Η πρόσφατη κατάρριψη του τουρκικού, κατασκοπευτικού αεροσκάφους, F4, από τη Συρία, προσφέρεται για να βγάλει, ειδικά η Ελλάδα, πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα..
Το να είναι στριμωγμένη σχεδόν από όλη τη Δύση μια χώρα, σίγουρα τη φέρνει σε εξαιρετικά δυσμενή θέση. Η Συρία, παρά τις πιέσεις που δέχεται από τις περισσότερες, μεγάλες Δυτικές χώρες, και κυρίως από το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ και την Χίλαρυ Κλίντον, που πρωτοστατούν στις επιθέσεις κατά της χώρας, δεν δίστασε πρόσφατα να καταρρίψει ένα τουρκικό μαχητικό-κατασκοπευτικό, που εισήλθε στον εναέριο χώρο της. Βεβαίως, η Τουρκία, ανεξαρτήτως εάν υποστήριζε ότι όταν κτυπήθηκε, δεν βρισκόταν εντός του εναερίου χώρου της Συρίας, εμμέσως πλην σαφώς παραδέχθηκε ότι είχε κάνει σουρωτήρι τον εναέριο χώρο της Συρίας. Η ανακάλυψη των συντριμμιών του αεροσκάφους από τη Συρία, απέδειξε ότι η Άγκυρα εψεύδετο. Τα συντρίμμια βρέθηκαν μέσα στα χωρικά ύδατα της Συρίας, σε βάθος 1300 μέτρων.
Τσαμπουκάς χωρίς αντίκρισμα.
Η Τουρκία το «πάλεψε», αλλά δεν της πέρασε. Ως είναι γνωστό άλλωστε, έστειλε και αεροσκάφος έρευνας στην περιοχή της πτώσης του F4, το οποίο πάντως οι Σύριοι δεν άφησαν να πλησιάσει, και το «υποδέχτηκαν» με αντιαεροπορικά πυρά. Κατ’αυτό τον τρόπο, αφενός μεν δεν επέτρεψαν καμία πρόσβαση εκ μέρους της Τουρκίας στην περιοχή της κατάρριψης, αφετέρου δεν «κώλωσαν» στους επαναλαμβανόμενους τουρκικούς λεονταρισμούς. Τα συντρίμμια του F4, σύμφωνα με τη Συρία, δείχνουν ότι το αεροσκάφος δεν κτυπήθηκε από πύραυλο, αλλά από απλά αντιαεροπορικά όπλα. Εάν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο, τότε είναι πασιφανές ότι το αεροσκάφος είχε μπεί για τα καλά στον εναέριο χώρο της Συρίας. Διαφορετικά, δεν θα αρκούσε το μικρό βεληνεκές των “απλών” αντιαεροπορικών όπλων για να το ρίξει.
Παρά ταύτα, εκμεταλλευόμενη το στρίμωγμα της Συρίας από τη Δύση, η Άγκυρα δεν δίστασε να μεταφέρει το θέμα στο ΝΑΤΟ ζητώντας την ενεργοποίηση του άρθρου 4. Αυτό προβλέπει τη διαβούλευση μεταξύ των κρατών μελών του για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί απειλή σε μέλος του (δηλαδή, την Τουρκία) από τρίτο κράτος (Συρία). Και βέβαια, δεν τόλμησε να ζητήσει ενεργοποίηση του άρθρου 5 (κινητοποίηση και δράση του ΝΑΤΟ κατά χώρας που επιτίθεται σε κράτος-μέλος της Συμμαχίας). Κι’ αυτό διότι ήξερε πολύ καλά ότι, προς το παρών, είναι τόσο μεγάλη η απροθυμία των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για βομβαρδισμούς, και πολύ περισσότερο για εισβολή στη Συρία, που ουδείς θα το δεχόταν.
Καμία φωνή υποστήριξης.
Το όλο σκηνικό που διαμορφώθηκε με αφορμή το F4, δείχνει ότι η Τουρκία αυτοσχεδιάζει στο Μεσανατολικό και ότι βρίσκεται πολύ μακριά από το σημείο να μετατραπεί σε ηγέτης όλου του αραβικού και γενικότερα του μουσουλμανικού κόσμου, όπως θα ήθελε ο Δαβούντογλου. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε, ότι ούτε μια αραβική φωνή υποστήριξης προς την Άγκυρα δεν υπήρξε σε αυτή την περίπτωση. Κάτι αναμενόμενο αφού μέρα με την ημέρα, γεγονός με το γεγονός, οι Άραβες βλέπουν ότι η Τουρκία λειτουργεί ως δεκανίκι για να εξυπηρετηθούν τα Δυτικά συμφέροντα. Και ότι μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία θα προσπαθήσει να κερδίσει οφέλη.
Εξάλλου, άπαντες γνωρίζουν ότι η Συρία είναι η μοναδική χώρα στη Μ.Ανατολή που έχει δώσει τη δυνατότητα στην ισλαμική, Χαμάς, να έχει γραφεία στη Δαμασκό, και στηρίζει δραστήρια το Παλαιστινιακό ζήτημα. Εξίσου γνωστό είναι ότι με την πτώση της Συρίας, εκτός της αποσταθεροποίησης που θα προκληθεί στην περιοχή, ανοίγει ο δρόμος εναντίον του Ιράν. Πάντως, αν και ακόμα διατηρεί την «επικοινωνιακή αίγλη» της στον αραβικό κόσμο, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν η Αγκυρα θα πετύχει τους στόχους της στον αραβικό –και γενικότερα, μουσουλμανικό- κόσμο.
Στην Ελλάδα, τον ύπνο του δικαίου;
Να σημειωθεί ότι αποστολή του τουρκικού αεροσκάφους ήταν να «ξυπνήσει» τη συριακή αεράμυνα, ώστε με τα κατασκοπευτικά μέσα που διαθέτει, να καταγράψει τις αντιδράσεις της. Κάτι που κατά κόρον κάνει η Άγκυρα στο Αιγαίο, όπως σημειώνουν Έλληνες αξιωματικοί. Σε όλες αυτές τις πληροφορίες και τις ειδήσεις, τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ ελάχιστη σημασία έδωσαν. Άλλωστε, είναι ταυτισμένα πλήρως με την πολιτική της δαιμονοποίησης του καθεστώτος Άσσαντ, και το μόνο που «παίζουν» είναι οι καταγγελίες της συριακής «αντιπολίτευσης». Αναμφισβήτητα επιβάλλεται να προβάλλονται οι θέσεις των αντικαθεστωτικών, αν και το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες των απλών Σύριων πολιτών ξεπερνάει συχνά τα όρια της αηδίας. Όταν όμως, καθημερινά η Άγκυρα προχωρεί σε τέτοιου είδους προκλήσεις στο Αιγαίο, δεν νομίζουν οι αστέρες των ελληνικών ΜΜΕ, ότι η κατάρριψη του τουρκικού αεροσκάφους έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη χώρα μας;
Βεβαίως, η στάση των ελληνικών ΜΜΕ δεν αντικατοπτρίζει παρά τις γενικότερες νοοτροπίες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Δηλαδή, την πλήρη διάρρηξη των παραδοσιακών σχέσεων με τον αραβικό κόσμο, και πολύ περισσότερο τη νοοτροπία της «φινλανδοποίησης» απέναντι στην Τουρκία. Κι ας καταγράφονται ανάλογα γεγονότα, όπως αυτό της Συρίας, κάθε τόσο στο Αιγαίο. Όπως για παράδειγμα τα Ίμια, η κατάρριψη από τουρκικό μαχητικό του αεροσκάφους του Ηλιάκη προ ετών, αλλά και η πτώση (;) τουρκικού F16, με αποτέλεσμα να αιχμαλωτιστούν οι δύο τούρκοι πιλότοι του, οι οποίοι, αφού δέχτηκαν σε ελληνικό νοσοκομείο τις ιατρικές βοήθειες, επέστρεψαν στην Τουρκία.
Όσον αφορά, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο εδώ και δεκαετίες –πλέον- απουσιάζει από τη Μέση Ανατολή, το μόνο που έγινε, μέσα στις συνθήκες ακραίας κρίσης μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, ήταν η συνάντηση Αβραμόπουλου-Νταβούτογλου. Οι δύο υπουργοί αποφάσισαν ότι η πρώτη επίσημη συνάντησή τους θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το Σεπτέμβρη, και στη συνέχεια, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, θα ληφθούν σημαντικές πρωτοβουλίες, που πάντως, δημιουργούν πολλά ερωτηματικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου