Οι πολιτικές εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Με αμείωτο ρυθμό συγκροτούνται οι δύο νέοι πόλοι. Σε επίπεδο βάσης και σε επίπεδο κορυφής. Σε μια ασυνήθιστη.. -για την εποχή του ΔΝΤ- αμφίδρομη σχέση πολιτών και κομμάτων, οι εκλογές λαμβάνουν χαρακτήρα πολιτικό και ιδεολογικό. Ο δικομματισμός είναι πάντα εδώ: απλά άλλαξε φορείς.
Από την πρώτη στιγμή ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχοντας αντιληφθεί ότι οι νέες εκλογές θα είναι διαφορετικές, προσεγγίζουν μικρότερους σχηματισμούς, με στόχο την πρωτιά, το μπόνους των 50 εδρών και την καλύτερη δυνατή συγκομιδή σε έδρες.
Ο πάλαι ποτέ κραταιός πόλος του ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να κρατηθεί στη τρίτη θέση, σε αξιοπρεπή ποσοστά και να είναι «κομμάτι της λύσης» μετεκλογικά, συμμετέχοντας σε κεντροαριστερή ή κεντροδεξιά Κυβέρνηση, θέτοντας τους όρους του, κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου αν εξαιρέσεις τα αγγλικά, στα μαθήματα ταχείας σοσιαλδημοκρατικοποίησης των συνιστωσών του παίρνει άριστα.
Μέχρι τώρα από το «ξεκαλούπωμα» της Ιπποκράτους ευνοείται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν συνεχιστεί η αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ και με δεδομένο το δίλημμα των εκλογών, η ΝΔ ευελπιστεί σε κατά κύματα διαρροές προς τη μεριά της.
Άλλωστε το κυρίαρχο δίλημμα έχει αλλάξει, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ότι μπορεί για να μείνει το προνομιακό γι’ αυτόν μνημόνιο-αντιμνημόνιο.
Ένα ερώτημα που δεν θα απαντηθεί ποτέ, είναι τι θα εισέπρατταν τα κόμματα με τη διάταξη του Μαΐου χωρίς τις «διευρύνσεις», αλλά με την προοπτική ακυβερνησίας, την πιθανή ευρωπαϊκή απομόνωση, νέας περιπέτειας σπέκουλας περί την πιθανή ή απίθανη χρεοκοπία, αλλά και καινοφανών «πειραμάτων» περί τα δημοσιονομικά.
Ασφαλώς κάποιοι εκμεταλλεύονται τη συγκυρία αλλά αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα την κρισιμότητα της εκλογικής αναμέτρησης.
Κάποτε οι προσχωρήσεις και οι επανεντάξεις τελειώνουν. Και οι πολίτες αναμένουν «πρόγραμμα εκατό ημερών». Όχι γενικόλογα ευχολόγια, αλλά δράσεις, τακτικές, στρατηγικές. Με αυτά κυρίως θα κρίνουν, όχι με τις «μεταγραφές». Και πλέον έχουν τα αυτιά τους ανοικτά.
Ως προς τη ΝΔ είναι σαφές ότι ξαναγίνεται εξ’ ανάγκης ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Θα ήταν προτιμότερο και πιο έντιμο προς τους ψηφοφόρους να θεσμοθετηθούν τάσεις. Η κυρίαρχη παραμένει αυτή του κοινωνικού φιλελευθερισμού, του πατριωτικού και όχι πατριδοκάπηλου λόγου.
Άλλωστε αυτή η κυρίαρχη τάση, υπό πολύ αντίξοες συνθήκες και συγκυρίες, ήλθε πρώτη στις εκλογές και προτιμήθηκε από σχεδόν ένα εκατομμύριο διακόσιεςχιλιάδες πολίτες.
Οι ιδεολογικές μάχες δεν τελειώνουν ποτέ, σε αντίθεση με τις εκλογικές…
Η «ιδεολογική καθαρότητα» ενός κόμματος εξουσίας προσκρούει στις εκλογικές ανάγκες.
Το πολιτικό «όραμα» για ένα λαϊκό, γνήσια πατριωτικό κόμμα που τέμνει οριζόντια τους σημερινούς κομματικούς σχηματισμούς παραμένει ζωντανό στη σκέψη εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.
Και θα παραμείνει και ως μετεκλογικό αίτημα προς τον Αντώνη Σαμαρά.
Τις σημαίες τις υποστέλλουν, όσοι αναστέλλουν τη λειτουργία κομμάτων για να μπουν στο κάδρο της εξουσίας.
Οι πολίτες που αγωνίζονται για την εγκαθίδρυση αξιακών συστημάτων στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή , οι άνθρωποι που εμπνέονται από τη δημιουργία κράτους δικαίου, οι ψηφοφόροι που ονειρεύονται μια διαφορετική Ελλάδα, ποτέ …
Μικρός Οδυσσέας
Από την πρώτη στιγμή ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχοντας αντιληφθεί ότι οι νέες εκλογές θα είναι διαφορετικές, προσεγγίζουν μικρότερους σχηματισμούς, με στόχο την πρωτιά, το μπόνους των 50 εδρών και την καλύτερη δυνατή συγκομιδή σε έδρες.
Ο πάλαι ποτέ κραταιός πόλος του ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να κρατηθεί στη τρίτη θέση, σε αξιοπρεπή ποσοστά και να είναι «κομμάτι της λύσης» μετεκλογικά, συμμετέχοντας σε κεντροαριστερή ή κεντροδεξιά Κυβέρνηση, θέτοντας τους όρους του, κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου αν εξαιρέσεις τα αγγλικά, στα μαθήματα ταχείας σοσιαλδημοκρατικοποίησης των συνιστωσών του παίρνει άριστα.
Μέχρι τώρα από το «ξεκαλούπωμα» της Ιπποκράτους ευνοείται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν συνεχιστεί η αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ και με δεδομένο το δίλημμα των εκλογών, η ΝΔ ευελπιστεί σε κατά κύματα διαρροές προς τη μεριά της.
Άλλωστε το κυρίαρχο δίλημμα έχει αλλάξει, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ότι μπορεί για να μείνει το προνομιακό γι’ αυτόν μνημόνιο-αντιμνημόνιο.
Ένα ερώτημα που δεν θα απαντηθεί ποτέ, είναι τι θα εισέπρατταν τα κόμματα με τη διάταξη του Μαΐου χωρίς τις «διευρύνσεις», αλλά με την προοπτική ακυβερνησίας, την πιθανή ευρωπαϊκή απομόνωση, νέας περιπέτειας σπέκουλας περί την πιθανή ή απίθανη χρεοκοπία, αλλά και καινοφανών «πειραμάτων» περί τα δημοσιονομικά.
Ασφαλώς κάποιοι εκμεταλλεύονται τη συγκυρία αλλά αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα την κρισιμότητα της εκλογικής αναμέτρησης.
Κάποτε οι προσχωρήσεις και οι επανεντάξεις τελειώνουν. Και οι πολίτες αναμένουν «πρόγραμμα εκατό ημερών». Όχι γενικόλογα ευχολόγια, αλλά δράσεις, τακτικές, στρατηγικές. Με αυτά κυρίως θα κρίνουν, όχι με τις «μεταγραφές». Και πλέον έχουν τα αυτιά τους ανοικτά.
Ως προς τη ΝΔ είναι σαφές ότι ξαναγίνεται εξ’ ανάγκης ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Θα ήταν προτιμότερο και πιο έντιμο προς τους ψηφοφόρους να θεσμοθετηθούν τάσεις. Η κυρίαρχη παραμένει αυτή του κοινωνικού φιλελευθερισμού, του πατριωτικού και όχι πατριδοκάπηλου λόγου.
Άλλωστε αυτή η κυρίαρχη τάση, υπό πολύ αντίξοες συνθήκες και συγκυρίες, ήλθε πρώτη στις εκλογές και προτιμήθηκε από σχεδόν ένα εκατομμύριο διακόσιεςχιλιάδες πολίτες.
Οι ιδεολογικές μάχες δεν τελειώνουν ποτέ, σε αντίθεση με τις εκλογικές…
Η «ιδεολογική καθαρότητα» ενός κόμματος εξουσίας προσκρούει στις εκλογικές ανάγκες.
Το πολιτικό «όραμα» για ένα λαϊκό, γνήσια πατριωτικό κόμμα που τέμνει οριζόντια τους σημερινούς κομματικούς σχηματισμούς παραμένει ζωντανό στη σκέψη εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.
Και θα παραμείνει και ως μετεκλογικό αίτημα προς τον Αντώνη Σαμαρά.
Τις σημαίες τις υποστέλλουν, όσοι αναστέλλουν τη λειτουργία κομμάτων για να μπουν στο κάδρο της εξουσίας.
Οι πολίτες που αγωνίζονται για την εγκαθίδρυση αξιακών συστημάτων στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή , οι άνθρωποι που εμπνέονται από τη δημιουργία κράτους δικαίου, οι ψηφοφόροι που ονειρεύονται μια διαφορετική Ελλάδα, ποτέ …
Μικρός Οδυσσέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου