Η ανεργία και οι λοιπές συνέπειες της χρεοκοπίας εντείνουν αυτά τα φαινόμενα, αλλά τα αίτια τους βρίσκονται σε περισσότερο περίπλοκες καταστάσεις.
Από την ελληνική διάλυση του κράτους της μεταπολίτευσης υπό τις μελωδίες της ευημερίας των πελατών με τα δανεικά, μέχρι τις παγκόσμιες μετακινήσεις πληθυσμών που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Μέχρι πρότινος πίστευα πως η οικονομική κρίση, καθώς οδηγεί πολλούς ανθρώπου στο περιθώριο, θα διογκώσει τα δυο άκρα του πολιτικού φάσματος, και θα εντείνει τα φαινόμενα βίας, απειλώντας την κοινωνία με ένα νέο εμφύλιο...
Όντως τα άκρα διογκώνονται με την αριστερά να έχει το προβάδισμα, όπως είχε συμβεί και στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης στην περίοδο του μεσοπολέμου. Τότε, δυο-τρια χρόνια στάθηκαν αρκετά για εκατομμύρια σοσιαλιστές και κομμουνιστές-σπαρτακιστές, να αλλάξουν στρατόπεδο και να γίνουν ενθουσιώδεις ναζιστές ακολουθώντας τις δημαγωγικές και καταστροφικές υποσχέσεις του Αδόλφου Χίτλερ...
Μεταξύ της πλειοδοσίας των δημαγωγών ο εμπαίζων καλύτερα το θυμικό κερδίζει. Κι’ όποιος ακουμπάει στο θρυλικό πυρήνα της υπόστασης το στοιχείο που λέγεται έθνος έχει περισσότερες ελπίδες σε ένα κόσμο μειονεκτικών μονάδων περικυκλωμένων από τη μοναξιά του θανάτου.
Η εκτίναξη της Χρυσής Αυγής στις τελευταίες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνει με τόσο εκκωφαντικό τρόπο που καταντά ειρωνεία, όσους υποστηρίζουν πως η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Τις τελευταίες εβδομάδες είναι εμφανής η αμηχανία στελεχών μερίδας της Κομμουνιστική Αριστεράς, η οποία για λόγους δημαγωγικούς υπέθαλψε πρακτικές ανομίας στα πλαίσια της επαναστατικής γυμναστικής που επιβάλουν τα κόμματα αυτά από τους οπαδούς τους, προκειμένου να κρατούν συσπειρωμένο το πλήθος των ψηφοφόρων που εξασφαλίζει τις κρατικές επιχορηγήσεις και τραπεζικές θάλασσο-δανειοδοτήσεις...
Το αυγό του φιδιού αφού ολοκλήρωσε τη εκκόλαψη, έχει αρχίσει να κυκλοφορεί εκτός φωλιάς πλέον.
Παρ’ όλα αυτά τείνω με την άποψη πως η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από ένα νέο εμφύλιο. Η Ελλάδα κινδυνεύει άμεσα κυρίως από την ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, καθώς η ελληνική αστυνομία έχει αποδιαρθρωθεί και δημοσιοϋπαλληλοποιηθεί. Επιπλέον, το πελατειακό και δημαγωγικό μοντέλο της μεταπολίτευσης έχει «ευνουχίσει» τους αστυνομικούς φύλακες και εγγυητές της δημόσιας τάξης.
Οι πολίτες βλέπουν στο δρόμο τους φοβισμένους αστυνομικούς και αναπολούν την εποχή που τους έλουζε κρύος ιδρώτας, όταν τους κοιτούσε ο αστυνομικός στο δρόμο ή τους καλούσαν στο τμήμα δια υπόθεσή τους...
Οι ξένοι...
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει και δεύτερη κοινωνία εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών. Μεταξύ αυτών και χιλιάδες εγκληματίες από χώρες και περιοχές του πλανήτη, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμιά αξία.
Έτσι μπορούν να ερμηνεύουν οι ειδικοί, όπως ο καθηγητής εγκληματολογίας κ. Γ. Πανούσης, την ευκολία με την οποία δολοφονούν τον τελευταίο καιρό οι ληστές σε σπίτια και καταστήματα...
Η χώρα μας έχει καταντήσει ξέφραγο αμπέλι και είναι δύσκολο πλέον να αναδιαρθρωθεί η αστυνομία, τουλάχιστον όσο δύσκολο είναι να αναδιαρθρωθεί η παρασιτική οικονομία σε παραγωγική.
Το κράτος χωρίς αστυνομία...
Η ταλάντευση του ελληνικού εκκρεμούς μετά την μεταπολίτευση προς τα αριστερά, δίκην και της ενοχής της κοινωνίας για το μετεμφυλιακό αυταρχικό κράτος τα δεξιάς, πέραν της εγκαθίδρυσης ενός σοβιετικού τύπου κρατικοδίαιτου παρασιτικό μοντέλου, είχε σαν συνέπεια και το επιδεινούμενο κλίμα ανασφάλειας και εγκληματικότητας που πλήττει την κοινωνία σήμερα.
Με απλά λόγια, από το αστυνομικό αυταρχικό κράτος της δεξιάς του ψυχρού πολέμου, περάσαμε στο διαλυμένο δημοσιοϋπαλληλικό κράτος της αριστεράς του κ. Παπουτσή σαν υπουργού και των «Αλέκων» σαν αντιπολίτευση... Στο ίδιο μήκος πελατειακού κύματος ήταν οι Πολύδωρες και Βουλγαράκηδες αν και όχι με σοσιαλιστική ταυτότητα.
Από τον αστυνόμο που συμβόλιζε τον τρόμο, στον αστυνόμο που κανείς δεν του δίνει σημασία, γιατί η πολιτική ηγεσία τον έχει «ευνουχίσει» επιχειρησιακά και τον έχει μεταβάλλει σε άλλο ένα δημόσιο υπάλληλο που νοιάζεται για το πολιτικό μέσο που θα του εξασφαλίσει κανένα επιπλέον επίδομα και την πρόωρη σύνταξη.
Η ελληνική αστυνομία έχει πιο πολλούς αξιωματικούς από τον Κόκκινο Στρατό, έγραφε ένα φίλος της στήλης παλιότερα στο διάλογο.
Η ιστορία της ομάδας Δίας, είναι χαρακτηριστική. Μόλις το πηδάλιο του υπουργείου πέρασε στα χέρια του επόμενου υπουργού οι περιπολίες σταδιακά εξαφανίστηκαν από τους δρόμους.
Παλιότερα κατά την διακυβέρνηση Καραμανλή του νεώτερου, του υπεύθυνου κατά μεγάλο βαθμό για τη χρεοκοπία του 2010, η αντιτρομοκρατική υπηρεσία αποψιλώθηκε από τα ικανά στελέχη με εμπειρία για να επανδρωθεί με ημέτερους, επειδή προσέφερε κάποιο επίδομα επιπλέον...
Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα η ελληνική κοινωνία να βρεθεί χρεοκοπημένη οικονομικά, με διαλυμένη αστυνομία μπροστά στο μεγαλύτερο κύμα εγκληματικότητας της ιστορίας της.
Η οικονομική χρεοκοπία δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί. Νομίζω πως το χειρότερο είναι ο φόβος και η ανασφάλεια για την ίδια μας της ζωή.
Μην πιστεύετε τους πιστεύετε...
Πίστευα πως το πολιτικό σύστημα θα καθυστερούσε με υποσχέσεις τους Έλληνες ιδιώτες ομολογιούχους μέχρι και τις εκλογές. Αδιόρθωτοι καθώς είναι διστάζουν να πουν την αλήθεια μέχρι και στο και πέντε...
Κάπως έτσι φτάσαμε και στη χρεοκοπία. Δεν ξέρω ποιες υποσχέσεις μπορεί να δώσουν, αλλά δυστυχώς με βάση τα δεδομένα της κοινής λογικής εκτιμώ πως είναι μάταιο να περιμένει κάποιος οποιαδήποτε εξαίρεση την επομένη των εκλογών.
Την επομένη των εκλογών τα 6-7 δισ. ευρώ που με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα θα χρειαστούν να αναζητήσουν θα έχουν γίνει 10, οπότε ποιες φοροαπαλλαγές και ποιες εξαιρέσεις...
Επιπλέον υπάρχουν πλήθη ξένων που θα κινηθούν νομικά εναντίον της Ελλάδας και περιμένουν κάποια ανάλογη κίνηση να πατήσουν πάνω.
Στην στήλη αυτή η συμπάθεια μας για τα ελληνικά ομόλογα έληξε στην έκδοση του Δεκεμβρίου η οποία πληρώθηκε στο ακέραιο.
Δεν κινδυνεύουμε από εμφύλιο…
Είναι πολύ της μόδας τελευταία οι αναφορές σε επερχόμενο εμφύλιο πόλεμο που απειλεί τη χώρα. Για αρκετούς μάλιστα, ένας άτυπος εμφύλιος έχει ήδη ξεκινήσει. Κάποιοι χρησιμοποιούν τον όρο μεταφορικά, αλλά πολλοί κυριολεκτούν. Ας μου επιτραπεί να τους καθησυχάσω: κινδυνεύουμε από πολλά, αλλά όχι από εμφύλιο.
Μη γεμίσει ζόμπι η Βουλή…
Ο τύπος μιλούσε με ύφος και κινήσεις Ντούτσε σε ένα ακροατήριο καμιά 50αριά τελειωμένων, από αυτούς που έζησαν μια ζωή παρασιτικά ως συνταξιούχοι από τα 35 και τα 40 και τώρα ζητάνε και τα ρέστα, και έλεγε ό,τι βάζει ο νους σου - φυσικά, ψέματα. Κάποια στιγμή σηκώθηκε ένας από κάτω και του λέει, «μα τι είναι αυτά που λες, αυτά είναι ολωσδιόλου ψέματα». Το τι έγινε στην αίθουσα δεν λέγεται. Με παρότρυνση του ομιλητή, παραλίγο να τον λιντσάρουν τον άνθρωπο που αποτόλμησε να κάνει την παρατήρηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου