Δεν τρέφουμε καμιά συμπάθεια, ούτε σεβασμό προς τους τεμπέληδες και δημαγωγούς Έλληνες πολιτικούς, η διαφθορά των οποίων κατέστρεψε την χώρα τους..
Ούτε εκτιμούμε ιδιαίτερα τις υψηλές εκείνες πολιτισμικές αξίες που οδήγησαν τους Έλληνες πολίτες στο να στηρίζουν επί δεκαετίες αυτούς τους σάπιους πολιτικούς.
Πραγματικά, χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο στην αποτυχία, για να καταλήξει η Ελλάδα εκεί που κατέληξε, εξαιτίας των πολιτικών της.
Να όμως, που και οι Γερμανοί φάνηκαν ισάξιοι στην αποτυχία.
Το τελευταίο γερμανικό σχέδιο για την «επιδιόρθωση» της Ελλάδας θέλει τους Έλληνες να παραδίνουν την κυριαρχία τους επί του προϋπολογισμού και της φορολογικής πολιτικής σε έναν Ευρωπαίο επίτροπο, ως αντάλλαγμα για τα €130 δισ που χρειάζεται η χώρα για να ξοφλήσει τις ηλίθιες ευρωπαϊκές τράπεζες, που ενθαρρυμένες από τους ανεγκέφαλους Γερμανούς, πλήρωσαν σοβαρά ποσά για να αγοράσουν ομόλογα χωρίς καμιά αξία.
Βέβαια, οι Γερμανοί έχουν κάποιο δίκιο. Αν η Ελλάδα θέλει να παραμείνει στο ευρώ, χρειάζονται σοβαρές μεταρρυθμίσεις, όμως το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, με την στήριξη του εκλογικού σώματος, ανθίσταται σθεναρά.
Υπάρχει πολλή γκρίνια, πολλά λόγια, πολλές υποσχέσεις, και καμία δράση. Αυτή είναι η συνηθισμένη προσέγγιση των Ελλήνων στο εν λόγω ζήτημα.
Από την άλλη, οι πολιτικές λιτότητας που θέλουν οι Γερμανοί πολιτικοί, είναι όλες υπέρ των τραπεζικών τους συμφερόντων, και πιο πολύ στοχεύουν στην διατήρηση του κύρους των ιδίων, παρά στο να βοηθηθεί η Ελλάδα.
Η γερμανική πολιτική τάξη μοιάζει σαν να έχει βάλει σκοπό να καταστρέψει την Ευρώπη, ώστε να μην χρειαστεί να πει στους ψηφοφόρους της το πόσο ηλίθια είναι. Οι Γερμανοί πολιτικοί κάνουν τα πάντα προκειμένου να αποκρύψουν την αλήθεια, που έχει να κάνει με τα αλλεπάλληλα λάθη των τραπεζιτών τους, οι οποίοι φταίνε για την κρίση στον ίδιο βαθμό που φταίνε και οι σπάταλοι Έλληνες.
Οι Γερμανοί τραπεζίτες (μαζί με Ευρωπαίους συναδέλφους τους), μπήκαν με τα μπούνια στο ελληνικό χρέος. Έχουν γεμίσει με ισπανικά, πορτογαλικά, και ιταλικά ομόλογα. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας ανικανότητας στο να πάρουν σωστές αποφάσεις, αφού η γερμανική κυβέρνηση τους ενθάρρυνε να δανείζουν τις μεσογειακές χώρες, ακόμη και όταν αυτές έχασαν κάθε φερεγγυότητα το 2008. Οι πολιτικοί έλεγαν στους τραπεζίτες, ότι αυτού του είδους τα δάνεια δεν ενέχουν ρίσκο, καθιστώντας έτσι τα κρατικά ομόλογα των χωρών της ευρωζώνης πολύ πιο ελκυστικά, από άλλα αντίστοιχα τραπεζικά προϊόντα.
Αν και η γερμανική (και η γαλλική) πολιτική σε σχέση με την κρίση μοιάζει να είναι στοχευμένη στην επίλυσή της, στην πραγματικότητα αποσκοπεί στην διάσωση του τραπεζικού συστήματος της Γερμανίας, και μάλιστα χωρίς να καταλάβουν οι ψηφοφόροι και οι φορολογούμενοι το πόσο φταίνε για την κρίση οι ανίκανοι Γερμανοί πολιτικοί που εκλέγουν.
Αποκηρύσσοντας τα ανεύθυνα κράτη PIIGS, και απαιτώντας την τιμωρία τους μέσω αυστηρών προγραμμάτων λιτότητας, οι Γερμανοί πολιτικοί δημαγωγούν, χαϊδεύοντας τα αυτιά των ψηφοφόρων τους, κρύβοντας παράλληλα τις δικές τους παρασπονδίες και πανάκριβες λανθασμένες κινήσεις.
Για να γίνει ένα κακό δάνειο, χρειάζονται δυο μέρη, και οι γερμανικές αρχές αξίζει να καταδικαστούν από τον λαό τους, για την εντελώς άστοχη πολιτική ηγεσία που άσκησαν την εποχή του ευρώ. Αυτό που κάνουν, παριστάνοντας τους ενάρετους, και κατηγορώντας και ταλαιπωρώντας συνεχώς τους Έλληνες, είναι άνανδρο.
Πέρα από τις δικές τους ευθύνες, οι Έλληνες θα πρέπει να περιφρονήσουν την τελευταία γερμανική πρόταση, όπως ακριβώς της αξίζει. Αν οι Έλληνες θέλουν να πάρουν όλα αυτά οδυνηρά μέτρα, μπορούν να το κάνουν από μόνοι τους. Και αν οι εκλεγμένοι πολιτικοί τους έχουν αντίρρηση, τότε μάλλον θα χρειαστεί η χώρα τους να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, εν μέσω μεγάλων οδυνών.
Αυτές είναι δυστυχώς οι μόνες επιλογές, οι οποίες οφείλονται αποκλειστικά στην πλεονεξία και στην μυωπική αντιμετώπισή της κρίσης από πλευράς τόσο των Ελλήνων, όσο και της ΕΕ.
Η μόνη δηλαδή επιλογή που απέμεινε στους Έλληνες, είναι το πόσο και το πώς θα υποφέρουν. Όμως, ακόμη κι αυτή η επιλογή θα πρέπει να αποφασιστεί από τους ίδιους.
Στους Γερμανούς πολιτικούς αρέσει να μιλάνε για την αφοσίωσή τους στην Ευρώπη, και την επιθυμία τους να ξεπεραστεί η κρίση μέσα από την ενίσχυση των ευρωπαϊκών θεσμών. Αν το πιστεύουν ειλικρινά, τότε ας πάρουν επάνω τους και την ευθύνη που τους αναλογεί, όσον αφορά στο ρόλο που έπαιξαν για να δημιουργηθεί αυτή η κρίση.
Και ας προσπαθήσουν να πείσουν τους ψηφοφόρους τους ότι αυτοί θα αναλάβουν τον λογαριασμό, για όλα τα λάθη που έγιναν προκειμένου να διασωθεί το τραπεζικό σύστημα της χώρας τους από τις άθλιες επιλογές που έκανε, με την ενθάρρυνση του γερμανικού κράτους.
Η όποια λύση της κρίσης αποφασιστεί, σίγουρα θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει πολλά από τα σκληρά μέτρα που προτείνει η Γερμανία, αλλά θα πρέπει επίσης να συμμετέχουν επί ίσοις όροις και οι ίδιοι οι Γερμανοί, που μέχρι σήμερα δεν το διανοούνται.
Αν αυτό δεν γίνει, τότε οι Γερμανοί πολιτικοί θα αποκαλυφθούν ως ασπόνδυλοι καιροσκόποι, που είναι διατεθειμένοι να διαλύσουν την Ευρώπη, προκειμένου να διατηρήσουν τις άθλιες πολιτικές τους καριέρες. Η πολιτική τους ανευθυνότητα, και ανικανότητα, θυμίζει εποχές Kaiser Wilhelm, αν όχι τα μετέπειτα γερμανικά κατορθώματα.
Αν οι Γερμανοί πολιτικοί και τραπεζίτες, δεν επεδείκνυαν μια χρόνια ηλιθιότητα, τότε η Ευρώπη δεν θα βρίσκονταν στη σημερινή της κρίση.
Η δειλία τους, σε συνδυασμό με την μη ανάληψη της ευθύνης που τους αναλογεί, αποτελούν την βασική αιτία που δεν μπορεί να ξεπεραστεί η κρίση που ταλανίζει την Ευρώπη.
Για να ανακάμψει, και να ευημερήσει και πάλι η Ευρώπη, οι Γερμανοί θα πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
The National Interest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου