Ήμουν δ/ντής του Γυμνασίου Κλεινών.
Μάλωσα πολύ έντονα και αυστηρά δύο παιδιά μου, δύο μαθητές μου για την κακή τους συμπεριφορά !.
Είχα στεναχωρηθεί πολύ για τη δική μου “συμπεριφορά”!
Τότε κάποιος άφησε πάνω στο γραφείο μου μια χειρόγραφη σελίδα σε φωτοτυπία. Δεν μου είπε τίποτα. Μου χαμογέλασε κι έφυγε.
Έριξα μια ματιά στο κείμενο και το ρούφηξα!
Τελειώνοντάς το….χαμογέλασα. Ή τουλάχιστον, αισθάνθηκα την ανάγκη να χαμογελάσω. Ήταν το μικρό και λιτό αυτό κείμενο μια ανάσα ανακούφισης μέσα στην αγχώδη υπερένταση της δουλειάς. Δεν αντέχω στον πειρασμό να μη το « ανεβάσω » στο Blog .
Δώστε λοιπόν τόπο στην οργή και χαμογελάστε !
Περνάμε δύσκολους καιρούς! Χαμογελάστε!
Έχει τίτλο: ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ.
« Δεν στοιχίζει τίποτε κι όμως δίνει πολλά.
Κάνει πλούσιους εκείνους που το δέχονται χωρίς να κάνει φτωχούς εκείνους που το δίνουν!
Διαρκεί μόλις μία στιγμή. Η ανάμνησή του όμως, πολλές φορές ζει για πάντα..
Κανένας δεν είναι τόσο πλούσιος αληθινά που να μην το έχει ανάγκη.
Ένα χαμόγελο δημιουργεί ευτυχία στο σπίτι, καλλιεργεί την καλή διάθεση στη δουλειά και αποτελεί επισφράγιση της φιλίας. Ξεκουράζει, ενθαρρύνει, παρηγορεί….Είναι το καλύτερο αντίδοτο που διαθέτει η φύση ενάντια σε κάθε έγνοια και κάθε στεναχώρια.
Κι ωστόσο δεν μπορείς ούτε να το αγοράσει, ούτε να το ζητήσεις, ούτε να το δανειστείς, ούτε να το κλέψεις.
Είναι για όλους κάτι χωρίς αξία. Ως τη στιγμή που θα δοθεί. Μερικοί άνθρωποι είναι τόσο πολύ κουρασμένοι, ώστε τους είναι αδύνατο να σας χαμογελάσουν.
Χαμογελάστε τους εσείς.
Γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να χρειάζεται τόσο πολύ ένα χαμόγελο , όσο εκείνος που δε μπορεί πια να χαμογελάσει…. »
Φλώρινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου