Οι λόγοι ύπαρξης της κυβέρνησης Παπαδήμου εξέλιπαν…

Όταν ο πολύχρωμος κόσμος των ΜΜΕ βούιζε για PSI, εκλογές και τα σχετικά, μπλεγμένος σε ένα θέατρο του παραλόγου, οι μόνιμοι αναγνώστες του..
 antinews είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν πίσω, πολύ πίσω από την επικαιρότητα, με την καλύτερη δυνατή τεκμηρίωση, τους λόγους για τους οποίους η συμφωνία του Οκτωβρίου δεν ισχύει, η διαπραγμάτευση για τα ομόλογα είναι άνευ ουσίας και η νέα δανειακή βρίσκεται στον αέρα.

Δύο δημοσιεύματα της Παρασκευής έρχονται να επιβεβαιώσουν τους φόβους μας:

Η εφημερίδα ‘’Πρώτο Θέμα’’ επικαλείται επιστολή της Τρόικας σύμφωνα με την οποία η δόση μαμούθ του Μαρτίου (80δις) θα υποκατασταθεί από ένα ‘’επίδομα’’ της τάξης των 15δις, ίσα για να καλυφθούν επείγουσες λήξεις ομολόγων.

Φυσικά καθώς με τον καθεστωτικό ελληνικό τύπο δεν μπορείς ποτέ να νιώθεις ασφαλής και η επιστολή αυτή ενδεχομένως να αποτελεί ακόμα έναν εκβιασμό για τα δύσκολα μέτρα που έρχονται, καταφεύγουμε στη σχετική εγκυρότητα της WSJ, η οποία επικαλείται πηγές του ΔΝΤ και αναφέρει:

• Ότι το ΔΝΤ προειδοποίησε την Ελλάδα για τα επίπεδα χρέους και για την επιδείνωση των προοπτικών
• Ότι ακόμα και με κούρεμα 50% το χρέος δεν θα είναι βιώσιμο, συνεπώς το κούρεμα θα πρέπει να αυξηθεί

Δυστυχώς η πλειοψηφία των συμβούλων που στελεχώνουν τα επιτελεία των ελληνικών κομμάτων εξουσίας αγνοούσε επιδεικτικά τις προειδοποιήσεις του antinews, αλλά και αρκετών άλλων αναλυτών σε Ελλάδα και εξωτερικό και έδινε την εντύπωση του εφησυχασμού ή ακόμα χειρότερα την εντύπωση ότι το κούρεμα θα λύσει όλα τα προβλήματα της οικονομίας.  Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι οι δικές μας αναλύσεις δεν έχουν το ειδικό βάρος του ΔΝΤ και της Τρόικας, οπότε τώρα που τα μαντάτα έρχονται από τα πιο επίσημα χείλη, ελπίζουμε να δούμε και τις πρώτες αντιδράσεις από τα επιτελεία των ταγών μας.

Γιατί ο μεν κ. Παπαδήμος μας έχει εκνευρίσει με την απραξία του και την αφωνία του,καθώς και με την υποκρισία του να κάθεται να παριστάνει τον πρωθυπουργό, αφού οι λόγοι ύπαρξης της κυβέρνησής του έχουν εκλείψει μαζί με την επίσημη παραδοχή ότι η συμφωνία του Οκτωβρίου οδεύει προς αναθεώρηση.

Γιατί απειλούν οι τροικάνοι;

Γιατί μετά την πλήρη αποτυχία της τιθάσευσης του ελλείμματος, το οποίο βαδίζει ολοταχώς προς το 11%, αν συνυπολογίζουμε όμως τα ποσά που οφείλει το δημόσιο σε προμηθευτές μπορεί να είναι πολύ περισσότερο, κατανοούν ότι ακόμα και αν πετύχει το ‘’εθελοντικό’’ κούρεμα, ακόμα και αν συναινέσουν οι οίκοι αξιολόγησης, ακόμα και αν βρεθούν τα κεφάλαια για τον EFSF, το αποτέλεσμα θα είναι μια ακόμα παράταση και όχι η οριστική επίλυση του προβλήματος γιατί:

• Η συνεχής παραγωγή ελλειμμάτων θα απαιτεί συνεχείς ενέσεις ρευστότητας προκειμένου να μην σκάσει η ελληνική οικονομία, πρακτική που θα οδηγεί το χρέος σε μη επιτρεπτά επίπεδα και θα δυναμιτίζει όλη την προσπάθεια συμμαζέματος της υπόλοιπης ευρωζώνης
• Η προσπάθεια εσωτερικής υποτίμησης απέδωσε ότι ήταν να αποδώσει, όπως επίσης και η άντληση όλου του διαθέσιμου ‘’λίπους’’ μέσω της υπερφορολόγησης που εφαρμόστηκε με ζήλο τα τελευταία χρόνια.  Συνεπώς, πέρα από τη μείωση των δαπανών κυρίως μέσω των απολύσεων στο δημόσιο που όμως θα επιτείνει την ύφεση, δεν υπάρχει καθόλου χώρος, ούτε για νέα πειράματα, ούτε για αισιόδοξες μελέτες αύξησης των εσόδων.

