Μοιραστείτε το στο facebookΟ Χρήστος Κουρτζ έχασε τον πατέρα του όταν ήταν περίπου επτά ετών. Τρία χρόνια αργότερα άρχισε να δουλεύει για να βοηθήσει τη μητέρα του, που είχε αναλάβει και το ρόλο του πατέρα για.. εκείνον. Πήγαινε και σχολείο ταυτόχρονα.
Στην ηλικία των 14 ετών και ενώ έπαιζε με τους φίλους του ποδόσφαιρο, κάποια στιγμή η μπάλα εξαφανίστηκε. «Αρχίσαμε να ψάχνουμε που έχει πάει η μπάλα. Τη βρήκα κάτω από ένα αυτοκίνητο. Έπεσα να την βγάλω και μαζί τράβηξα κι έναν χαρτοφύλακα που ήταν σφηνωμένος εκεί. Από παιδική περιέργεια τον άνοιξα. Και δεν πίστευα στα μάτια μου! Έβλεπα πολλά λεφτά να χύνονται… Ήταν πραγματικά ένας μικρός θησαυρός. Μάζεψα τον φάκελο και πήγα κατευθείαν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής», θυμάται ο 38χρονος σήμερα Χρήστος Κουρτζ, που μιλά στο newsbeast.gr.
Τότε, ο αστυνομικός Υπηρεσίας, όπως εξιστορεί, άρχισε να τον ρωτά για την υπόθεση. Εκείνος του έλεγε πως συνέβη το περιστατικό και ο αστυνομικός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι μέσα στο φάκελο περιέχονταν 20 εκατομμύρια δραχμές που βρέθηκαν τυχαία. «Ευτυχώς, στο φάκελο εκτός από τα χρήματα, υπήρχαν και διάφορα έγγραφα που αποδείκνυαν σε ποιον ανήκε ο χαρτοφύλακας. Η αστυνομία τον έψαξε και έτσι εγώ πήγα σπίτι μου, στα Κάτω Πατήσια, συνοδεία περιπολικού», λέει.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο 14χρονος βραβεύτηκε από τον τότε υπουργό Παιδείας, Αντώνη Τρίτση για την τιμιότητά του. Εκτός από τον πάπυρο της Ακαδημίας Αθηνών, του δόθηκε και το ποσό των 200.000 δραχμών ως αμοιβή για την καλή του πράξη. «Με τα χρήματα αυτά βοήθησα τη μητέρα μου. Πήγαμε σε ένα καλύτερο σπίτι να ζήσουμε», συνεχίζει σήμερα, 25 χρόνια μετά το περιστατικό.
Μαζί με 200.000 δραχμές ως αμοιβή του είχε δοθεί ο συγκεκριμένος πάπυρος από την Ακαδημία Αθηνών και τον τότε υπουργό Παιδείας, Αντώνη Τρίτση
Εκείνη την περίοδο, όπως θυμάται, πολλοί ήταν που χάρηκαν για τη γενναιόδωρη πράξη του να παραδώσει το χαρτοφύλακα με το μεγάλο ποσό αλλά ακόμη περισσότεροι ήταν και αυτοί που τον… μούτζωσαν. Όμως, εκείνος, όπως έλεγε, ακολούθησε τη συμβουλή της μητέρας του, που του ανέφερε διαρκώς ότι «λεφτά που δεν τα έχεις δουλέψει, δεν σου ανήκουν»… Γι’ αυτό και παρέδωσε το φάκελο.
Εικόνες από αρχεία της εποχής
Σήμερα, όμως, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά.
«Έχω μείνει άνεργος»
Ο 38χρονος Χρήστος Κουρτζ, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, όπως αναφέρει στο newsbeast.gr, έχει μείνει άνεργος. «Δούλευα ως οδηγός μεσαίος φορτηγών όμως πέρυσι, παραμονή Πρωτοχρονιάς, η επιχείρηση μου ανακοίνωσε ότι θα μειώσει το προσωπικό. Έτσι απολύθηκα», τονίζει.
Και αναρωτιέται πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η ζωή του, αν δεν είχε παραδώσει το φάκελο με το τεράστιο για εκείνη την εποχή χρηματικό ποσό. «Σήμερα, έτσι όπως έχει γίνει η ζωή μου, θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να επιστρέψω αυτά τα χρήματα. Όχι γιατί δεν θα ήθελα αλλά γιατί εγώ πλέον δεν έχω να ζήσω», λέει.
Και συνεχίζει: «Μου έχουν τελειώσει όλες οι οικονομίες μου. Αυτή τη στιγμή ήδη χρωστάω το πρώτο μου μηνιάτικο στο σπίτι που νοικιάζω. Δεν έχω πώς να ζήσω. Αναρωτιέται κανείς για το βραβείο που μου δόθηκε; Τίποτα δεν είναι. Μία βράβευση για μία καλή πράξη που έκανα πριν από χρόνια. Όμως, εμένα ποιος θα με βοηθήσει; Έχω ψάξει παντού για δουλειά και δεν βρίσκω τίποτα. Και σε αυτές τις στιγμές απελπισίας που με πιάνουν, περνούν διάφορα από το μυαλό μου όπως ή να μαυρίσω τα χέρια μου, αν και τίμιος, ή να κάνω μία κίνηση που έκαναν πολλοί τον τελευταίο καιρό. Το ξέρω ότι ακούγεται αστείο αλλά όταν δεν έχεις μέλλον, όλα σου περνούν από το νου», καταλήγει.
Στην ηλικία των 14 ετών και ενώ έπαιζε με τους φίλους του ποδόσφαιρο, κάποια στιγμή η μπάλα εξαφανίστηκε. «Αρχίσαμε να ψάχνουμε που έχει πάει η μπάλα. Τη βρήκα κάτω από ένα αυτοκίνητο. Έπεσα να την βγάλω και μαζί τράβηξα κι έναν χαρτοφύλακα που ήταν σφηνωμένος εκεί. Από παιδική περιέργεια τον άνοιξα. Και δεν πίστευα στα μάτια μου! Έβλεπα πολλά λεφτά να χύνονται… Ήταν πραγματικά ένας μικρός θησαυρός. Μάζεψα τον φάκελο και πήγα κατευθείαν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής», θυμάται ο 38χρονος σήμερα Χρήστος Κουρτζ, που μιλά στο newsbeast.gr.
Τότε, ο αστυνομικός Υπηρεσίας, όπως εξιστορεί, άρχισε να τον ρωτά για την υπόθεση. Εκείνος του έλεγε πως συνέβη το περιστατικό και ο αστυνομικός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι μέσα στο φάκελο περιέχονταν 20 εκατομμύρια δραχμές που βρέθηκαν τυχαία. «Ευτυχώς, στο φάκελο εκτός από τα χρήματα, υπήρχαν και διάφορα έγγραφα που αποδείκνυαν σε ποιον ανήκε ο χαρτοφύλακας. Η αστυνομία τον έψαξε και έτσι εγώ πήγα σπίτι μου, στα Κάτω Πατήσια, συνοδεία περιπολικού», λέει.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο 14χρονος βραβεύτηκε από τον τότε υπουργό Παιδείας, Αντώνη Τρίτση για την τιμιότητά του. Εκτός από τον πάπυρο της Ακαδημίας Αθηνών, του δόθηκε και το ποσό των 200.000 δραχμών ως αμοιβή για την καλή του πράξη. «Με τα χρήματα αυτά βοήθησα τη μητέρα μου. Πήγαμε σε ένα καλύτερο σπίτι να ζήσουμε», συνεχίζει σήμερα, 25 χρόνια μετά το περιστατικό.
Μαζί με 200.000 δραχμές ως αμοιβή του είχε δοθεί ο συγκεκριμένος πάπυρος από την Ακαδημία Αθηνών και τον τότε υπουργό Παιδείας, Αντώνη Τρίτση
Εκείνη την περίοδο, όπως θυμάται, πολλοί ήταν που χάρηκαν για τη γενναιόδωρη πράξη του να παραδώσει το χαρτοφύλακα με το μεγάλο ποσό αλλά ακόμη περισσότεροι ήταν και αυτοί που τον… μούτζωσαν. Όμως, εκείνος, όπως έλεγε, ακολούθησε τη συμβουλή της μητέρας του, που του ανέφερε διαρκώς ότι «λεφτά που δεν τα έχεις δουλέψει, δεν σου ανήκουν»… Γι’ αυτό και παρέδωσε το φάκελο.
Εικόνες από αρχεία της εποχής
Σήμερα, όμως, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά.
«Έχω μείνει άνεργος»
Ο 38χρονος Χρήστος Κουρτζ, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, όπως αναφέρει στο newsbeast.gr, έχει μείνει άνεργος. «Δούλευα ως οδηγός μεσαίος φορτηγών όμως πέρυσι, παραμονή Πρωτοχρονιάς, η επιχείρηση μου ανακοίνωσε ότι θα μειώσει το προσωπικό. Έτσι απολύθηκα», τονίζει.
Και αναρωτιέται πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η ζωή του, αν δεν είχε παραδώσει το φάκελο με το τεράστιο για εκείνη την εποχή χρηματικό ποσό. «Σήμερα, έτσι όπως έχει γίνει η ζωή μου, θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να επιστρέψω αυτά τα χρήματα. Όχι γιατί δεν θα ήθελα αλλά γιατί εγώ πλέον δεν έχω να ζήσω», λέει.
Και συνεχίζει: «Μου έχουν τελειώσει όλες οι οικονομίες μου. Αυτή τη στιγμή ήδη χρωστάω το πρώτο μου μηνιάτικο στο σπίτι που νοικιάζω. Δεν έχω πώς να ζήσω. Αναρωτιέται κανείς για το βραβείο που μου δόθηκε; Τίποτα δεν είναι. Μία βράβευση για μία καλή πράξη που έκανα πριν από χρόνια. Όμως, εμένα ποιος θα με βοηθήσει; Έχω ψάξει παντού για δουλειά και δεν βρίσκω τίποτα. Και σε αυτές τις στιγμές απελπισίας που με πιάνουν, περνούν διάφορα από το μυαλό μου όπως ή να μαυρίσω τα χέρια μου, αν και τίμιος, ή να κάνω μία κίνηση που έκαναν πολλοί τον τελευταίο καιρό. Το ξέρω ότι ακούγεται αστείο αλλά όταν δεν έχεις μέλλον, όλα σου περνούν από το νου», καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου