με ηλεκτροσόκ.
Εκτός κι αν οι Γερμανοί που έρχονται, φέρνουν μαζί τους και συρματοπλέγματα, σκυλιά, και αέρια Zyklon B.
Μόνο τότε, ίσως κάποιοι φοβηθούν, και αποφασίσουν να δουλέψουν.
Αλλιώς, τους βλέπω κι αυτούς να χάνονται στους διαδρόμους κανενός ΟΠΑΔ, και να τους βρίσκουν αποστεωμένους και ξεχασμένους σε καμιά αραχνιασμένη αποθήκη την άνοιξη, όταν αποφασίσει κάποιος κλητήρας να την ξεκλειδώσει….
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου