Ο πατριωτισμός δεν είναι σημαία ευκαιρίας

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Μοιραστείτε το στο facebook







Οι πατριωτικές ιδέες δεν είναι σημαίες ευκαιρίας. Δεν ανήκουν στο περιθώριο, σε κάποια δεξιά Εξάρχεια, όπως βολικά θα ήθελαν κάποιοι. Είναι δύναμη δημιουργίας..
κι όχι απλά καταγγελίας. Ήταν, είναι και θα είναι η κινητήρια δύναμη του Ελληνισμού στα πεδία της Ιστορίας. Όποιος λοιπόν ψάχνει αφορμές και δικαιολογίες πιστεύοντας πως κατέχει την απόλυτη αλήθεια και θέλει να πάρει το προσωπικό μπαϊράκι του και να προσφέρει στην μεταπολιτευτική παράγκα την πολυπόθητη πολυδιάσπαση, απλώς κάνει γενναίο σέρβις στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, που έτρεξε μόνος του κι ήρθε δεύτερος.


Σήμερα, μπορεί η γάγγραινα της πολιτικής ορθότητας και του εθνομηδενισμού να έχει σαπίσει την Παιδεία, μπορεί να έχει μολύνει τον δημόσιο λόγο και την ίδια την Βουλή των Ελλήνων, μπορεί η βαριά και δύσοσμη αποφορά της να βγαίνει από τα δημοσιογραφικά γραφεία των καθεστωτικών ΜΜΕ. Όμως στις συνειδήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών ο πατριωτισμός παραμένει ο σκληρός πυρήνας της ηθικής και ψυχικής συγκρότησης τους απέναντι σε ότι μας αφορά συλλογικά. Σε όλες τις μετρήσεις ολόκληρες δεκαετίες επιμελούς, επίμονης κι οργανωμένης αποδόμησης τρώνε τα μούτρα τους. Η ανακυκλωμένη αριστεράντζα, που μοίραζε ίσα το μίσος της για το Έθνος και την «ορθόδοξη» Αριστερά, έχει κάνει μια τρύπα στο νερό, παρά την δικτατορία της στην τέχνη, τα πανεπιστήμια και τα ΜΜΕ. Τώρα δε που τα τενεκεδένια παράσημα των μαϊμού ηρώων του Πολυτεχνείου σκούριασαν, τώρα που ο Λαός βλέπει τα χαΐρια της ληστρικής διαχείρισης τους, ωριμάζουν κι οι συνθήκες για μια ολική επαναφορά ενός υγιούς εθνισμού, ενός πατριωτισμού που στις σοβαρές χώρες είναι αυτονόητος, ενώ στην χώρα του «προοδευτικού» φραπόγαλου τον λοιδορούσαν.


Αυτός ο πατριωτισμός, ριζωμένος ως τα μύχια της λαϊκής συνείδησης, περικλείει την αυτονόητη ενότητα των εθνικών και κοινωνικών προβλημάτων κι απαιτεί ευρύ πνεύμα αλλά και πρακτικότητα. Μόνο έτσι υπηρετούνται οι Ιδέες, τα Σύμβολα και το παράδειγμα των Ηρώων μας. Δεν μπορείς να φλέγεσαι για το Σχέδιο Ανάν και την αποσχιστική δράση του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή και ταυτόχρονα να σφυρίζεις κλέφτικα για την ισοπέδωση των λαϊκών εισοδημάτων και την γενοκτονία της παραγωγής στην οικονομία. Κι επειδή τίποτα δεν θα αποκατασταθεί ξανά με δανεικά, χρειάζεται δημιουργία αληθινού πλούτου για να τον αναδιανείμουμε. Με δέκα κιλά συνθήματα και καταγγελίες ούτε τυρόπιτα δεν παίρνεις.


Η παράταξη που στ’ αλήθεια εκσυγχρόνισε κι εκβιομηχάνισε την χώρα, η παράταξη που αυτή στην πραγματικότητα δημιούργησε το κοινωνικό κράτος, δεν θα μετατραπεί σε συνεργό του ΠΑΣΟΚ στην κατεδάφιση της Πατρίδας. Δεν θα λύσουμε κανένα πρόβλημα αγκαλιά με τους αυτουργούς του εγκλήματος.


Η φυγή προς τα εμπρός δεν μπορεί να γίνει με φοβική διαχείριση. Καμία Τρόϊκα και καμία δανειακή σύμβαση δεν μας εμποδίζει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να απαλλαγούμε από τις δρακόντειες δεσμεύσεις των δανειστών μας. Οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις, η εκκίνηση των μεγάλων έργων, η καταπολέμηση της διαφθοράς, η τιμωρία των επίορκων λειτουργών και πολιτικών, η ανάκτηση των κλοπιμαίων, η διακρίβωση των κατόχων ελβετικών λογαριασμών με μαύρο χρήμα, η τιμωρία και φορολόγηση τους, η προσέλκυση επενδύσεων, η μάχη κατά της γραφειοκρατίας, η ανακήρυξη κι εκμετάλλευση της ΑΟΖ, δεν βρίσκουν εχθρούς τους εταίρους μας ή τους διεθνείς κερδοσκόπους. Την απληστία και την αρπακτικότητα ξένων και εγχωρίων τις προσέλκυσε η παρακμή και η αδυναμία μας. Τα αρπακτικά πάνε στο αίμα και στους αδύναμους. Η πολυετής κακοδιαχείριση, η διάλυση της παραγωγικής μας βάσης, το κομματικό κράτος – δεινόσαυρος, η «ποινικοποίηση» της επιχειρηματικότητας, ο καταστροφικός κι ανεύθυνος συνδικαλισμός ήταν εγχώρια έργα και κυρίως «πράσινα». Εμείς δίναμε επιδόματα τοκετού σε μαντράχαλους και βοηθήματα τυφλού σε αετομάτηδες, αγορασμένα διπλώματα οδήγησης και πληρώναμε έργα και προμήθειες διπλά και τρίδιπλα. Εμείς επιτρέψαμε στους λούμπεν νταβατζήδες «επιχειρηματίες» να κόψουν και να ράψουν το κράτος στα μέτρα τους. Εμείς ψηφίσαμε τενεκέδες ξεγάνωτους, επιτήδειους γόνους, αστράτευτους κι ανεπάγγελτους.


Η έφοδος προς τον ουρανό δεν θα γίνει επιστρέφοντας στην δραχμή, στέλνοντας στην χώρα στην «γειτονιά» της Συρίας και της Αιγύπτου, σε μια terra incognita, όπου τυχοδιώκτες και λαϊκιστές θα κάνουν πειράματα στο κεφάλι των Ελλήνων με τριτοκοσμικές θεωρίες. Τίποτα δεν τέλειωσε. Ακόμη έχουμε περιθώρια, αν συστρατεύσουμε τις υγιείς δυνάμεις μας, το πολυτιμότερο κεφάλαιο μας: τους Έλληνες. Αν τους δώσουμε παραδειγματική ηγεσία, σοβαρό κι αποτελεσματικό κράτος, ανταποδοτικότητα στις θυσίες τους.


Γι’ αυτό χρειάζεται μια παράταξη πολιορκητικός κριός που θα συντρίψει τα τείχη της παρακμής. Κι έχοντας πάντα στο νου ότι όλοι και όλα πρέπει να υπηρετούν τους πολλούς, τους απλούς και λαϊκούς ανθρώπους. Αυτοί απαρτίζουν το Έθνος, αυτοί υποφέρουν, αυτοί πληρώνουν, αυτοί ψηφίζουν. Όποιοι ονειρεύονται, συνήθως πολυτελείς «δημόσιοι υπάλληλοι», αφού σιτίζονται στο κρατικό Πρυτανείο, να εφαρμόσουν τις ανθρωποφαγικές δάνειες εξ Εσπερίας ιδεοληψίες τους, ας κάνουν κράτει. Η κόκκινη γραμμή έχει ήδη ξεπεραστεί και το χάος περιμένει στη γωνία, γιατί η σωτηρία μας είναι ακόμη αμφίβολη. Λέγαμε πριν από καιρό ότι η Κεντροδεξιά ή θα είναι λαϊκή ή δεν θα υπάρχει. Η διαπίστωση αυτή ενισχύεται ολοένα και περισσότερο. Σε λίγο, με την ραγδαία προλεταριοποίηση των πάντων, δεν θα υπάρχει αστός ούτε για δείγμα. Η οικονομία υπηρετεί την κοινωνία κι όχι το αντίθετο. Η ολοένα και μεγαλύτερη ύφεση επιδεινώνει το πρόβλημα, δεν το επιλύει. Η εξώθηση όλο και περισσότερων ανθρώπων στο περιθώριο αποσταθεροποιεί και την οικονομία και την κοινωνία. Το φρένο λοιπόν δεν θα μπει πετώντας κι άλλους στον Καιάδα αλλά ούτε και με ηρωϊκές και φαντασιακές επελάσεις με συνθήματα και χωρίς μισή πρακτική πρόταση.


Θα απαλλαγούμε από τα δεσμά μόνο όταν η χώρα γίνει ένα μεγάλο εργοτάξιο αναδημιουργίας. Θα τους διώξουμε μόνο όταν αποκτήσουμε ξανά υγιή παραγωγική βάση, όταν εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τον ορυκτό μας πλούτο, τιμωρήσουμε τους ενόχους κι αποκτήσουμε σύγχρονους και λειτουργικούς θεσμούς. Αυτό δεν γίνεται στον αυτόματο, δεν γίνεται με συνθήματα και σκορποχώρι αυθεντικών εκφραστών της «αλήθειας» ενός εκάστου. Θέλει ισχυρή κυβέρνηση κι ατσάλινο χέρι. Όποιος θέλει μπάχαλο, στο κάτω – κάτω, ας μην πειραματίζεται, ας ψηφίσει απευθείας ΠΑΣΟΚ. Έχει το know how…