Αν στα παραπάνω συνυπολογίσει κανείς ότι το ανέκδοτο της φοροδιαφυγής, ιδιαίτερα μετά το φιάσκο με τους εισαγγελείς, δεν πείθει πλέον κανέναν στην Ευρώπη και ότι οι ατάκες για την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας και τους πακτωλούς αραβικών επενδύσεων πέφτουν στο κενό (και φρόντισε για αυτό ο αλησμόνητος κ. Παμπούκης με το φιάσκο Αστακού – Ελληνικού), αντιλαμβάνεστε ότι τα πράγματα έχουν ζορίσει πολύ.  Δηλαδή είναι πια κοινός τόπος ότι κανένας διαπραγματευτής, τεχνοκράτης, ηγέτης ή ότι άλλο θέλετε, όσες χαρισματικές ιδιότητες και αν διαθέτει, δεν είναι δυνατόν να ανατρέψει ένα τόσο αρνητικό κλίμα, δεν είναι δυνατόν να ανατρέψει την οδυνηρή πραγματικότητα από τη μία των αδυσώπητων αριθμών και από την άλλη της έκρυθμης κατάστασης μιας κοινωνίας που φλερτάρει με την απόλυτη φτώχεια.

Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές οφείλουμε να αποδεχθούμε ότι τις δύσκολες αυτές ώρεςδιαθέτουμε μόνο ριζοσπαστικές επιλογές οι οποίες αντιστοίχως απαιτούν ανάλογο κόστος.

Τι επιλογές έχουμε;

• Καταρχήν ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή για την πολιτική ηγεσία να παραδεχθεί τη ματαιότητα του Οκτωβρίου και είτε να προκηρυχθούν εκλογές, είτε να ανανεωθούν οι στόχοι με μια νέα συμφωνία των αρχηγών
• Να αποφασιστεί ένα ριζοσπαστικό κούρεμα 85 – 90% στο κομμάτι του χρέους που διέπεται από το ελληνικό δίκαιο.  Αυτό θα ηρεμήσει τις αγορές, θα καταστήσει το χρέος βιώσιμο και θα δώσει προοπτική στις θυσίες των πολιτών.  Από την άλλη θα σπείρει τον πανικό στην Ευρώπη και θα τινάξει στον αέρα τραπεζικό και ασφαλιστικό σύστημα.  Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν αποδεκτό από τους εταίρους μας να πραγματοποιηθεί εντός της ευρωζώνης…
• Να ξεκινήσει με ελληνική πρωτοβουλία μια ειλικρινής διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας, χωρίς επικοινωνιακές παπαριές περί αδιάσπαστης ευρωζώνης κ.λπ., μια μαραθώνια διαβούλευση με όλα τα χαρτιά ανοικτά, ώστε παραδεχόμενοι τα πολλαπλά αδιέξοδανα συζητήσουμε πάνω σε τρείς βασικές διεξόδους:

1. Την μαζική αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ και τον απευθείας μελλοντικό δανεισμό των κρατών από εκεί ή εναλλακτικά ένα κούρεμα των χρεών ολόκληρης της ευρωζώνης
2. Την ομαλή και συντεταγμένη επαναφορά των κρατών στα εθνικά τους νομίσματα με την προοπτική της επανένωσης σε κάποια χρόνια πάνω σε σωστές βάσεις
3. Την αποχώρηση από το ευρώ των πλεονασματικών οικονομιών του Βορρά και στη συνέχεια την υποτίμηση του ευρώ και την αναδιάρθρωση των χρεών του Νότου

Επιμύθιο:

Αντιλαμβανόμεθα πλήρως τους λόγους για τους οποίους η ΝΔ πρέπει να επιδείξει υπεύθυνη και ρεαλιστική στάση αυτές τις ώρες. Πράγμα άλλωστε το οποίο φροντίζει για μια ακόμα φορά να διαμηνύσει ο Αντώνης Σαμαράς, όπως εξηγούμε στην προηγούμενη ανάρτηση.

Όμως ο κόμπος έχει φτάσει στο κτένι. Ο Α. Σαμαράς είναι αναγκασμένος να στηρίξει το PSI. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να απομονώσει εκείνους που φοβούνται και διστάζουν μπροστά στην ορατή πλέον προοπτική της διακυβέρνησης του τόπου από τον ίδιο, προβάλλοντας ως επιχείρημα την επιτυχία του PSI, την αποφυγή της ασύντακτης χρεοκοπίας και άλλα τέτοια.

Ο κόσμος της βάσης βλέπει και την αναβλητικότητα και την διστακτικότητα και ανησυχεί δικαίως, βλέποντας τη χώρα να καταστρέφεται και τα εισοδήματα να λεηλατούνται, χάριν μιας χίμαιρας.

Κακοφωνίξ