Γιατί το PSI δεν θα εφαρμοστεί ακόμα κι αν υπάρξει συμφωνία

Τις τελευταίες ώρες έχουμε κατακλυστεί από καταιγιστικές ειδήσεις γύρω από την αναστημένη συμφωνία του Οκτωβρίου..
και γύρω από τη μορφή που θα πάρει η δήθεν συμφωνία για την ανταλλαγή των ομολόγων.

Καθώς εμείς υπήρξαμε όχι μόνο πολέμιοι της παπανδρεϊκής ‘’επιτυχίας’’, αλλά αναλύσαμε ουκ ολίγες φορές την αδυναμία υλοποίησής της, τώρα που οι Κασσάνδρες βουίζουν, οφείλουμε να βάλουμε μια τάξη.

Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει καμία μα καμία επίσημη ενημέρωση σχετικά με την ουσία των διαπραγματεύσεων.  Μόνο μια εκτίμηση ότι αυτές ‘’βαίνουν καλώς’’. Και διάφορα ευφάνταστα δημοσιεύματα που αναλύουν με καταιγιστικό ρυθμό σημαντικές λεπτομέρειες μιας συμφωνίας, που ακόμα δεν έχει επιτευχθεί.

Τι συμβαίνει;

Μια απλή ματιά στις εφημερίδες και τις ιστοσελίδες που αναπαράγουν τους ευσεβείς πόθους της τοκογλυφικής διεθνούς αρκεί για να πάρουμε μια γεύση.  Οι περισσότεροι λειτουργούν ως λαγοί, φτιάχνουν το κλίμα και προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για τα χειρότερα.  Στις αναπαραγόμενες ‘’πληροφορίες’’ φυσικά δεν αναγράφεται η πηγή, αλλά αόριστα κάποιοι τύποιπου υποτίθεται ότι μετέχουν στις διαπραγματεύσεις,  Προσωπικά, αν μετείχα στις διαπραγματεύσεις αυτές, θα οργάνωνα ωραία πάρτι και θα περνούσαμε όμορφα την ώρα μας με τους διακεκριμένους συναδέλφους, πίνοντας ακριβά μαλτ με τα λεφτά των φορολογουμένων,συζητώντας για ποδόσφαιρο και αυτοκίνητα.  Γιατί αν πιστεύει κανείς ότι διαπραγματευόμενος την ανταλλαγή των ομολόγων θα λύσει την κρίση χρέους, μάλλον πρέπει να ξανακαθίσει στα θρανία.

Ποιο αγγλικό δίκαιο;

Έχετε αναλογιστεί ποτέ ποιο είναι το πολιτικό (και ποινικό) μέλλον του κ. Παπακωνσταντίνου, μόλις αλλάξει η κυβέρνηση;  Λοιπόν κανένας έλληνας πολιτικός δεν θα ήθελε να βρεθεί στην ίδια θέση.  Πριν ο οποιοσδήποτε βουλευτής ψηφίσει όρους σαν αυτούς που αναπαράγουν τα φερέφωνα της διεθνούς, θα το σκεφτεί δύο φορές.  Ακόμα και στην πολιτική υπάρχουν κάποια όρια.  Όσο διαπλεκόμενος και αν είσαι, όσο οπορτουνιστής, δεν μπορείς να κάνεις κάτι τόσο χυδαίο απέναντι στην πατρίδα σου.  Γι αυτό, αν έχετε παρατηρήσει, κανένας Έλληνας πολιτικός δεν έχει πάρει σαφή θέση έναντι του δικαίου.  Το ότι συζητείται είναι σαφές.  Μπορεί να συζητείται ακόμα και η ενοικίαση της Ακρόπολης είτε η πώληση της Κέρκυρας.  Από τη συζήτηση όμως μέχρι την πράξη μεσολαβούν αιώνες.

Η χίμαιρα της ανταλλαγής

Για να μη μασάτε λοιπόν στις συζητήσεις που συμμετέχετε σχετικά με τη δανειακή, να έχετε κατά νου τα εξής απλά και κατανοητά:

1. Ακόμα και αν βρεθεί τρόπος να επιτευχθεί κάποια αρχική συμφωνία για το PSI, αυτή θα παραμείνει ανενεργή, περιμένοντας τα νέα από την Ευρώπη σχετικά με την επίλυση της κρίσης χρέους και σχετικά με την επικείμενη χρηματοδότηση της Ελλάδας.
2. Ο πιθανότατος κίνδυνος της μη εθελοντικής συμμετοχής μεγάλων θεσμικών, μπορεί να ενεργοποιήσει τις ρήτρες συλλογικής ευθύνης, που με τη σειρά τους θα ενεργοποιήσουν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) και όποιον πάρει ο χάρος.
3. Ο αντίκτυπος των παραπάνω στην ευρωπαϊκή τραπεζική κρίση μπορεί να αποδειχτεί τυφώνας που θα κάνει τη Lehman Brothers να μοιάζει με Aspis Βank.
4. Η νέα δανειακή, που αποτελεί προϋπόθεση για το κούρεμα, θα περάσει δια πυρός και σιδήρου, με κρισιμότερο από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει, το ότι απλά δεν υπάρχουν τα διαθέσιμα κεφάλαια, τα οποία θα πρέπει να αναζητηθούν στις αγορές, οι οποίες όμως είναι ήδη αρκετά θυμωμένες από ένα ‘’εθελοντικό’’ κούρεμα μέσα στην πάλαι ποτέ αξιόχρεη ευρωζώνη.
5. Εκτίμησή μας είναι ότι τελικά δεν υπάρχει περίπτωση να συγκλίνουν όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί ούτε σε μυθιστόρημα του Κοέλιο, και πιθανότατα η ελληνική υπόθεση θα παραπεμφθεί στις καλένδες.  Για να ξεπεραστεί το ζόρι του Μαρτίου, θα δοθεί ένα ποσό 15 δις έναντι μιας συμφωνίας που θα επανακαθοριστεί περί τον Ιούνιο, όταν θα έχουν ξεκαθαριστεί οι απώλειες από το μέτωπο Ιταλίας – Ισπανίας και εφόσον η Γαλλία διατηρεί ακόμα την ύψιστη αξιολόγηση.  Όσο αυτό αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρο, κάθε μέρα που περνάει, τόσο θα πλησιάζουν και οι εκλογές.

Ο σύγχρονος Λενινισμός της κ. Μέρκελ

‘’Θα φάμε και χορτάρι αν χρειαστεί, αλλά δεν θα απαρνηθούμε ποτέ τις αρχές του Μαρξισμού – Λενινισμού’’

Το παλιό σύνθημα των ανατολικοευρωπαϊκών καθεστώτων, επανέρχεται επίκαιρο όσο ποτέ, με το μορφή λύκου ενδεδυμένου προβατίσια προβιά.  Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος κατάγεται από την Ανατολική Γερμανία και στα νιάτα της κρατούσε ανάλογα πλακάτ στις σοσιαλιστικές επετείους.

Η νέα κοσμοθεωρία των Γερμανών, που βρίσκει δυστυχώς στην Ελλάδα την πρώτη της εφαρμογή, δεν είναι τίποτα άλλο από το παραπάνω σύνθημα παραφρασμένο.:

‘’Θα φάμε και χορτάρι αν χρειαστεί, αλλά δεν θα απαρνηθούμε ποτέ τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού.’’

Δεν θα σχολιάσω προς το παρών καθόλου τις παρενέργειες του συνθήματος, τις οποίες βιώνουμε ως όνοι τα τελευταία χρόνια. (Θα το πράξω όμως εν καιρώ)

Θα πω μόνο ότι μου θυμίζει έντονα τις τελευταίες ημέρες του Τσαουσέσκου.  Και θα προκαλέσω τους πολιτικούς που εμπλέκονται στο ζήτημα της δανειακής, να το έχουν στο μυαλό τους, παρέα με τις εικόνες από το τέλος του δικτάτορα.

Κακοφωνίξ