Η μεγαλοσύνη της φτώχειας..

Μοιραστείτε το στο facebook








Jean Valjean: Γιατί κλαις;
Cosette: Επειδή είμαστε φτωχοί.
Jean Valjean: Και γιατί σε πειράζει;
Cosette: Γιατί τα όνειρα είναι ακριβά…

Jean Valjean: Δεν έχεις ανάγκη από όνειρα.
Cosette: Γιατί; Οι άλλοι δεν έχουν;
Jean Valjean: Όσοι έχουν μείνει με αυτά. Τα όνειρα τα
έφτιαξε η κοινωνία και τα δίνει για να μη ζητάμε τίποτα.
Cosette: Μα δεν ζητώ τίποτα!
Jean Valjean: Αυτό είναι το πρόβλημα.
Cosette: Η ελεημοσύνη;
Jean Valjean: Όχι, πρέπει να διεκδικείς!
Cosette: Τι πράγμα;
Jean Valjean: Τα δικαιώματά σου.
Cosette: Μα δεν είχα ποτέ…
Jean Valjean: Τώρα είμαι εδώ.
Cosette: Θα μου δώσεις δικαιώματα;
Jean Valjean: Όχι.
Cosette: Ε, τότε;
Jean Valjean: Θα σε βοηθήσω για να τα πάρεις.
Cosette: Και ποιο πρέπει να πάρω;
Jean Valjean: Το δικαίωμα της ζωής.
Cosette: Μα το έχω αυτό.
Jean Valjean: Όχι ακόμα.
Cosette: Γιατί;
Jean Valjean: Δεν μπορούν να σου επιβάλλουν μια άθλια
 ζωή!
Cosette: Κι όμως δεν έχω άλλη.
Jean Valjean: Τώρα μαζί μου θα έχεις άλλη.
Cosette: Είσαι πλούσιος;
Jean Valjean: Όχι.
Cosette: Και τότε πώς θα με βοηθήσεις;
Jean Valjean: Και οι Άθλιοι βοηθούν.
Cosette: Πώς είναι δυνατόν;
Jean Valjean: Λόγω της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Cosette: Αφού δεν έχουν τίποτα.
Jean Valjean: Δεν έχουν τίποτα από αυτά που αγοράζονται.
 Έχουν όμως τα άλλα.
Cosette: Και θα μου τα πουλήσουν;
Jean Valjean: Όχι θα τα μοιραστούν μαζί σου.
Cosette: Έτσι θα κάνεις κι εσύ;
Jean Valjean: Ναι.
Cosette: Θα μου δώσεις από το ψωμί σου; Θα το 
μοιραστούμε;
Jean Valjean: Όχι. Αυτό είναι όλο για σένα.
Cosette: Κι εσύ;
Jean Valjean: Εγώ;
Cosette: Ναι εσύ!
Jean Valjean: Εγώ έχω εσένα.
Cosette: Πώς μ’ έχεις;
Jean Valjean: Είμαι υπεύθυνος για σένα.
Cosette: Κι εγώ;
Jean Valjean: Είσαι ελεύθερη.
Cosette: Είμαι ελεύθερη μόνο μαζί σου.
Jean Valjean: Τότε θα είμαι πάντα κοντά σου.
Cosette: Αλλά θέλω να τρως κι εσύ μαζί μου!

Ν. Λυγερός