Ο Σαμαράς μόνος του, χωρίς συμβούλους, διαμεσολαβητές, σειρήνες…

Μοιραστείτε το στο facebook

For what is a man, what has he got? If not himself, then he has naught. To say the things he truly feels; And not the words of one who kneels.. The record shows I took the blows – And did it my way! (Franc Sinatra, My Way)

Εάν όλοι οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να μπορούν να πουν τα ίδια λόγια όταν έλθει εκείνη η ώρα της κρίσης, κάποιοι, λίγοι, πρέπει να μπορούν να τα λένε και στη μέση της διαδρομής. Γιατί αυτών των λίγων η στάση ζωής επηρεάζει τις ζωές όλων μας.
Ένας από αυτούς τους λίγους είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Στα όρια της Ελλάδας, σίγουρα – και υπό μια έννοια στα όρια της Ευρώπης – είναι, ίσως, αυτή την στιγμή ο μόνος του οποίου η στάση θα επηρεάσει τόσο πολύ και για τόσο πολύ τις ζωές όλων μας. Αυτών που τον πιστεύουν και εκείνων που δεν πιστεύουν τίποτα.

Αν για όλους μας εκείνη η στιγμή της κρίσης είναι σκληρή, για τον Αντώνη Σαμαρά είναι πιο πολύ, είναι δραματική. Γιατί σε εκείνον τον απολογισμό – πέραν από τη ζωή του – θα μετράει και καμιά δεκαριά εκατομμύρια ψυχές ακόμα κάποια εκ των οποίων είναι τα παιδιά, το μέλλον αυτής της χώρας. Για αυτό το λόγο ο Αντώνης Σαμαράς έχει ήδη μπει στο πάνθεον εκείνων των πολιτικών που είναι ιστορικά επώνυμοι.
Κάθε ημέρα που θα περνάει έως την Κυριακή, οι Έλληνες θα βάζουν δίπλα στον θυμό τους, τη λογική, το συμφέρον. Στην αρχή το προσωπικό τους. Στη συνέχεια το συλλογικό. Δεν πειράζει. Έτσι πρέπει να είναι. Πρώτα το ατομικό και μετά το συλλογικό. Το πρώτο φέρνει το δεύτερο αν υπάρχουν κανόνες. Το δεύτερο πνίγει το πρώτο αν δεν υπάρχουν. Αυτό το ξέρουμε καλά εμείς οι Νεοέλληνες.

Ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα έχει πολλές ευκαιρίες να μιλήσει στα αυτιά, στην καρδιά και στο μυαλό μας. Ο χρόνος είναι πυκνός, ο θυμός είναι μεγάλος, η απογοήτευση διάχυτη, τα συμφέροντα πολλά, τα κανάλια στρατευμένα. Τόσες ευκαιρίες θα έχει να μας μιλήσει. Άλλες τόσες θα έχουμε να ακούσουμε. Αρκούν.

Αρκεί να το κάνει. Αρκεί να το θέλει. Μόνος, χωρίς σειρήνες, χωρίς διαμεσολαβητές, χωρίς υποκατάστατα, χωρίς συμβούλους, χωρίς φτιασιδώματα, χωρίς τίποτα. Αρκεί ο εαυτός του. Αρκεί η αλήθεια του εαυτού του. Ας ακούσει μία φορά ακόμα τον στίχο και ας αναλογιστεί εκείνη τη στιγμή. Γιατί εκείνη η στιγμή του Αντώνη θα παιχτεί τώρα. Και της Ελλάδας. Και αυτό καλό είναι να το θυμόμαστε όλοι.


However