Δημήτριος Χριστούλας συνταξιούχος φαρμακοποιός ετών 77. Άλλος ένας συμπατριώτης μας που αυτοκτόνησε εξαιτίας της καπιταλιστικής κατοχής που επέβαλαν οι Ιουδαίοι τραπεζίτες.. και οι ντόπιοι συνεργάτες τους. Άλλος ένας στους καταλόγους με τα εκατοντάδες ονόματα αυτών που δεν άντεξαν την καθημερινή μάχη τα τελευταία χρόνια, και έβαλαν άδοξα τέλος στη ζωή τους εξαιτίας της τρόικας του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με το περιβάλλον του ο ίδιος δήλωνε αριστερός. Αδιαφορώ έως ένα σημείο αν ήταν μέλος του Ανταρσυα, του Συριζα ή ακόμα και του ΚΚΕ. Αδιαφορώ πλήρως για τα γραπτά του σχετικά με τον Στρατηγό Γεώργιο Τσολάκογλου και τον ιδρυτή του Φασισμού Benito Amilcare Andrea Mussolini καθώς και για την επιλογή του να αποτεφρωθεί στην Βουλγαρία. Σίγουρα αυτοί που αγνοούν λόγω συμφερόντων ή λόγω παρωπίδων τα βασικά στοιχεία της ιστορίας δεν μπορούν να κρίνουν με αντικειμενικότητα τα 2 αυτά πρόσωπα.
Ο κυρ Δημήτρης όπως τον αποκαλούν πολλοί, δυστυχώς στα 77 του δεν είχε καταλάβει ότι ο εχθρός από το ’45 και μετά δεν είναι άλλος παρά η ίδια η Δημοκρατία και ο συρφετός που την υπηρετεί. Ανάμεσα στους υπηρέτες της, είναι η αστική αστυνομία και ο αστικός στρατός. Δεν είχε καταλάβει επίσης ότι οι σύντροφοι του στην πλειοψηφία τους σήμερα είναι και αυτοί βαστάζοι του καθεστώτος με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Την ίδια στιγμή που η δημοκρατία είναι πιο άμεση από ποτέ και προπηλακίζει μέσω των δυνάμεων των ΜΑΤ από μικρά παιδιά και ανάπηρους μέχρι νεολαίους και γέροντες, ο δικός του ιδεολογικός χώρος αρνούμενος να δει την πραγματικότητα ουρλιάζει στο Σύνταγμα για ακόμα περισσότερη και μάλιστα άμεση δημοκρατία!
Τέλος δεν είχε καταλάβει ότι είναι άλλο να αντιστέκεσαι ένοπλος και στο τέλος να παίρνεις μαζί σου στον θάνατο και τον εχθρό - όπως οι ηρωικοί Kamikaze και οι Εθνικοσοσιαλιστές πιλότοι της αεροπορικής μοίρας "Λεωνίδας" KG 200 - και άλλο να φεύγεις μόνος και μέσα στην απόγνωση ακριβώς απέναντι από το στρατηγείο του εχθρού χωρίς να του προκαλέσεις την παραμικρή απώλεια…
Ναι, σίγουρα κάποιοι τον μακαρίτη Δημήτριο Χριστούλα θα σπεύσουν να τον προβάλλουν ως ήρωα. Εμείς όμως δεν παρασυρόμαστε από συναισθηματισμούς και επικοινωνιακά τεχνάσματα των μέχρι εχτές οπαδών του Χότζα και του Πολ Ποτ και σήμερα γραβατομένων υπεύθυνων των μέσων μαζικής αποβλάκωσης. Αν παρασυρόμασταν άλλωστε δεν θα δηλώναμε ευθέως εχθροί του καθεστώτος Ριζοσπάστες Εθνικιστές / Εθνικοσοσιαλιστές και αμετανόητοι νεοφασίστες.
Κάποιοι άλλοι όμως που την ίδια στιγμή που «ψάχνουν» για ήρωες και αυτή την φορά τον βρίσκουν στο πρόσωπο του Χριστούλα - ευτυχώς για αυτούς - παράλληλα γράφουν με σπρέι πάνω στο άγαλμα του Γέρου του Μωριά στην Σταδίου … «Όχι στους ήρωες» ! Είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια άλλωστε για αυτούς ότι ο αυτόχειρας στο τελευταίο σημείωμα του κάνει λόγο για πατρίδα και για εθνικούς προδότες … και όμως αυτοί που σήμερα τάχα τον τιμούν και τον θυμούνται αυτοπροσδιορίζονται και οι ίδιοι ως εθνικοί προδότες σε πολλές πορείες και εκδηλώσεις τους!
Η ιδεολογική ανεπάρκεια και ο συνεχής κοινωνικός κομπλεξισμός υπήρξε πάντα χαρακτηριστικό της ευρύτερης αριστεράς. Φυσικά από την άλλη μεριά το χαρακτηριστικό της δεξιάς παρέμενε ένα και μοναδικό: η δουλοπρέπεια απέναντι στον υπερατλαντικό παράγοντα.
Δεν νιώσαμε καμιά ιδιαίτερη συγκίνηση που τα μμε μας πρόβαλλαν ότι η κόρη του θανόντος υπήρξε συντρόφισσα της κυρίας Σακοράφα - η οποία υπηρέτησε πιστά το ΠΑΣΟΚ επί 30 χρόνια παρακαλώ - και μέλος της πρωτοβουλίας για την Γάζα. Παρόλο που εδώ και χρόνια δηλώνουμε αλληλέγγυοι και μάλιστα στην πράξη στον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων απέναντι στο Σιωνιστικό κτήνος χωρίς να το επιδιώξουμε αναρωτηθήκαμε για μια στιγμή. Πότε θα υπάρξει ένα καράβι για τους εγκλωβισμένους της κατεχόμενης Καρπασίας στην Κύπρο ; Πότε θα υπάρξουν ανάλογες πρωτοβουλίες από την αριστερά για τα χωριά της Βορείου Ηπείρου; Η απάντηση είναι γνωστή άλλωστε σε όλους.
Με εξαίρεση την ομάδα του Καραμπελιά και τους συντάκτες του «Ρήξη / Άρδην» - με τους οποίους διαφωνούμε σε πολλά - όλοι οι άλλοι «σύντροφοι» κλείνουν τα μάτια μπροστά στην αλήθεια και αγνοούν επιδεικτικά τις εκκλήσεις της μειονότητας στην βόρεια ήπειρο, το δράμα των Ελλήνων σε Ίμβρο Τένεδο και Καρπασία ή ακόμα πιο μακριά τις καθημερινές ανάγκες των Ελλήνων της κοινότητας των Καλάς. Αλλά όλα αυτά είναι μια άλλη ιστορία.
Αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα από το γεγονός της αυτοκτονίας είναι ότι ένας άνθρωπος που δήλωνε αποφασισμένος να διαμαρτυρηθεί, διεθνιστής και αντιφασίστας - σύμφωνα πάντα με το περιβάλλον του - δεν είχε την ψυχική δύναμη στα 77 έτη του βίου του και ελάχιστα λεπτά πριν τον θάνατο να σημαδέψει συμβολικά έστω προς το πορνείο του κοινοβουλευτισμού ή να προσπαθήσει να τιμωρήσει αυτοπροσώπως τους προύχοντες του παρλιαμενταρισμού.
Είναι τόση η δύναμη της δημοκρατίας που την περιγράφει ο Γάλλος Φασίστας Robert Brasillach ως «ψυχορραγούσα παλιά πουτάνα, η βλογιοκομμένη παλιοβρώμα, που μυρίζει το πατσουλί και την κολπίτιδα» που επηρεάζει ακόμα και αυτούς που την αμφισβητούν έστω και από μια άλλη ματιά…
Ένας λαός που 38 χρόνια δεν έχει καταφέρει να αλλάξει μυαλά και να αμφισβητήσει την ρίζα της τυραννίας που έχει όνομα και λέγεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν είναι και ικανός την κρίσιμη στιγμή να πράξει το αυτονόητο. Θα συνεχίσει να δέχεται τον εμπαιγμό να αλληθωρίζει προς κάθε τι άλλο παρά προς τον κύριο στόχο και τον άμεσο εχθρό.
Η μαρξιστική αριστερά θα καπηλευτεί για ψηφοθηρικούς λόγους το όνομα του και θα φορέσει την μάσκα του φιλολαικού προσωπείου για πολλοστή φορά. Δεν είναι τυχαίο ότι ελάχιστες μόνο ώρες μετά την αυτοκτονία ο χώρος γύρω από το σύνταγμα αλλά και στο σημείο που βρέθηκε η σορός είχε γεμίσει τρικάκια από την παρέα του Πέτρου Κωνσταντίνου. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο ότι την ίδια ώρα που καλούσαν στο indymedia «να κατέβει ο λαός» κάποιοι νοιάζονταν περισσότερο για το αν υπάρχουν στο σημείο αυτοκτονίας ελληνικές σημαίες και φασίστες(!)…
Καπηλεία και αηδία νιώσαμε για όλα αυτά ακόμα και αν ο Χριστούλας δεν ήταν «δικός» μας. Δυστυχώς για αυτούς στο σημείο που αυτοκτόνησε ο σύντροφος (;) τους υπάρχουν και ελληνικές σημαίες τις οποίες άφησαν απλοί έλληνες πολίτες ως ένδειξη εθνικής ενότητας. Από την άλλη πολλοί συναγωνιστές μας φυσικά δεν φοβούνται ούτε στο ελάχιστο να κατέβουν στο κέντρο των Αθηνών εδώ και πολλούς μήνες και να πρωταγωνιστήσουν στις οδομαχίες απέναντι στα ένστολα σκυλιά του σιωνιστικού καθεστώτος.
«Σύντροφοι» ποτέ δεν ξέρετε ποιος είναι στον δρόμο της οργής ακόμα και δίπλα σας με διαφορά μερικών μέτρων … οι αυτόνομοι εθνικοσοσιαλιστές πλέον είναι παντού και πάντα μέσα στις εξελίξεις με κύριο στόχο την ανατροπή του καθεστώτος όσο και αν αυτό σας ενοχλεί.
Εμείς δεν θεωρούμε τον Χριστούλα ήρωα όπως λένε πολλοί για αυτόν, γιατί απλά η δική μας Ιδεολογία δίνει στην λέξη αυτή το πραγματικό νόημα της όταν ταιριάζει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Ναι ήρωας ήταν ο αντάρτης πόλεων και εθνικιστής Γρηγόρης Αυξεντίου που πολέμησε με νύχια και με δόντια απέναντι σε χιλιάδες Άγγλους στρατιώτες και έπεσε νεκρός με το αυτόματο στο χέρι μετά από έναν τιτάνιο αγώνα.
Ήρωας ήταν και ο Θεόφιλος Γεωργιάδης αυτός ο αληθινός σοσιαλιστής Πατριώτης που πολλοί θαμώνες του Indymedia όχι μόνο δεν γνωρίζουν αλλά και στο σύνολο της η «αριστερά» - που μέχρι προχτές δήλωνε ότι θυμόταν και στήριζε τον αγώνα του PKK στα λευκά κελιά της Τουρκίας - αρνείται να αναγνωρίσει ως σύμβολο του αντικατοχικού αγώνα σε Ελλάδα και Κύπρο. Ο εν λόγω αριστερός πατριώτης αντάρτης πολέμησε στα βουνά του Κουρδιστάν απέναντι στον Κεμαλισμό και δολοφονήθηκε από την ΜΙΤ στην Λευκωσία.
Τέλος αγαπητοί σύντροφοι και «σύντροφοι» σίγουρα ο Χριστούλας δεν θα μείνει στην ιστορία μόνο για την επιλογή του να αυτοκτονήσει με ένα πιστόλι στο κέντρο της τερατούπολης, αρνούμενος να προσπαθήσει έστω να τιμωρήσει ο ίδιος τους ηθικούς αυτουργούς ως μια πράξη εξιλέωσης για τις ευθύνες της γενιάς του. Άλλωστε η δική του γενιά φέρει την κύρια ευθύνη για την επικράτηση της αστικής δημοκρατία που φέρνει πάντα την καταστροφή και τον θάνατο στον Λαό και την Πατρίδα. Θα μείνει ως ο πρώτος αριστερός μετά την μεταπολίτευση που στο φέρετρο του οι Μαρξιστές (;) φίλοι και σύντροφοι του είχαν το θράσος να ακουμπήσουν το κουρελόπανο των δυτικόφιλων ανταρτών της Συρίας και κανείς από τους παρευρισκόμενους να μην αντιδράσει για αυτό!
Είναι το σύμβολο ενός ένοπλου «κινήματος» που στηρίζουν με όπλα και χρήματα όλες οι δυτικές καπιταλιστικές δυνάμεις και οι πουλημένοι εμίρηδες της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Είναι το λάβαρο μιας «εξέγερσης» που υπηρετούν τα βάρβαρα τομάρια της ουαχαμπίτικης σέκτας και πατρονάρουν οι αμερικανόφιλοι οπλαρχηγοί της Λιβύης. Εκεί λοιπόν στο Α΄ νεκροταφείο για άλλη μια φορά η πλειοψηφία της «ελληνικής» αριστεράς έδειξε το πρόσωπο της. Αρνήθηκε να βάλει στο φέρετρο την ελληνική σημαία ή έστω το κόκκινο λάβαρο των Μπολσεβίκων όπως θα ήταν φυσικό αφού ο νεκρός υπήρξε Κομμουνιστής, και εναπόθεσε αντί αυτών το σύμβολο των φιλοκαπιταλιστών μισθοφόρων δολοφόνων της Συρίας!
Όπως γράφουν κάποιοι αριστεροί πατριώτες:
"Μας πόνεσε η εικόνα του φέρετρου που ήταν καλυμμένο με την σημαία της Συρίας. Γιατί η σημαία της Συρίας; Γιατί όχι η Ελληνική; Για την Συρία έγραψε στο σημείωμά του; Για αυτή έδωσε τέλος στη ζωή του; Για αυτή θα έπαιρνε το καλάσνικοφ; Όπως και να έχει ο κόσμος τίμησε τον Δημήτρη Χριστούλα, όπως του άξιζε, εμείς όμως φύγαμε από την κηδεία με ένα σφίξιμο στο στομάχι γιατί πάντα θα υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι θα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ακόμη και το μεγαλείο της ψυχής κάποιων που χύνουν το αίμα τους για αυτή τη χώρα"
Όσο για τα έμμισθα κοράκια της δημοσιογραφίας που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τον Δημήτριο Χριστούλα ως «φαιοκόκκινο αγανακτισμένο» και «οπαδό του Σαντάμ και του Καντάφι» τους ενημερώνουμε ότι το εν λόγω άτομο δεν ήταν ένας από εμάς και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Άλλωστε οι «φαιοκόκκινοι» Φασίστες όχι μόνο δεν θα κάνουν την χάρη στους εξουσιαστές να επιλέξουν την μοναχική αυτοκτονία στο Σύνταγμα αλλά θα πρωταγωνιστήσουν στην εθνικολαϊκή εξέγερση που θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα της.
Απέναντι στα έμμισθα τσιράκια της φιλοσιωνιστικής «αριστεράς», απέναντι στα υψωμένα κουρέλια των φιλοσιωνιστών μισθοφόρων της Συρίας, απέναντι στα γνωστά ποντίκια των μέσων μαζικής αποβλάκωσης δηλώνουμε αμετανόητοι Σοσιαλιστές και Φασίστες και υπερασπιζόμαστε τα μελανοπόρφυρα λάβαρα της επανάστασης!
Μαύρος Κρίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου