Από Βικιπαίδεια: «Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική,.. στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.
Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστοῦ» (ὓβρις > ὑβρίζω > ὑβριστής).
Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὓβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἂτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του.»
Από τα παραπάνω, θα ήθελα να φέρετε στο μυαλό σας την διακυβέρνηση ΓΑΠ.
Αλήθεια, πόσες και πόσες ύβρεις διεπράχθησαν.
Τι να πρωτοθυμηθούμε, τον Πάγκαλο με το «Μαζί τα φάγαμε» ή «το μνημόνιο είναι ευλογία»;
Τον Παπανδρέου που ενώ μας έλεγε «το μνημόνιο είναι μονόδρομος» ο Παντελής Οικονόμου τόνιζε ότι «το μνημόνιο πνέει τα λοίσθια»;
Για τα όσα έχει πει ο Παπακωνσταντίνου χρειαζόμαστε ειδικό τόμο.
Η εξαθλίωση των πολιτών μιας χώρας, επειδή εσύ είσαι ανίκανος ή εντεταλμένος, δεν είναι ύβρις; Πόσο μάλλον όταν επιμένεις περί των σωστών χειρισμών σου και αναγάγεις τον εαυτό σου σε ΣΩΤΗΡΑ και όχι μόνο μια φορά, άρα σε ΠΟΛΥΣΩΤΗΡΑ.
Όμως κατά την ταπεινή μου γνώμη, η μέγιστη ύβρις είναι η προσβολή της μνήμης του νεκρού και ειδικά όταν προσπαθείς να κερδίσεις από αυτό. Σε αυτή την βρισιά υπέπεσαν τόσο ο Μπεγλίτης «Το αν είχε χρέη, αν δεν είχε χρέη το αν τα ‘φαγαν τα παιδιά του ή αν τα ‘φαγε ο ίδιος» αναφερόμενος σε έναν άνθρωπο που έδωσε τέλος στην ζωή του, όσο και ο Γυναικοφοβικός Γρηγόρης με τον απίστευτο χαρακτηρισμό του για τον αποβιώσαντα Δημήτρη Μητροπάνο περί «ομοφοβικού».
Αυτόν τον ετεροφοβικό λοιπόν, που ξέρει μόνο τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων, τους πουριτανούς ομοφοβικούς, τους κρυφο-gay, τους gay, έκανε ο ΓΑΠ σύμβουλό του και μετά απορείτε για αυτά που πάθαμε. Συμβούλεψε τον ΓΑΠ, να μας κάνει αυτό που ο καημένος, πιστεύει ότι είναι το φυσιολογικό στην ζωή και προσπαθεί απεγνωσμένα να το επιβάλει στους γύρω του.
Η ύβρις λοιπόν, όπως αναφέρεται πιο πάνω, επαναλαμβανόμενη, οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του υβριστού.
Όσον αφορά τους ΠΑΣΟΚους, η πρώτη φάση τιμωρίας σιγά-σιγά ολοκληρώνεται, αναμένουμε την δεύτερη στις εκλογές.
Όσον όμως αφορά, τον συμπαθέστατο πλην απεγνωσμένο να διατηρείται, έστω και για μια στιγμή ακόμα, στην επιφάνεια του lifestyle, η τιμωρία δεν μπορεί να είναι άλλη, από την αφάνεια και τον χλευασμό, ακόμα και από τους ομοφυλόφιλους, που με τα λεγόμενά του, πρώτους αυτούς προσβάλει.
dikefalosaitos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου