Μοιραστείτε το στο facebook
Πριν λίγες μέρες έφυγε από κοντά μας ένας μεγάλος ‘Ελληνας, ένας σύγχρονος εργάτης του αμπελώνος του Κυρίου, ένας ξεχωριστός γρεβενιώτης, ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Στέργιος Ν. Σάκκος..
Για όσους είχαμε την ευκαιρία να τον ζήσουμε από κοντά, από τα παιδικά μας χρόνια, ο Στέργιος ο Σάκκος αποτελούσε έναν σύγχρονο Πατροκοσμά. Τις δεκαετίες πριν το ’90, τότε που δεν υπήρχε διαδίκτυο, ραδιοφωνικοί ιδιωτικοί σταθμοί, τηλεοπτικοί σταθμοί ο ακούραστος γρεβενιώτης καθηγητής Στέργιος Σάκκος, όργωνε στην κυριολεξία τη Μακεδονία, την υπόλοιπη χώρα αλλά και τα αδέρφια μας στην ξενιτιά, μεταφέροντας Χριστό και Ελλάδα ως γνήσιο πνευματικό τέκνο του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη.
Πώς να ξεχάσει κανείς τις συναντήσεις μας στην «Αγία Βαρβάρα», τις ομιλίες του που συγκλόνιζαν τον πάλαι ποτέ κινηματογράφο «Αχίλλειον» μετά την Κυριακάτικη θεία λειτουργία ή το απογευματινό κήρυγμα της Κυριακής τα καλοκαίρια στις κατασκηνώσεις στην Πρώτη της Φλώρινας και την περηφάνια που νιώθαμε τα γρεβενιωτόπουλα ότι ο αρχηγός της κατασκήνωσης είναι γρεβενιώτης και αισθανόμασταν ξεχωριστοί. Ακόμη περισσότερο τα τελευταία είκοσι χρόνια με την αναγέννηση των κατασκηνώσεων του Ζιάκα, δημιούργησε μια καλοκαιρινή πνευματική κυψέλη για τα παιδιά της Μακεδονίας και όχι μόνο.
Ο Στέργιος Σάκκος πάντα με χαμόγελο, προσηνής και γλυκύτατος με όλους, μας φώτιζε με την προσωπικότητά του και αποτελούσε πρότυπο μίμησης με την πορεία του από τα μεταπολεμικά Γρεβενά στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια, όπου τον καλούσε ο ελληνισμός και η ορθοδοξία.
Με μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα, πολυγραφότατος, ρήτορας και πάντα κοντά σε όσους ζητούσαν τη γνώμη του, τη συμπαράστασή του και την βοήθειά του. Η πόρτα του στο γραφείο του στο Πανεπιστήμιο ήταν πάντα ανοιχτή για όλους και φυσικά για τους γρεβενιώτες.
Ο κόσμος της Θεολογίας είναι φτωχότερος και τα Γρεβενά έχασαν έναν μεγάλο γρεβενιώτη. Αφήνει όμως πίσω του καλή μαγιά για την Ορθοδοξία με τους χιλιάδες φοιτητές του στη Θεολογική, με τίς αδελφότητες και το λαό του Θεού που διακόνησε. Για τα Γρεβενά θα αποτελεί πρότυπο μίμησης για τους νέους γρεβενιώτες που ζουν, δημιουργούν μακριά τους και έχουν τον τόπο τους μέσα στην καρδιά τους.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, δάσκαλε… .Καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση.
Γιάννης Μήτσιος
Πολιτικός Επιστήμων Διεθνολόγος, Παν/μιου Northeastern Βοστώνης
Στέλεχος Επικοινωνίας Ομίλου Τηλεπικοινωνιών
Πριν λίγες μέρες έφυγε από κοντά μας ένας μεγάλος ‘Ελληνας, ένας σύγχρονος εργάτης του αμπελώνος του Κυρίου, ένας ξεχωριστός γρεβενιώτης, ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Στέργιος Ν. Σάκκος..
Για όσους είχαμε την ευκαιρία να τον ζήσουμε από κοντά, από τα παιδικά μας χρόνια, ο Στέργιος ο Σάκκος αποτελούσε έναν σύγχρονο Πατροκοσμά. Τις δεκαετίες πριν το ’90, τότε που δεν υπήρχε διαδίκτυο, ραδιοφωνικοί ιδιωτικοί σταθμοί, τηλεοπτικοί σταθμοί ο ακούραστος γρεβενιώτης καθηγητής Στέργιος Σάκκος, όργωνε στην κυριολεξία τη Μακεδονία, την υπόλοιπη χώρα αλλά και τα αδέρφια μας στην ξενιτιά, μεταφέροντας Χριστό και Ελλάδα ως γνήσιο πνευματικό τέκνο του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη.
Πώς να ξεχάσει κανείς τις συναντήσεις μας στην «Αγία Βαρβάρα», τις ομιλίες του που συγκλόνιζαν τον πάλαι ποτέ κινηματογράφο «Αχίλλειον» μετά την Κυριακάτικη θεία λειτουργία ή το απογευματινό κήρυγμα της Κυριακής τα καλοκαίρια στις κατασκηνώσεις στην Πρώτη της Φλώρινας και την περηφάνια που νιώθαμε τα γρεβενιωτόπουλα ότι ο αρχηγός της κατασκήνωσης είναι γρεβενιώτης και αισθανόμασταν ξεχωριστοί. Ακόμη περισσότερο τα τελευταία είκοσι χρόνια με την αναγέννηση των κατασκηνώσεων του Ζιάκα, δημιούργησε μια καλοκαιρινή πνευματική κυψέλη για τα παιδιά της Μακεδονίας και όχι μόνο.
Ο Στέργιος Σάκκος πάντα με χαμόγελο, προσηνής και γλυκύτατος με όλους, μας φώτιζε με την προσωπικότητά του και αποτελούσε πρότυπο μίμησης με την πορεία του από τα μεταπολεμικά Γρεβενά στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια, όπου τον καλούσε ο ελληνισμός και η ορθοδοξία.
Με μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα, πολυγραφότατος, ρήτορας και πάντα κοντά σε όσους ζητούσαν τη γνώμη του, τη συμπαράστασή του και την βοήθειά του. Η πόρτα του στο γραφείο του στο Πανεπιστήμιο ήταν πάντα ανοιχτή για όλους και φυσικά για τους γρεβενιώτες.
Ο κόσμος της Θεολογίας είναι φτωχότερος και τα Γρεβενά έχασαν έναν μεγάλο γρεβενιώτη. Αφήνει όμως πίσω του καλή μαγιά για την Ορθοδοξία με τους χιλιάδες φοιτητές του στη Θεολογική, με τίς αδελφότητες και το λαό του Θεού που διακόνησε. Για τα Γρεβενά θα αποτελεί πρότυπο μίμησης για τους νέους γρεβενιώτες που ζουν, δημιουργούν μακριά τους και έχουν τον τόπο τους μέσα στην καρδιά τους.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, δάσκαλε… .Καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση.
Γιάννης Μήτσιος
Πολιτικός Επιστήμων Διεθνολόγος, Παν/μιου Northeastern Βοστώνης
Στέλεχος Επικοινωνίας Ομίλου Τηλεπικοινωνιών
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Από το προσωπικό αρχείο του Γιάννη Μήτσιου:
Δεκαετία του ΄80 στις κατασκηνώσεις της Φλώρινας με τους γρεβενιώτες μαθητές λυκείου τότε Γιάννη Μήτσιο στα δεξιά του, τον Ηλία Γιαννόπουλο στα αριστερά και μπροστά Γιάννης Ντίνας και Κώστας Σπυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου